කාමශංකාව පිළිබඳ ව්යවස්ථාව මේය: ස්ත්රියෙක් තමාගේ පුරුෂයා යටතේ සිටිනාතර අහක්ව ගොස් කිලුටුවූ කල හෝ,
නුඹලාගේ කඩුව කෙරෙහි පිහිටා සිටින්නාවූ, පිළිකුල්කම්කරන්නාවූ, තම තමාගේ අසල්වාසියාගේ භාර්යාව අපවිත්රකරන්නාවූ නුඹලාට දේශය භුක්තිවිඳින්ට ලැබේද?
අපවිත්රයන්ද පවිත්රයන්ද අතරෙත් කෑමට සුදුසු සතුන්ද කෑමට නුසුදුසු සතුන්ද අතරෙත් වෙනස දැක්වීමට,
ලෝම නොහොත් හණ වස්ත්රයක්වත් දිග නූල්වත් හරස් නූල්වත් හමෙන් සෑදූ යම් දෙයක්වත් පවිත්රය නොහොත් අපවිත්රයයි කියන පිණිස ඒවායේ කුෂ්ඨය පිළිබඳ ව්යවස්ථාව මේකයයි කීසේක.
යම් කෙනෙක් ස්වාමීන්වහන්සේට ඔප්පුකරන ශාන්ති පූජා යාගය පිළිබඳ ව්යවස්ථාව මේය.
ඉශ්රායෙල් පුත්රයන්ට කථාකර ඔවුන්ට මෙසේ කියන්න–යම් මනුෂ්යයෙකුගේ භාර්යාව අහක්ව ඇගේ පුරුෂයාට විරුද්ධව වැරද්දක් කර,
ඒ මනුෂ්යයා තමාගේ භාර්යාව පූජකයා වෙතට කැඳවාගෙන ඒවා, ඈ උදෙසා ඇගේ පූජාව පිණිස යව පිටි ඒඵාවකින් දසයෙන් කොටසක් ගෙනේවා; ඒක ශංකා ආහාර පූජාවක් වන වරද සිහිකරවන සිහිවීමේ ආහාර පූජාවක් නිසා ඔහු ඒවා පිට කිසි තෙලක් වත්නොකෙරේවා, ඒවා පිට තුවරලාද නොදමාවා.
ඈ දිවුරවමින් ඈට කථාකොට: නුඹේ පුරුෂයා යටතේ සිටිනාතර කිසි පුරුෂයෙකු නුඹ සමඟ සයනය නොකළානම්, නුඹ අපවිත්රකමට අහක්ව නොගියානම්, ශාපය උපදවන මේ තික්ත වතුරෙන් නුඹට අන්තරා නොවේවා.
නුමුත් ඒ ස්ත්රී කිලුටු නොව පවිත්රව සිටී නම්, ඈ උපද්රවයෙන් බේරී ගර්භීණී වන්නීය.
මනුෂ්යයෙක් කාමක්රෝධ ගතියකට පැමිණ තමාගේ භාර්යාව ගැන ශංකා සිතන්ට යෙදුණු කල හෝ, ඈ ඔහු ස්වාමීන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි සිටවන්නේය, පූජකයාද මේ මුළු ව්යවස්ථාව ඈ කෙරෙහි ඉෂ්ටකරන්නේය.