ရှော လ မုန် မင်း သည် မြစ် ကြီး မှ စ၍ ဖိ လိတ္တိ ပြည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် တိုင်း နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို အုပ် စိုး ရ သည့် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ လက် အောက် ခံ ဖြစ် လျက် အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ ၏။
မြည်တမ်းစကား 1:1 - Garrad Bible စည် ပင် ခဲ့ သော မြို့ တော် သည်၊ ဆိတ် ညံ စွာ နေ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ပြန့် ပြော ခဲ့ သော မြို့ သည်၊ မု ဆိုး မ သ ဖွယ် ဖြစ် လျက်၊ ပြည် ထောင် တ ကာ အ ထွဋ် တင် ခဲ့ သော မြို့ သည်၊ လ မိုင်း အ ဖြစ် ရောက် လေ စွ တ ကား။ Common Language Bible အခါတစ်ပါးကလူစည်ကားခဲ့သည့် ယေရုရှလင်မြို့သည်အထီးကျန်ဖြစ်လျက် နေ၏။ အခါတစ်ပါးကကမ္ဘာ၏ဂုဏ်ပြုချီးမြှင့်ခြင်းကို ခံခဲ့ရဖူးသော်လည်း ယခုအခါသူသည်မုဆိုးမနှင့်တူတော့၏။ မြို့တကာတွင်ဂုဏ်ကြက်သရေအရှိဆုံးမြို့သည် ကျွန်ဘဝသို့သက်ဆင်းရလေပြီ။ Judson Bible စည်ပင်ခဲ့သောမြို့သည် လူဆိတ်ညံလျက် ထိုင်လေသည်တကား၊ လူမျိုးတို့တွင် ကြီးမြတ်ဖူးသော သတို့သမီးသည် မုဆိုးမကဲ့သို့ဖြစ်၏။ အပြည်ပြည်တို့၏သခင်မသည် အခွန်ပေးရ၏။ မြန်မာ့စံမီသမ္မာကျမ်း လူစည်ကားခဲ့သောမြို့ကြီး အထီးကျန်နေပါပြီတကား။ တိုင်းနိုင်ငံတို့၏ အထွတ်ရောက်ခဲ့ဖူးသောမြို့ကြီး မုဆိုးမဘဝသို့ရောက်ရပါပြီတကား။ ပြည်တကာတို့၏ဘုရင်မကြီး အစေခံဘဝသို့ရောက်ရပါပြီတကား။ |
ရှော လ မုန် မင်း သည် မြစ် ကြီး မှ စ၍ ဖိ လိတ္တိ ပြည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် တိုင်း နိုင် ငံ ရှိ သ မျှ ကို အုပ် စိုး ရ သည့် အ တိုင်း ရှော လ မုန် မင်း လက် ထက် ကာ လ ပတ် လုံး၊ လက် အောက် ခံ ဖြစ် လျက် အ ခွန် အ တုတ် ဆက် ရ ကြ ၏။
ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း နန်း ချ လျက် ဟာ မတ် ပြည်၊ ရိ ဗ လ မြို့၌ ချုပ် ထား ပြီး လျှင် ယု ဒ ပြည် တွင် ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ထောင်၊ ရွှေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် ဒဏ် တပ် လေ ၏။
ယော ယ ကိမ် မင်း သည် ဖာ ရော မင်း တပ် ခဲ့ သော ဒဏ် ငွေ ကို ဆက် သွင်း ရန် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ်၌ ပျမ်း မျှ ဖြတ် ဆို သည့် အ လျောက် အ သီး အ သီး တို့ ရွှေ ငွေ ကို အ နိုင့် အ ထက် ကောက် ခံ၍ ဖာ ရော နေ ခေါ မင်း ထံ ဆက် သွင်း ရ လေ ၏။
မြစ် ကြီး မှ စ ၍ ဖိ လိ တ္တိ ပြည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် နယ် စပ် တိုင် အောင် အ ရပ် ရပ် ရှိ ဘု ရင် တ ကာ တို့ အ ပေါ် တွင် အုပ် စိုး ရ လေ ၏။
ဘုန်း ကြီး သော ဘု ရင် မင်း တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နန်း စံ လျက်၊ မြစ် ကြီး အ နောက် ဘက် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး၍၊ ငွေ တော်၊ အ ကောက် တော်၊ အ ခွန် တော် ကောက် ခံ ဖူး သည် တစ် ကြောင်း များ ကို တွေ့ ရ၏။
အ ချို့ က၊ ငါ တို့ သည်၊ လယ် ယာ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ကို ပေါင်၍ အ ခွန် တော် အ တွက် ငွေ ချေ ရ၏။
အ ပြစ် များ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တွင် ခန့် ထား တော် မူ သော ဘု ရင် တို့ သည်၊ ဤ ပြည် ကျိုး ကို များ စွာ ခံ စား ရ သည့် ပြင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ သက် ဦး ဆံ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ပါ၊ အ လို ရှိ ရာ စိုး ပိုင် ကြ ပါ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ မှာ မူ၊ ကြီး စွာ သော နှိပ် စက် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ပါ၏။
အို အ ရုဏ်၏ သား၊ မိုး သောက် ကြယ်၊ ကောင်း ကင် မှ ပစ် ချ ခံ ရ ပြီ တ ကား။ လူ မျိုး ခြား တို့ ကို နှိမ့် ချ ခဲ့ သော သင် သည်၊ မြေ ကြီး တိုင် ခုတ် လှဲ ခံ ရ ပြီ တ ကား။
ကြွေး ကြော် ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက်၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ပြု လျက် ရွှင် လန်း သော ရွှေ မြို့ တော်၊ သင်၌ သေ လ တ္တံ့ သူ တို့ သည်၊ ဓား ဘေး ကြောင့် သေ ကြ မည် မ ဟုတ်။ စစ် ပွဲ တွင် ကျ ဆုံး မည် မ ဟုတ် ချေ။
မြို့ တံ ခါး များ သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ၊ မြို့ လည်း လူ ဆိတ် ညံ၍၊ မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ဖွယ် ရာ ရောက် လ တ္တံ့။
သင် က ငါ သည် သား ဆုံး ပါး ခြင်း ခံ ရ ၍၊ အ မြုံ အ ဖြစ် နှင့် စွန့် ခွာ နှင် ထုတ် ခံ ရ လျက်၊ ဤ သား တို့ ကို ဖွား မြင် မွေး မြူ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ငါ သည် တစ် ဦး တည်း ဖြစ် လျက် နှင့် ထို သား သ မီး တို့ ကား အ သို့ နည်း ဟု အောက် မေ့ လိမ့် မည်။
အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ နား ကို ဖွင့် တော် မူ၍၊ ငါ လည်း မ ငြင်း မ ဆန်၊ မ ဖောက် မ ပြန် ချေ။
အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ မြေ မုန့် ကို ခါ၍ တက် ပြီး လျှင် စံ နေ လော့။ အို သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၊ သင့် လည် ကြိုး ကို ချွတ် လော့။
ဝမ်း မြောက် ဖွယ် သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ၊ ငြိမ် သက် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော ရ သူ၊ ချမ်း သာ ခြင်း သ တင်း ကို ကြော် ငြာ ရ သူ၊ ကယ် တင် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ကြား ပြော ရ သူ၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင် မင်း ပြု တော် မူ ပြီ ဟု၊ ဇိအုန် မြို့ အား ဆင့် ဆို ရ သူ၏ ခြေ သည်၊ တောင် ပေါ် မှာ တင့် တယ် စွ တ ကား။
မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ရှက် ကြောက် ခြင်း မ ရှိ ရ။ မျက် နှာ မ ပျက် နှင့်။ အ ရှက် မ ကွဲ ရ။ ငယ် ရွယ် စဉ် က ရှက် ကြောက် ရာ ကို မေ့ လျော့ လိမ့် မည်။ မု ဆိုး မ ဖြစ် စဉ် ကဲ့ ရဲ့ ရာ ကို နောက် တစ် ဖန် သ တိ ရ မည် မ ဟုတ်။
ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ၊ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ရည်၍၊ အ မျိုး အ နွယ် ကို ရှေ့ ဦး က ရွှင် လန်း စွာ ကျူး ဧ ကြွေး ကြော် ဖော် ပြ ချီး မွမ်း လျက်၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော် အ ကြွင်း အ ကျန် တို့ ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် ကြ လော့။
ရှာ ဖန့် မြေး၊ အ ဟိ ကံ့ သား ဂေ ဒ လိ က၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ အ မှု ကို ထမ်း ရန် မ ကြောက် ကြ လင့်၊ ဤ ပြည် တွင် နေ လျက်၊ ဗာ ဗု လုန် ဘုရင် မင်း ထံ ကျွန် တော် မျိုး ခံ လျှင်၊ ချမ်း သာ ရ ကြ လိမ့် မည်။
ကျွန် တော် တို့ တောင်း ပန် ချက် ကို နာ ခံ ပါ။ ကိုယ် တော် ဒိ ဋ္ဌ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း၊ အ မြောက် အ မြား တို့ အ နက်၊ အ နည်း ငယ် မျှ ကြွင်း ကျန် နေ ရစ် သူ ကျွန် တော် တို့ အ ဖို့၊ ကိုယ် တော် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ လိုက် အပ် သော လမ်း၊ ပြု အပ် သော အ မှု ကို ကျွန် တော် တို့ အား ဖော် ပြ တော် မူ ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော့် ဘုရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တောင်း လျှောက် ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြ ရာ၊
ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် က၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ စ သော ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ တိုင်း အ ပေါ်၌၊ ငါ သင့် ရောက် စေ သည့် ဘေး ကို၊ သင် တို့ မြင် ရ ကြ ပြီ။ ဘိုး ဘေး တို့ မှ စ၍၊ အ ဆက် ဆက် မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘု ရား များ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ဝတ် ပြု ရန် လှည့် သွား ၍၊ အ မျက် တော် တိုက် အ ဆိုး ပြု ကြ သည့် အ တွက်၊ ထို မြို့ ရွာ များ သည်၊ နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ယ ခု ဖြစ် ရှာ လေ စွ။
ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ ရွာ များ တွင် လည်း ကောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ တွင် လည်း ကောင်း၊ အ မျက် ဒေါ သ ရှိန် ကို ငါ သွန်း လောင်း ၍၊ ယ နေ့ ဖြစ် သည့် အ တိုင်း၊ ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊
မြေ တစ် ပြင် လုံး ကို ချေ သော တူ ကြီး သည်၊ ကွဲ ပဲ့ ကြေ မွ ပြီ တ ကား။ ဗာ ဗု လုန် မြို့ သည်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် ပြီ တ ကား။
ငါ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ခွေး အ တို့ အောင်း ရာ အ မှိုက် ပုံ၊ ယု ဒ ပြည် မြို့ ရွာ များ ကို နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ မည် ဟူ သော။
မ ဟာ မိတ် တို့ ကို ငါ ခေါ် သော် လည်း၊ လှည့် စား ကြ သည် တ ကား။ ပ ရော ဟိတ် နှင့် လူ ကြီး တို့ သည်၊ အ သက် မွေး ရန် ရိ က္ခာ ကို လိုက် ရှာ စဉ်၊ မြို့ အ တွင်း တွင် သေ လွန် ကြ လေ စွ။
အ ရှင် ဘု ရား သည်၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ကို အ မျက် တော် တိမ် တိုက် ဖြင့် ဖုံး လွှမ်း တော် မူ လေ စွ။ အ မျက် တော် ထား ရာ နေ့ ရက်၌၊ ခြေ တော် တင် ရာ ကို သ တိ မ ရ ဘဲ၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ တင့် တယ် ခြင်း ကို၊ မိုး မှ မြေ သို့ ပစ် ချ တော် မူ လေ ပြီ။
ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မှုန့် ကို ကြဲ၍၊ လျှော် တေ ဝတ် ဆင် သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန်၏ လူ ကြီး တို့ သည်၊ မြေ ပေါ် တွင် ဆိတ် ဆိတ် ထိုင် လျက်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ အ ပျို တို့ လည်း၊ မြေ သို့ ဦး စိုက် လျက် နေ ကြ ၏။
ရွှေ သည် အ ရည် မှိန် ခြင်း၊ သိင်္ဂ နိက် သည် အ ရည် ယုတ် ခြင်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န၏ ကျောက် မျက် များ သည်၊ လမ်း ဆုံ တိုင်း ၌ ကြဲ ပစ် ခြင်း၊
သ မု ဒ္ဒ ရာ စံ မင်း တို့ လည်း၊ နန်း ဆင်း ၍ မင်း မြောက် တန် ဆာ ပယ် ခြင်း၊ ပန်း ထိုး ဝတ် လဲ တော် ချွတ် ခြင်း ပြု ပြီး လျှင်၊ တုန် လှုပ် ခြင်း ကို ဝတ် ခြုံ လျက်၊ သင့် ကို အံ့ အား သင့်၍ အ လန့် တ ကြား မ ပြတ် မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ စဉ်၊
အ ချင်း လူ့ သား၊ တု ရု မြို့ က၊ လူ အ မျိုး မျိုး တို့၏ တံ ခါး ပေါက် ပျက် လျက်၊ ငါ့ ဘက် သို့ လှည့် ခဲ့ ပြီ။ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော ကြောင့်၊ ငါ စည် ကား တော့ မည် ဟု ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ရည်၍ ကဲ့ ရဲ့ သော ကြောင့်၊
အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် ကား၊ ဤ မြို့ ပုံ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဖြစ်၏။ ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် အ ပြည် ပြည် ရှိ လျက်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ ဗ ဟို တွင် ငါ ထား သော် လည်း၊ ငါ့ ဆုံး ဖြတ် ချက် များ ကို စွန့် ပစ် လျက်၊
မြို့ များ ကို မြို့ ဆိုး ကုန်း၊ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န များ ကို ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် စေ သည့် အ လျောက် စိတ် တော် ပြေ ဖွယ် ရ နံ့ ကို ငါ မ ခံ။
လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် သင် တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ ပြီး နောက် ငါ သည် ဓား တော် ကို ထုတ် သ ဖြင့် မြေ လည်း ဖုန်း ဆိုး ကုန်း၊ မြို့ များ လည်း မြို့ ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည်။
ငါ မှ တစ် ပါး အ ခြား မြို့ မ ရှိ ဟု အောက် မေ့ လျက်၊ ပျော် မွေ့ လျစ် လျူ စွာ နေ ထိုင် သော မြို့ တော် ကား၊ ထို မြို့ တည်း။ လူ တို့ ဆိတ် ညံ ရာ၊ သား ရိုင်း တို့ အိပ် ဝပ် ရာ ဖြစ် ပြီ တ ကား။ သီ သွား သူ တိုင်း လက် ညှိုး ညွှန် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ကြ လ တ္တံ့။
ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင်၍ ပျော် ပါး ခဲ့ သည် နှင့် အ မျှ ညှင်း ဆဲ မြည် တမ်း ခြင်း များ ကို ဆပ် ပေး ကြ လော့။ ငါ ကား မု ဆိုး မ မ ဟုတ်။ ဘု ရင် မ အ ဖြစ် စံ နေ၏။ မြည် တမ်း ခြင်း ကို ခံ စား ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု စိတ် တွင် အောက် မေ့ သော ကြောင့်၊