နောက်ဆုံး၌ သစ်ပင်အပေါင်းတို့သည် ဆူးလေပင်ထံသွားပြီး ‘အကျွန်ုပ်တို့ကို လာအုပ်စိုးပါလော့’ဟု ဆိုကြ၏။
ထို့ကြောင့်သစ်ပင်အပေါင်းတို့သည်ဆူးချုံ အား မိမိတို့အပေါ်၌မင်းလုပ်အုပ်စိုးရန် လျှောက်ထားကြ၏။-
တစ် ဖန် သစ် ပင် အ ပေါင်း တို့ သည် ဆူး လေ ပင် အား ကိုယ် တော် ကြွ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် မင်း ပြု ပါ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊
တစ်ဖန် ဆူးလေပင်အား ကိုယ်တော်ကြွ၍ အကျွန်ုပ်တို့ကို အုပ်စိုးတော်မူပါဟု သစ်ပင်အပေါင်းတို့သည် လျှောက်ကြလျှင်၊
သို့သော် အစ္စရေးဘုရင်ယဟောရှမင်းကြီးသည် ယုဒဘုရင်အာမဇိမင်းကြီးအား “လက်ဘနွန်တောရှိဆူးပင်က ထိုလက်ဘနွန်တောရှိသစ်ကတိုးပင်ထံ လူလွှတ်၍ ‘သင့်သမီးကို ငါ့သားနှင့် စုံဖက်စေပါ’ဟု မှာလိုက်၏။ သို့သော် လက်ဘနွန်တောရှိတောရိုင်းတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင် ဖြတ်လာပြီး ဆူးပင်ကို နင်းချေသွား၏။
စပျစ်ပင်ကလည်း ‘ဘုရားနှင့် လူတို့ကိုဝမ်းမြောက်စေသော ငါ၏စပျစ်ဝိုင်အသစ်ကို မထုတ်ပေးတော့ဘဲ သစ်ပင်တို့အား သွား၍အုပ်စိုးရမည်လော’ဟု ဆို၏။
ဆူးလေပင်ကလည်း သစ်ပင်တို့အား ‘စင်စစ် သင်တို့သည် ငါ့ကို ဘိသိက်ပေး၍ သင်တို့ကို အုပ်စိုးစေလိုလျှင် လာကြ၊ ငါ့အရိပ်၌ ခိုလှုံကြ။ သို့မဟုတ်လျှင် ဆူးလေပင်ထဲက မီးထွက်ပြီး လက်ဘနွန်တောင်ရှိ သစ်ကတိုးပင်များကို လောင်ကျွမ်းပစ်မည်’ဟု ဆိုလေ၏။