Sokajy
108 Andinin-teny ao amin’ny Baiboly momba ny fihatsarambelatsihy
Ry namako, indraindray isika mahita olona mitory ny Tenin'Andriamanitra nefa tsy mampihatra azy eo amin'ny fiainany andavanandro. Mety ho hitantsika mihitsy aza ny voka-dratsin'izany. Tsy tokony ho isika anefa no hitsara azy, fa aoka kosa isika samy handinika tena. Ao amin'ny 1 Jaona 2:9 mantsy dia hoe: "Izay milaza fa ao amin'ny mazava izy, nefa mankahala ny rahalahiny, dia mbola ao amin'ny maizina ihany." Tsarovy fa ny fifandraisanao amin'Andriamanitra dia miankina amin'ny fanarahanao ny fampianaran'i Jesosy sy ny fanahafanao Azy. Marina fa mety ho sarotra izany indrindra amin'izao vanim-potoana izao izay matetika ahitana ny ratsy atao hoe tsara, ary ny tsara atao hoe ratsy.
Koa aoka àry ny ataontsika no ho taratry ny fon'Andriamanitra. Aoka ny fontsika ho feno fitiavana sy fahamarinana marina. Matetika isika variana mijery ny fahadisoan'ny hafa, nefa tsy mahita ny antsika. Mila miezaka manova izany toe-tsaina izany isika. Andeha isika hangataka amin'Andriamanitra mba hanome antsika fo madio sy mangarahara isan'andro.
Ry mpihatsaravelatsihy, esory aloha ny andry eo amin’ny masonao, fa amin’izay vao ho hitanao tsara ny hanesoranao ny singan’ahitra eo amin’ny mason’ny rahalahinao.
Ry mpihatsaravelatsihy, marina ny naminanian’Isaia anareo hoe: «Ity firenena ity dia manaja Ahy amin’ny molony fa ny fony kosa lavitra Ahy.
Fa tsy misy azo itokiana ny aloaky ny vavany. Fandravana no ao anatiny, fasana misokatra ny tendany ary mandambolambo ny fiteniny.
Raha misy milaza hoe: Tia an’Andriamanitra aho, nefa mankahala ny rahalahiny, dia mpandainga izy; fa izay tsy tia ny rahalahiny izay hitany, hataony ahoana no fitia an’Andriamanitra izay tsy hitany?
Tandremo fandrao hanao ny asan’ny fahamarinanareo eo imason’ny olona mba ho hitany ianareo; fa raha vao izay dia tsy manana valim-pitia amin’ny Rainareo izay any an-danitra ianareo. Ho tonga anie ny fanjakanao. Hatao anie ny sitraponao etỳ an-tany tahaka ny any an-danitra. Omeo anay anio izay hanina sahaza ho anay. Ary mamelà ny helokay tahaka ny namelanay izay meloka taminay. Ary aza mitondra anay ho amin’ny fakam-panahy fa manafaha anay amin’ny ratsy. Fa raha mamela ny fahadisoan’ny olona ianareo dia mba hamela ny anareo ny Rainareo izay any an-danitra. Fa raha tsy mamela ny fahadisoan’ny olona kosa ianareo dia tsy hamela ny fahadisoanareo ny Rainareo. Rehefa mifady hanina ianareo, aza mety ho tahaka ny mpihatsaravelatsihy, izay mampanjombona ny endriny ary manaratsy ny tarehiny mba ho hitan’ny olona fa mifady hanina. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany. Fa ianao kosa, rehefa mifady hanina, dia hosory menaka manitra ny lohanao ary sasao ny tavanao mba tsy ho hitan’ny olona fa mifady hanina ianao, fa ho hitan’ny Rainao, izay ao amin’ny mangingina; ary ny Rainao, izay mahita ao amin’ny mangingina, no hamaly anao. Aza mihary harena ho anareo etỳ an-tany, izay misy kalalao sy harafesina manimba sady misy mpangalatra mamaky trano sy mangalatra. Koa amin’izany, rehefa manao fiantrana ianao, aza mba mitsoka trompetra eo alohanao tahaka ny fanaon’ny mpihatsaravelatsihy eo amin’ny sinagoga sy eny an-dalambe mba hankalazan’ny olona azy. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany.
Mitandrema ianareo, fandrao ho voafitaky ny mpaminany sandoka izay mankeo aminareo amin’ny fitafian’ny ondry, nefa ao anatiny izy dia amboadia ta hamiravira.
Rehefa mivavaka ianareo, aza mba ho tahaka ny mpihatsaravelatsihy; fa izy tia ny mivavaka mitsangana eo amin’ny sinagoga sy eny an-joron-dalana mba hahitan’ny olona azy. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany.
manana ny endriky ny toe-panahy araka an’Andriamanitra izy nefa mandà ny heriny; ireny koa dia halaviro.
Raha misy mihevi-tena ho mpivavaka, nefa tsy mahafehy ny lelany fa mamitaka ny fony, dia zava-poana ny fivavahan’izany olona izany.
Rehefa mifady hanina ianareo, aza mety ho tahaka ny mpihatsaravelatsihy, izay mampanjombona ny endriny ary manaratsy ny tarehiny mba ho hitan’ny olona fa mifady hanina. Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valim-pitiany.
Nahoana ianao no mijery ny singan’ahitra eo amin’ny mason’ny rahalahinao, nefa ny andry eo amin’ny masonao dia tsy mba tsikaritrao akory? Ary ahoana no ilazanao amin’ny rahalahinao hoe: Aoka hesoriko ny singan’ahitra eo amin’ny masonao; nefa indro ny andry dia eo amin’ny masonao? Ry mpihatsaravelatsihy, esory aloha ny andry eo amin’ny masonao, fa amin’izay vao ho hitanao tsara ny hanesoranao ny singan’ahitra eo amin’ny mason’ny rahalahinao.
Ny adala mantsy dia mbola miteny hadalana ihany ary mamoron-keloka ny fony mba hanaovany izay ratsy sy hitenenany ratsy NY TOMPO, ary hiraharahany ny kibon’ny noana sy hanakanany ny mangetaheta tsy hisotro rano.
Izay manakorontana ny ankohonany dia handova rivotra ary ny adala dia ho tonga mpanompon’ny hendry.
Ry mpihatsaravelatsihy, marina ny naminanian’Isaia anareo hoe: «Ity firenena ity dia manaja Ahy amin’ny molony fa ny fony kosa lavitra Ahy. Koa zava-poana ny ivavahan’ireo Amiko, raha mampianatra didin’olombelona ho fampianarana izy» (Isa 29.13).
Fa Jesosy nahalala ny faharatsiany ka hoy Izy: Nahoana no maka fanahy Ahy ianareo, ry mpihatsaravelatsihy?
Ary tamin’izany Jesosy dia niteny tamin’ny vahoaka sy tamin’ny mpianany hoe: Ary aza mba mety antsoina hoe mpitarika ianareo; fa iray ihany no Mpitarika anareo dia Kristy. Fa izay lehibe aminareo no ho mpanompo anareo. Fa izay manandra-tena no haetry, ary izay manetry tena no hasandratra. Fa lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy, fa arindrinareo eo anoloan’ny olona ny fanjakan’ny lanitra; fa tsy miditra ianareo ary izay te hiditra tsy avelanareo hiditra. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa laninareo ny tranon’ny mpitondratena, dia manao vavaka lavareny mba ho fiolahana ianareo; koa izany no hahazoanareo fanamelohana mafimafy kokoa. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa mandeha mitety ny ranomasina sy ny tany maina ianareo mba hahazoanareo prozelita iray monja; ary rehefa azonareo izy dia ataonareo zanaky ny afobe indroa mihoatra noho ianareo. Lozanareo, jamba nefa mpitarika izay milaza hoe: Raha misy mianiana amin’ny tempoly dia tsy mampaninona izany; fa raha misy mianiana amin’ny volamenan’ny tempoly dia mamato-tena izy. Ry adala sy jamba! Inona no lehibe, ny volamena va, sa ny tempoly izay nahamasina ny volamena? Ary koa: Raha misy mianiana amin’ny alitara dia tsy mampaninona izany; fa raha misy mianiana amin’ny fanatitra eo amboniny dia mamato-tena izy. Ry jamba! Inona no lehibe, ny fanatitra, sa ny alitara izay mahamasina ny fanatitra? Eo amin’ny fitoeran’i Mosesy no ipetrahan’ny mpanoradalàna sy ny Fariseo; Koa amin’izany, izay mianiana amin’ny alitara, dia mianiana aminy sy amin’ny zavatra rehetra izay eo amboniny. Ary izay mianiana amin’ny tempoly dia mianiana aminy sy amin’izay mitoetra ao aminy. Izay mianiana amin’ny lanitra dia mianiana amin’ny sezafiandrianan’Andriamanitra sy amin’izay mipetraka eo amboniny. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa mandoa ny ampahafolon’ny solila sy ny aneta ary ny komina ianareo, nefa navelanareo izay lehibe indrindra amin’ny lalàna, dia ny rariny sy ny famindrampo ary ny finoana; ireto no tokony ho nataonareo, nefa tsy tokony ho navelanao iretsy. Ry jamba nefa mpitarika! Tantavaninareo ny moka nefa atelinareo ny rameva. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa diovinareo ny ivelan’ny kapoaka sy ny lovia nefa ny ao anatiny dia feno fandrobana sy tsy fahononana. Ry Fariseo jamba! Diovy aloha ny atin’ny kapoaka sy ny lovia mba ho madio koa ny ivelany. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa ianareo dia tahaka ny fasana voalalotra fotsy, izay miseho ho tsara tarehy eo ivelany, nefa ny ao anatiny dia feno taolam-paty mbamin’ny fahalotoana rehetra. Dia tahaka izany koa ianareo: Raha amin’ny eo ivelany dia miseho amin’ny olona ho marina, nefa ny ao anatinareo dia feno fihatsarambelatsihy sy tsy fankatoavan-dalàna. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa manorina ny fasan’ny mpaminany ianareo sady manisy haingony ny rarivatom-pasan’ny olona marina, koa amin’izany, izay rehetra lazainy dia ataovy ka tandremo; fa aza mba manao araka ny asany, satria miteny ihany izy nefa tsy manatanteraka.
Ary ny asany rehetra dia ataony mba ho hitan’ny olona; fa ataony lehibe ny filakiterany ary ataony vaventy ny morontongotr’akanjony.
Fa lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy, fa arindrinareo eo anoloan’ny olona ny fanjakan’ny lanitra; fa tsy miditra ianareo ary izay te hiditra tsy avelanareo hiditra.
Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa mandoa ny ampahafolon’ny solila sy ny aneta ary ny komina ianareo, nefa navelanareo izay lehibe indrindra amin’ny lalàna, dia ny rariny sy ny famindrampo ary ny finoana; ireto no tokony ho nataonareo, nefa tsy tokony ho navelanao iretsy. Ry jamba nefa mpitarika! Tantavaninareo ny moka nefa atelinareo ny rameva. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa diovinareo ny ivelan’ny kapoaka sy ny lovia nefa ny ao anatiny dia feno fandrobana sy tsy fahononana. Ry Fariseo jamba! Diovy aloha ny atin’ny kapoaka sy ny lovia mba ho madio koa ny ivelany. Lozanareo, mpanoradalàna sy Fariseo, mpihatsaravelatsihy! Fa ianareo dia tahaka ny fasana voalalotra fotsy, izay miseho ho tsara tarehy eo ivelany, nefa ny ao anatiny dia feno taolam-paty mbamin’ny fahalotoana rehetra. Dia tahaka izany koa ianareo: Raha amin’ny eo ivelany dia miseho amin’ny olona ho marina, nefa ny ao anatinareo dia feno fihatsarambelatsihy sy tsy fankatoavan-dalàna.
Fa hoy Jesosy taminy: Marina ny naminanian’Isaia anareo mpihatsaravelatsihy, araka ny voasoratra hoe: «Ity firenena ity dia manaja Ahy amin’ny molony, fa ny fony kosa dia lavitra Ahy.
Fa Izy nahalala ny fihatsarambelatsihin’ireo ka hoy Izy taminy: Nahoana no maka fanahy Ahy ianareo? Itondray denaria iray Aho mba hojereko.
Nahoana ianao no mijery ny sombin-kazo izay eo amin’ny mason’ny rahalahinao, nefa ny andry izay eo amin’ny masonao dia tsy mba tsaroanao akory? Ary ahoana no ilazanao amin’ny rahalahinao hoe: Ry rahalahy, aoka hesoriko ny sombin-kazo eo amin’ny masonao, nefa tsy mba hitanao ny andry eo amin’ny masonao? Ry mpihatsaravelatsihy, esory aloha ny andry eo amin’ny masonao, ary amin’izany dia ho hitanao tsara ny hanesoranao ny sombin-kazo eo amin’ny mason’ny rahalahinao.
Fa hoy ny Tompo taminy: Ankehitriny ianareo Fariseo dia manadio ny ivelan’ny kapoaka sy ny lovia, nefa ny ao anatinareo kosa dia feno fandrobana sy faharatsiana. Ary mamelà ny helokay; fa izahay koa dia mamela izay rehetra meloka aminay. Ary aza mitondra anay ho amin’ny fakam-panahy. Ry adala! Tsy Izay nanao ny ivelany va no nanao ny atiny koa? Koa ny zavatra ao anatiny no omeo ho fiantrana, dia indro, ho madio ho anareo ny zavatra rehetra. Fa lozanareo, Fariseo! Fa mandoa ny fahafolon’ny solila sy ny rota ary izay anana famboly rehetra ianareo, nefa lalovanareo ny fitsarana sy ny fitiavana an’Andriamanitra; ireto tokony ho nataonareo, nefa tsy tokony havelanareo iretsy. Lozanareo, Fariseo! Fa tia ny toerana eny aloha ao amin’ny sinagoga sy ny fiarahabana any an-tsena ianareo. Lozanareo, fa ianareo dia tahaka ny fasana tsy misy hahafantarana azy ka tsy fantatry ny olona izay manitsaka azy.
Fa hoy Jesosy: Lozanareo, mpahay lalàna koa! Fa mampitondra entana sarotra entina ny olona ianareo, nefa tsy mikasika izany entana izany akory ianareo na dia amin’ny rantsantananareo iray aza.
Tamin’izany, raha niangona ny vahoaka betsaka, an’arivony maro, ka nifanitsa-kitro, dia niteny tamin’ny mpianany aloha Jesosy hoe: Mitandrema ianareo amin’ny masirasiran’ny Fariseo, dia ny fihatsarambelatsihy. Fa na zovy na zovy no hiteny hanohitra ny Zanak’Olona dia hahazo famelan-keloka; fa izay miteny ratsy ny Fanahy Masina dia tsy mba hahazo famelan-keloka. Ary raha entina ho ao amin’ny sinagoga sy ny mpitsara ary ny manampahefana ianareo dia aza manahy izay havalinareo na izay holazainareo; fa ny Fanahy Masina no hampianatra anareo amin’izany ora izany izay tokony holazainareo. Nisy olona iray teo amin’ny vahoaka niteny tamin’i Jesosy hoe: Mpampianatra ô, teneno ny rahalahiko mba hizara lova amiko. Fa hoy Izy taminy: Ralehilahy, iza no nanendry Ahy ho mpitsara na mpizara eo aminareo? Ary hoy Izy tamin’ny olona: Mitandrema ianareo ka miarova tena amin’ny fitiavan-karena; fa ny ain’ny olona dia tsy miankina amin’ny habetsahan’ny zavatra ananany. Dia nilaza fanoharana taminy Izy hoe: Nahavokatra be ny tanin’ny lehilahy manankarena iray. Ary nihevitra tao am-pony izy hoe: Ahoana no hataoko fa tsy manana toerana hamoriako ny vokatro aho? Ary hoy izy: Izao no hataoko: handrava ny trano fitahirizako aho ka hanangana izay lehibe kokoa, ary ao no hamoriako ny variko rehetra sy ny fananako. Dia hilaza amin’ny fanahiko aho hoe: Ry fanahy ô, manana fananana be voatahiry ho amin’ny taona maro ianao; mitsahara, mihinàna, misotroa, mifalia. Fa tsy misy nafenina izay tsy haseho, na takona izay tsy ho fantatra.
Dia hoy Jesosy taminy: Mpanamarin-tena eo anatrehan’ny olona ianareo, nefa Andriamanitra mahafantatra ny fonareo; fa izay zavatra heverin’ny olona ho ambony dia fahavetavetana eo anatrehan’Andriamanitra.
Koa amin’izany dia tsy manan-kalahatra ianao, ry olona, na iza na iza ianao no mitsara; fa izay itsaranao ny sasany no anamelohanao ny tenanao koa, fa ianao izay mitsara aza dia mba manao izany ihany koa. Voninahitra sy laza ary fiadanana kosa ho an’ny olona rehetra izay manao ny tsara, amin’ny Jiosy aloha, dia amin’ny Jentilisa koa! Fa tsy misy fizahan-tavan’olona amin’Andriamanitra. Fa izay nanota tsy nanana ny lalàna dia ho very tsy manana ny lalàna; ary izay nanota nanana ny lalàna kosa dia hotsaraina araka ny lalàna. Satria tsy ny mpandre ny lalàna no marina eo anatrehan’Andriamanitra, fa ny mpankatò ny lalàna no hohamarinina; fa na oviana na oviana ireo Jentilisa tsy manana ny lalàna ireo no misy manao izay nandidian’ny lalàna, araka ny nahim-pony, na dia tsy manana ny lalàna aza ireo dia manana ny lalànan’ny tenany ihany; fa ireo dia maneho ny asan’ny lalàna ho voasoratra ao am-pony sady ny fieritreretany rahateo no vavolombelony, ary ny fisainany dia mifampiampanga na mifanafaka ihany koa. Izany no hiseho amin’ny andro izay hitsaran’Andriamanitra ny zavatra takona ataon’ny olona, araka ny Filazantsara toriko amin’ny alalan’i Jesosy Kristy. Fa raha milaza tena ho Jiosy ianao ka mitoky amin’ny lalàna sy manao an’Andriamanitra ho reharehanao, raha mahalala ny sitrapony ianao sady mahay mamantatra izay zava-dehibe satria efa nampianarina ny lalàna, ary matoky ny tenanao ho mpitarika ny jamba, fanazavana ny ao amin’ny maizina, Nefa fantatsika fa ny fitsaran’Andriamanitra dia araka ny marina amin’izay manao toy izany. mpananatra ny adala, mpampianatra ny bodo, satria ianao dia manana ny lalàna ho mariky ny fahalalana sy ny fahamarinana: Moa ianao izay mampianatra ny sasany, tsy mba mampianatra ny tenanao koa va ianao? Ianao izay mitory hoe: Aza mangalatra, mba mangalatra ihany va ianao? Ianao izay miteny hoe: Aza mijangajanga, mba mijangajanga ihany va ianao? Ianao izay manao ny sampy ho fahavetavetana, mba mandroba tempoly ihany va ianao? Ianao izay manao ny lalàna ho reharehanao, mba manala voninahitra an’Andriamanitra ihany va ianao amin’ny andikanao ny lalàna? Fa araka ny voasoratra dia ianareo no itenenana ratsy ny anaran’Andriamanitra any amin’ny Jentilisa. Mahasoa ny famorana raha mankatò ny lalàna ianao; fa raha mpandika ny lalàna kosa ianao dia tonga toy ny tsy voafora na dia efa voafora aza. Ary raha mankatò ny fitsipiky ny lalàna ny tsy voafora, tsy hatao ho isan’ny voafora va izy na dia tsy voafora aza? Moa tsy hotsarain’ny tsy voafora izay mankatò ny lalàna va ianao izay mpandika ny lalàna na dia manana ny soratra sy ny famorana aza? Fa tsy ao amin’izay miseho ivelany no maha Jiosy, ary tsy izay miseho eo amin’ny nofo no famorana; fa izay ao amin’ny miafina no maha Jiosy, ary ny famorana dia amin’ny fo, amin’ny fanahy fa tsy amin’ny soratra; koa ireny dia tsy mandray dera avy amin’ny olombelona fa avy amin’Andriamanitra. Ary ianao, ry olona, izay mitsara ny manao izany, kanefa manao izany koa ny tenanao, moa heverinao va fa ho afa-mandositra ny fitsaran’Andriamanitra ianao?
Fa raha milaza tena ho Jiosy ianao ka mitoky amin’ny lalàna sy manao an’Andriamanitra ho reharehanao, raha mahalala ny sitrapony ianao sady mahay mamantatra izay zava-dehibe satria efa nampianarina ny lalàna, ary matoky ny tenanao ho mpitarika ny jamba, fanazavana ny ao amin’ny maizina, Nefa fantatsika fa ny fitsaran’Andriamanitra dia araka ny marina amin’izay manao toy izany. mpananatra ny adala, mpampianatra ny bodo, satria ianao dia manana ny lalàna ho mariky ny fahalalana sy ny fahamarinana: Moa ianao izay mampianatra ny sasany, tsy mba mampianatra ny tenanao koa va ianao? Ianao izay mitory hoe: Aza mangalatra, mba mangalatra ihany va ianao? Ianao izay miteny hoe: Aza mijangajanga, mba mijangajanga ihany va ianao? Ianao izay manao ny sampy ho fahavetavetana, mba mandroba tempoly ihany va ianao? Ianao izay manao ny lalàna ho reharehanao, mba manala voninahitra an’Andriamanitra ihany va ianao amin’ny andikanao ny lalàna? Fa araka ny voasoratra dia ianareo no itenenana ratsy ny anaran’Andriamanitra any amin’ny Jentilisa.
Aoka ny fitiavana ho amin’ny tsy fihatsarambelatsihy. Mankahalà ny ratsy; mifikira amin’ny tsara.
Tsy mety ny fireharehanareo. Tsy fantatrareo va fa ny masirasira kely dia mahazo ny vongana manontolo? Esory ny masirasira tranainy mba ho vongana vaovao ianareo, araka izay tsy isian’ny masirasira anareo. Fa voavono Kristy, Paska ho antsika; koa aoka isika hanao andro firavoravoana, tsy amin’ny masirasira tranainy, na amin’ny masirasiran’ny lolompo sy ny haratsiam-panahy, fa amin’ny mofo tsy misy masirasira, dia ny fahadiovam-po sy ny fahamarinana.
Na dia miteny amin’ny fitenin’ny olona sy ny anjely aza aho, kanefa tsy manana fitiavana, dia varahina maneno sy kipantsona mikarantsana ihany aho. fa rehefa tonga ny tanteraka dia tsy hisy sombintsombiny intsony. Fony mbola zaza aho dia niteny toy ny zaza, nihevitra toy ny zaza, nisaina toy ny zaza; fa nony efa lehibe aho dia nariako ny fahazazana. Fa ankehitriny isika dia mizaha ao amin’ny fitaratra ka tsy mahita tsara fa manjavozavo; fa rahatrizay dia hahita mifanatrika; ankehitriny dia sombintsombiny ihany no fantatro; fa rahatrizay dia ho fantatro tsara toy izay nahafantarana ahy. Ary ankehitriny dia ireto telo ireto no mitoetra: Ny finoana, ny fanantenana, ny fitiavana; fa ny fitiavana no lehibe indrindra amin’ireo. Na dia manana ny fanahin’ny faminaniana aza aho ka mahalala ny zavamiafina rehetra sady manana ny fahalalana rehetra, ary na dia manana ny finoana rehetra aza aho ka mahafindra tendrombohitra, kanefa tsy manana fitiavana, dia tsinontsinona aho. Na dia omeko ho an’ny mahantra aza ny fananako rehetra, ary na dia atolotro hodorana aza ny tenako, kanefa tsy manana fitiavana aho, dia tsy mahasoa ahy akory izany.
Fa apostoly sandoka izy ireny, mpiasa mamitaka, ka mampiova ny endriny ho tahaka ny apostolin’i Kristy. Ary tsy mahagaga izany, fa i Satana aza dia mampiova ny endriny ho tahaka ny anjelin’ny mazava. Koa tsy dia zava-dehibe ho an’ny mpanompony ny mampiova ny endriny ho tahaka ny mpanompon’ny fahamarinana. Nefa ny fiafaran’izy ireo dia ho araka ny asany ihany.
Nony tonga tany Antiokia anefa i Kefasy dia nanohitra azy teo imasony aho satria hita fa nanan-tsiny izy. Niara-nisakafo tamin’ny Jentilisa ihany mantsy izy fony tsy mbola tonga ny sasany avy tany amin’i Jakoba. Raha vao tonga anefa ireo dia nihatakataka izy satria natahotra ireo voafora. Niara-nihatsaravelatsihy taminy koa ny Jiosy sasany ka i Barnabasy avy aza dia mba voataonan’ny fihatsarambelatsihiny.
Noho izany dia esory ny lainga ka samia milaza ny marina amin’ny namany avy ianareo rehetra satria samy momba ny tenan’ny namantsika avokoa isika.
Aza mety fitahin’olona amin’ny teny foana ianareo fa izany zavatra izany no mahatonga ny fahatezeran’Andriamanitra amin’ny olona tsy mankatò. Aza mety ho mpiombona aminy ianareo.
Fialonana sy fifandirana aza no itorian’ny sasany an’i Kristy ary fikasana tsara kosa ny an’ny sasany; fitiavana ny an’ny sasany satria fantany fa voatendry ho mpiaro ny Filazantsara aho; fifampiandaniana kosa no itorian’ny sasany an’i Kristy, fa tsy mba amin’ny fo madio, ka mihevitra hanampy fahoriana ny fifatorako izy. Ahoana ary? Amin’izay atao rehetra, na amin’ny fihatsarambelatsihy na amin’ny marina, dia Kristy no torina, ary mifaly amin’izany aho; eny, mbola hifaly ihany.
tsy manao na inona na inona amin’ny fifampiandaniana na amin’ny fieboeboana foana; fa aoka kosa samy hihevitra ny namany ho mihoatra noho ny tenany amin’ny fanetren-tena.
Izany rehetra izany dia ankalazaina ho fahendrena amin’ny fivavahana noterena sy ny fanetren-tena diso ary ny fampahoriana ny tena, nefa tsy manan-kery hahasakana ny fampanaranam-po ny nofo akory.
Fa tsy nilaza teny mandrobo na oviana na oviana akory izahay; araka ny fantatrareo ihany na nihatsaravelatsihy hanafina fitiavan-karena; Andriamanitra no vavolombelona amin’izany;
Fantaro ny zavatra rehetra; hazòny mafy izay tsara. Fadio ny fanao ratsy rehetra.
Fa ny anton’ny didy fandrarana dia fitiavana avy amin’ny fo madio sy ny fieritreretana tsara ary ny finoana tsy mihatsaravelatsihy; fa fihatsarambelatsihy no nivilian’ny sasany ka nampania ho amin’ny resaka tsy misy antony.
Fa milaza marina ny Fanahy fa amin’ny andro farany dia hihemotra amin’ny finoana ny sasany ka hanaiky fanahy mamitaka sy fampianaran’ny demonia, Fa izany no ikelezanay aina sy iezahanay satria izahay dia manantena an’Andriamanitra velona izay Mpamonjy ny olona rehetra, indrindra fa izay mino. Izany zavatra izany no andidio sy ampianaro. Aoka tsy hisy olona hanao tsinontsinona anao noho ny hatanoranao; fa aoka ho tonga fianarana ho an’ny mino ianao amin’ny fiteny, amin’ny fitondrantena, amin’ny fitiavana, amin’ny finoana, amin’ny fahadiovana. Mandra-pahatongako dia tandremo ny famakian-teny sy ny fananarana ary ny fampianarana. Aza atao tsirambina ny fanomezam-pahasoavana izay ao anatinao, izay nomena anao tamin’ny faminaniana sy ny fametrahan-tanan’ny loholona. Mazotoa mihevitra ireo zavatra ireo dia mikeleza aina fatratra amin’izany mba hiseho amin’ny olona rehetra ny fandrosoanao. Tandremo ny tenanao sy ny fampianaranao ka mahareta amin’izany; fa raha manatanteraka ireo ianao dia hamonjy ny tenanao sy izay mihaino anao. amin’ny fihatsarambelatsihin’ny mpilaza lainga izay voapetaky ny vy mahamay ny fieritreretany.
Miharihary ny fahotan’ny olona sasany ka mialoha azy ho amin’ny fitsarana, fa ny an’ny sasany kosa dia manaraka ato aoriana. Ary miharihary toy izany koa ny asa tsara; ary na ny ankoatra izany aza dia tsy ho azo afenina.
Madio avokoa ny zavatra rehetra amin’ny olona madio; fa amin’ny olona voaloto sady tsy mino kosa dia tsy misy madio na inona na inona; fa samy voaloto na ny sainy na ny fieritreretany. Manaiky fa mahalala an’Andriamanitra izy ireny nefa mandà Azy amin’ny asany. Olona tsy maha te ho tia sady mpikomy ary tsy mahavita asa tsara na dia iray aza izy ireny.
Fa isika koa dia mba adala fahiny, tsy nanaiky, voafitaka; eny, andevon’ny filana sy ny fahafinaretana isan-karazany ary velona teo amin’ny lolompo sy ny fialonana sady nankahalaina no nifankahala.
Aoka isika hanatona amin’ny fo marina sy amin’ny fahatokiana be avy amin’ny finoana, manana fo voadio ho afaka amin’ny fieritreretana ratsy sy fo tena voasasa tamin’ny rano madio;
Fa aoka ho mpankato ny teny ianareo fa aza mihaino fotsiny ihany ka mamitaka ny tenanareo.
Avy amin’ny vava iray ihany no ivoahan’ny fisaorana sy ny fanozonana. Ry rahalahiko, tsy mety raha misy izany. Moa ny loharano va mamoaka rano mamy sy mangidy eo amin’ny vavany iray ihany? Ry rahalahiko, ny aviavy va mety mamoa voan’oliva na ny voaloboka mamoa voan’aviavy? Toy izany koa ny loharano masirasira dia tsy mba ivoahan’ny rano mamy.
Ry mpijangajanga! Tsy fantatrareo va fa fandrafiana an’Andriamanitra ny fisakaizana amin’izao tontolo izao? Koa na iza na iza te ho sakaizan’izao tontolo izao dia fahavalon’Andriamanitra izy.
Koa satria efa nodiovinareo ny fanahinareo tamin’ny fanarahana ny fahamarinana ho amin’ny fitiavan-drahalahy tsy mihatsaravelatsihy dia mifankatiava fatratra amin’ny fo madio.
Koa esory ny lolompo rehetra, ny fitaka rehetra, ny fihatsarambelatsihy, ny fialonana ary ny fanendrikendrehana rehetra,
«Fa na iza na iza maniry fiainana sy ta hahita andro soa dia aoka izy hiaro ny lelany amin’ny ratsy ary ny molony mba tsy hiteny fitaka. Ary aoka izy hiala amin’ny ratsy ka hanao soa; aoka izy hitady fihavanana sy hikatsaka azy.
nefa amin’ny fahalemem-panahy sy ny fanajana; koa manàna fieritreretana tsara. Amin’izany dia ho menatra izay manaratsy ny fitondrantenanareo tsara ao amin’i Kristy ka manendrikendrika anareo.
Ary mihoatra noho ny zavatra rehetra, mifankatiava tsara, fa «ny fitiavana no manarona fahotana maro» (Oha 10.12).
Raha hoy isika: Manana fiombonana Aminy isika kanefa mandeha amin’ny maizina, dia mandainga isika ka tsy manao ny marina.
Izay milaza hoe: Fantatro Izy, nefa tsy mitandrina ny didiny, dia mpandainga, ary ny marina dia tsy ao anatiny.
Anaka, aoka tsy ho tia amin’ny teny na amin’ny lela isika, fa amin’ny asa sy amin’ny marina.
Fa misy olona sasany niditra an-tsokosoko, izay efa voasoratra hatry ny ela ho amin’izany fanamelohana izany, dia olona ratsy fanahy, izay mamadika ny fahasoavan’Andriamanitsika ho fanaranam-po amin’ny ratsy sady mandà ny Andriana tokana, dia Jesosy Kristy Tompontsika.
Ireo dia mpimonomonona sy mpimenomenona, olona mandeha araka ny filany; ny vavany dia manao teny miavonavona tafahoatra, ary mandoka olona mba hahazoany zavatra.
Hoy Andriamanitra amin’ny ratsy fanahy: Nahoana ianao no mitanisa ny lalànako sy mitondra ny fanekeko eo am-bavanao? Nefa ianao dia mankahala fananarana sady arianao any ivohonao ny teniko!
malambo noho ny rononomandry ny vavany, kanjo ady no ao am-pony; malefaka noho ny diloilo ny teniny, kanjo sabatra voatsoaka ireny.
Kanefa namitaka Azy tamin’ny vavany ireo ary tamin’ny lelany no nandaingany Taminy. Ny fony dia tsy niorina Taminy akory; eny, tsy nitana ny fanekeny izy.
Tsy mba hitoetra ao anatin’ny tranoko izay manao fitaka. Tsy mba hijanona eo anoloan’ny masoko izay milaza lainga.
Ny tenin’ny mpihatsaravelatsihy no animbany ny namany, fa ny fahalalana no hanafahana ny marina.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny fo miolakolaka, fa ankasitrahany kosa izay mandeha tsy misy tsiny.
Ny fanatitry ny ratsy fanahy dia fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, fa ny vavaka ataon’ny marina no sitrany.
Ataon’ny olona ho madio avokoa ny lalana rehetra alehany, fa NY TOMPO no mandanja ny fanahy.
Maro ny olona samy midera ny soa ataon’ny tenany avy, fa ny olona mahatoky, iza moa no mahita azy?
Fahavetavetana ny fanatitry ny ratsy fanahy, indrindra raha amin’ny sain-dratsy no anolorany azy!
fa tahaka ny heviny ao am-pony ihany ny toetrany. Hoy izy aminao: Mihinàna, misotroa; kanjo tsy sitrany akory ianao.
Tavim-bilany nopetahana taim-bolafotsy ny molotra mirehitra fiteny sy ny fo ratsy. Ny mpandrafy dia mody hafa eo amin’ny molony sady manafim-pitaka ao am-pony. Koa na dia miteny soa aza izy, aza mino azy fa fahavetavetana fito no ao am-pony. Ny fankahalana dia mety hiafina ao anatin’ny fitaka, nefa ny haratsiam-panahiny dia hiharihary eo ampahibemaso.
Izay manafina ny fahotany dia tsy hambinina, fa izay mitsotra ka mahafoy azy no hahazo famindrampo.
Hataoko inona ny zavatra betsaka vonoinareo ho fanatitra? Hoy NY TOMPO. Efa tofoka amin’ny ondrilahy atao fanatitra dorana manontolo sy ny jaboran’ny zanak’omby mifahy Aho; tsy sitrako ny ran’ny vantotra ombilahy sy ny an’ny zanak’ondry ary ny an’ny osilahy. Rehefa tonga miseho eo anatrehako ianareo, iza moa no nitady anareo hanitsakitsaka ny kianjako? Aza mitondra fanati-poana intsony, fahavetavetana amiko ny fofony; ny amin’ny voaloham-bolana sy ny Sabata ary ny fiantsoam-pivoriana: Tsy zakako ny fivoriana masina haroharoam-paharatsiana! Halako ny voaloham-bolanareo sy ny andro firavoravoanareo, mavesatra amiko izany; sasatra mitondra azy Aho. Raha mamelatra ny tanana ianareo dia hitampi-maso tsy hijery anareo Aho; eny, na dia manao vavaka be dia be aza ianareo dia tsy hihaino Aho; Feno ran’olona ny tananareo.
Ary hoy ny Tompo: Satria manatona Ahy amin’ny vavany ity firenena ity sy mankalaza Ahy amin’ny molony, nefa ampanalaviriny Ahy kosa ny fony, ny fahatahorany Ahy dia didin’olombelona ampianarina azy ihany.
Mihainoa, ry taranak’i Jakoba, dia ianareo izay antsoina amin’ny anaran’Israely sy avy amin’ny loharanon’i Joda, ianareo izay mianiana amin’ny anaran’NY TOMPO ary mahatsiaro ny anaran’Andriamanitry ny Israely, kanefa tsy araka ny marina na araka ny hitsiny!
Tsy hovaliko va izy amin’izany zavatra izany? Hoy NY TOMPO; tsy hanamparako ny fahatezerako va ny firenena toy izany?
Dia tonga maro ao aminao izy ka mipetraka eo anatrehanao toa oloko ary mahare ny teninao, nefa tsy mety mankatò azy; fa indro, teny mamy no lazain’ny vavany, nefa ny fony dia manaraka ny filan-karena. Koa indro, ianao dia ataony ho tahaka ny mpanao hira mahafinaritra, izay tsara feo sady mahay mitendry. Mandre ny teninao izy nefa tsy mety mankatò azy.
satria famindrampo no sitrako fa tsy fanatitra alatsa-dra ary fahalalana an’Andriamanitra noho ny fanatitra dorana manontolo.
Halako, eny, laviko ny andro firavoravoanareo ary tsy tiako ho re intsony ny fofon’ny fivoriana masina ataonareo. Na dia anoloranareo fanatitra dorana manontolo sy fanatitra avy amin’ny zavamaniry aza Aho dia tsy sitrako izany; ny zanak’omby mifahy aterinareo ho fanati-pihavanana dia tsy hojereko akory. Halaviro Amiko ny finaonaonan’ny hiranareo! Tsy hihaino ny fanenon’ny lokanganareo Aho, fa aoka kosa ny fitsarana hikoriana toy ny rano ary ny fahamarinana toy ny renirano tsy mety ritra.
Inona no hoentiko manatona NY TOMPO sy miondrika eo anatrehan’Andriamanitra izay any amin’ny avo? Hanatona Azy mitondra fanatitra dorana manontolo sy ombilahy kely izay iray taona va aho? Ho sitraky NY TOMPO va ny ondrilahy arivoarivo, na renirano diloilo iray alina? Hanolotra ny lahimatoako noho ny fahadisoako va aho, na ny ateraky ny kiboko noho ny fahotan’ny tenako? Ry olombelona, efa naseho anao izay tsara sy izay ilain’NY TOMPO aminao, dia izao ihany: Ny hanao ny rariny sy ny ho tia famindrampo ary ny hanaraka an’Andriamanitrao amin’ny fanetren-tena.
Lazao amin’ny vahoaka rehetra amin’ny tany sy amin’ny mpisorona hoe: Raha nifady hanina sy nitomany tamin’ny volana fahadimy sy ny fahafito nandritra ny fitopolo taona ianareo, moa ho Ahy tokoa no nifadianareo? Ary raha mihinana sy misotro ianareo, moa tsy ianareo ihany va no mihinana sy misotro?
Ny zanaka dia manaja ny rainy ary ny mpanompo dia manaja ny tompony. Koa raha Ray Aho, aiza ary izay mba hajako? Ary raha Tompo Aho, aiza izay tahotra Ahy? Hoy Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao, aminareo mpisorona izay manamavo ny anarako. Hoy ianareo hoe: Amin’inona no anamavoanay ny anaranao? Amin’ny fitondrana hanina voaloto ho eo amin’ny alitarako, nefa hoy ianareo hoe: Amin’inona no andotoanay Anao? Amin’ny filazanareo hoe: Ny latabatry NY TOMPO dia fanimbazimba. Ary raha biby jamba no entinareo hovonoina hatao fanatitra dia hoe tsy ratsy va izany? Ary raha mandringa sy marary no entinareo dia hoe tsy ratsy va izany? Mba atolory ho an’ny governora manapaka anao ange izany, moa hahazo sitraka na fitia aminy va ianao? Hoy Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao.
Hoy koa ianareo: Zava-manasatra foana izao! Dia ahifikareo izany, hoy Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao. Zavatra nalaina an-keriny sy mandringa ary marary no entinareo atolotra ho fanatitra. Moa handray izany avy amin’ny tananareo va Aho? Hoy NY TOMPO. Ho voaozona ny mpamitaka izay manana ondrilahy ao amin’ny andian’ondriny ary mivoady, nefa mamono zavatra misy kilema hatao fanatitra ho an’ny Tompo. Fa Mpanjaka lehibe Aho, Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao, ary ny anarako dia atahorana any amin’ny Jentilisa.
Ry bibilava, ry taranaky ny menarana! Hataonareo ahoana no fandositra ny fanamelohana ho any amin’ny afobe?
Ary hoy Izy tamin’ny fampianarany: Mitandrema ianareo ny amin’ny mpanoradalàna izay mazoto mandehandeha manao akanjo lava sy te hoarahabain’ny olona eny an-tsena ary tia ny fipetrahana eny anoloana ao amin’ny sinagoga sy ny fitoerana eny anoloana any amin’ny fanasana Ary naniraka mpanompo hafa indray izy ho any amin’ireo, fa io koa dia noratrain’ireo ny lohany sady nalany baraka. ary mandany ny tranon’ny mpitondratena ka manao vavaka lavareny mba ho fisehoana ivelany. Ireo dia hahazo fanamelohana mafimafy kokoa.
Hoy Jesosy taminy: Raha jamba ianareo dia tsy ho nanan-keloka; fa noho ianareo ankehitriny miteny hoe: Mahiratra izahay dia tsy afaka ny helokareo.
Moa ianao izay mampianatra ny sasany, tsy mba mampianatra ny tenanao koa va ianao? Ianao izay mitory hoe: Aza mangalatra, mba mangalatra ihany va ianao? Ianao izay miteny hoe: Aza mijangajanga, mba mijangajanga ihany va ianao? Ianao izay manao ny sampy ho fahavetavetana, mba mandroba tempoly ihany va ianao? Ianao izay manao ny lalàna ho reharehanao, mba manala voninahitra an’Andriamanitra ihany va ianao amin’ny andikanao ny lalàna?
«Fasana misokatra ny tendany; ny lelany no anaovany fitaka» (Sal 5.9). «Ny poizin’ny menarana no ao ambanin’ny molony» (Sal 140.3);
Fa mananatra anareo aho, ry rahalahy, mba hitandremanareo ny amin’izay mahatonga ny fisarahana sy ny fahatafintohinana, tsy araka ny fampianarana efa nianaranareo; mialà amin’ireny olona ireny. Fa izy ireny dia tsy mba manompo an’i Kristy Tompontsika, fa ny kibony ihany; ary amin’ny teny malefaka sady tsara lahatra no amitahany ny fon’ny tsy ary saina.
Aza mety hofitahina ianareo; ny fikambanana amin’ny ratsy dia manimba ny fitondrantena tsara.
Fa «izay mirehareha dia aoka NY TOMPO no ho reharehany» (Jer 9. 23). Fa tsy izay midera tena no ankasitrahana fa izay derain’ny Tompo.
Fa hay! Mandefitra ihany ianareo raha misy manandevo anareo, raha misy mandany ny fanananareo, raha misy misambotra anareo, raha misy manao fihetsika mihantsy anareo, raha misy mamely ny tavanareo.
mba tsy ho zaza intsony isika ka ahilangilana sy ampitambolimbolenin’ny rivotry ny fampianarana samihafa rehetra amin’ny saim-petsy ataon’ny olona sy ny fitaka itondrany ho amin’ny fahadisoana;
Aza mety fitahin’olona amin’ny teny foana ianareo fa izany zavatra izany no mahatonga ny fahatezeran’Andriamanitra amin’ny olona tsy mankatò.
Koa vonoy izay momba ny tenanareo etỳ an-tany: Fijangajangana, fahalotoana, firehetam-po, fanirian-dratsy ary fitiavan-karena, izay fanompoan-tsampy. Izany zavatra izany no mahatonga ny fahatezeran’Andriamanitra amin’ny taranaka tsy mankatò.
fifandirana lalandava, fanaon’ny olona ratsy saina sady efa nialan’ny fahamarinana, manao ny toe-panahy araka an’Andriamanitra ho fahazoana tombontsoa.
Fa ho avy ny andro izay tsy hahazakan’ny olona ny fampianarana tsy misy kilema; fa hangidihidy sofina izy dia hamory mpampianatra ho azy araka ny filany; ary hampiala ny sofiny amin’ny teny marina tokoa izy ka hivily ho amin’ny anganongano.
Fa maro no maditra, mpiteniteny foana sy mpamitaka, indrindra fa ny avy amin’ny voafora; tsy maintsy hotampenam-bava ireo fa mampivadika fianakaviana maro sady mampianatra izay tsy mety mba hahazoany harena maloto.