Калі я думаю сабе: “Няхай пацешыць мяне ложак мой і супакоіць жаль мой”,
Калі падумаю: «суцешыць мяне пасьцель мая, зьнясе гароту маю ложак мой»,
Калі скажу я: “Пацешыць мяне ложак мой, і забярэ пасцель мая”, —
Не супакойваўся я, не маўчаў і не адпачываў, але прыйшло да мяне няшчасьце».
Ты палохаеш мяне снамі і відзежамі наводзіш страх.
Бо ў сьмерці няма памяці пра Цябе, і ў пекле хто будзе славіць Цябе?
Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях)