මනුෂ්යයෙක් කාමක්රෝධ ගතියකට පැමිණ තමාගේ භාර්යාව ගැන ශංකා සිතන්ට යෙදුණු කල හෝ, ඈ ඔහු ස්වාමීන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි සිටවන්නේය, පූජකයාද මේ මුළු ව්යවස්ථාව ඈ කෙරෙහි ඉෂ්ටකරන්නේය.
ඈ අපවිත්රව සිටිද්දී ඔහු කාමක්රෝධ ගතියකට පැමිණ තමාගේ භාර්යාව ගැන ශංකා සිතන්ටත් එසේ නැත්නම් ඈ අපවිත්ර නොවී සිටිද්දී ඔහු කාමක්රෝධ ගතියට පැමිණ තමාගේ භාර්යාව ගැන ශංකා සිතන්ටත් යෙදුණේවීනම්,
කාමශංකාව පිළිබඳ ව්යවස්ථාව මේය: ස්ත්රියෙක් තමාගේ පුරුෂයා යටතේ සිටිනාතර අහක්ව ගොස් කිලුටුවූ කල හෝ,
එවිට ඒ මනුෂ්යයා අයුතුකමෙන් නිදහස් වන්නේය, ඒ ස්ත්රීද ඇගේ අයුතුකම දරන්නීයයි කීසේක.