Sokajy
104 Andininy ao amin'ny Baiboly momba ny Anjely lavo
Ry sakaiza, efa mba nieritreritra ve ianao ny amin'ireo anjely? Voarin'Andriamanitra izy ireo, mahery sady manana fahefana. Kanefa, ao amin'ny Baiboly dia misy resaka momba ny anjely nikomy tamin'Andriamanitra ka voaroaka avy any an-danitra. Alaivo sary an-tsaina ange e!
Ity fianjeran'ny anjely ity dia fikomiana tamin'Andriamanitra miaka. Ireo anjely lavo ireo, izay antsoina koa hoe demonia na fanahy ratsy, dia maneho lafiny maizina amin'ny tontolo ara-panahy. Ny fikomian'izy ireo sy ny faniriany hahazo fahaleovan-tena noho ny sitrapon'Andriamanitra no nahatonga azy ireo hiala amin'ny fahadiovana sy ny fahatanterahana izay nananany tany am-boalohany. Tsy mahagaga raha lasa fahavalon'Andriamanitra izy ireo ary miezaka mitaona antsika amin'ny ratsy.
Araka ny voalazan'ny Baiboly ao amin'ny Lioka 10:18 (Lioka 10:18) hoe: "Nahita an'i Satana lavo toy ny varatra avy any an-danitra Aho." Mampianatra antsika lesona lehibe momba ny maha-zava-dehibe ny fanarahana ny sitrapon'Andriamanitra sy ny fananetry tena ity tantara ity. Na dia ireo zavaboary mahery indrindra aza dia mety ho voatarika amin'ny ratsy raha miala amin'ny sitrapon'Andriamanitra.
Koa aoka isika ho mailo sy hitandrina hatrany amin'ireo fakam-panahy sy fitaoman-dratsy mety hampiala antsika amin'ny lala-mahitsy. Tsarovy fa Andriamanitra no herintsika ary Izy no tokony hiorenantsika. Aza kivy fa matokia Azy.
Fa hoy Jesosy taminy: Izaho nahita an’i Satana nilatsaka avy tany an-danitra tahaka ny varatra.
Endre! Nilatsaka avy tany an-danitra ianao, ry kintana fitarikandro, zanaky ny maraina! Voakapa hianjera amin’ny tany ianao, ry ilay mpampanaiky firenena! Niteny anakampo ianao hoe: Hiakatra any an-danitra aho, ary hasandratro ho ambonin’ny kintan’Andriamanitra ny sezafiandrianako; dia hipetraka eo amin’ny tendrombohitra Fihaonana any amin’ny farany avaratra aho; hiakatra ho any ambonin’ny rahona aho ka ho tahaka ny Avo Indrindra. Kanjo hampidinina hatrany amin’ny fitoeran’ny maty ianao, ho any am-parany lalina amin’ny lavaka mangitsokitsoka.
Fa raha tsy navelan’Andriamanitra ny anjely izay nanota fa noroahiny ho any amin’ny helo ka nafatony tamin’ny gadra tao amin’ny maizina mba hotahirizina ho amin’ny fitsarana,
Ry zanak’olona, manaova hira fisaonana ny amin’ny mpanjakan’i Tiro ka lazao aminy hoe: Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Ry ilay nanao ny rafitra tonga lafatra sy fakan-tahaka, sady feno fahendrena no tena tsara tarehy, tany Edena, sahan’Andriamanitra, ianao; ny vatosoa rehetra, ny eloelo teo amboninao, dia ny karneola, ny topaza, ny oniksa, ny krizolita, ny berila, ny jaspy, ny safira, ny robisy, ny emeraoda ary ny volamena izay nandravaka ny ampongatapakao sy ny sodinao, tamin’ny andro namoronana anao dia natao koa ireo. Ianao dia kerobima voahosotra izay manaloka, fa voatendriko ianao; tao an-tendrombohitra masin’Andriamanitra ianao; teo amin’ny vato mirehitra no nitsangantsangananao. Tsy nanan-tsiny ianao tamin’ny nalehanao, hatramin’ny andro namoronana anao ka mandra-pahita heloka tao aminao. Noho ny habetsahan’ny varotra nataonao dia nofenoina loza tao aminao ka nanota ianao; dia nolotoiko ianao ka nariako niala tamin’ny tendrombohitr’Andriamanitra. Nosimbako ianao, ry kerobima manaloka, ka tsy eo amin’ny vato mirehitra intsony. Niavonavona ny fonao noho ny hatsaran-tarehinao; nosimbanao ny fahendrenao mbamin’ny famirapiratanao; nazerako eny amin’ny tany ianao sady natolotro ho fitalanjonan’ireo mpanjaka.
Ary nisy ady tany an-danitra: I Mikaela sy ny anjeliny dia niady tamin’ilay dragona. Ary niady ilay dragona mbamin’ny anjeliny, nefa tsy naharesy, sady tsy nisy toerana ho azy intsony tany an-danitra. Ary nazera ilay dragona lehibe, dia ilay menarana tranainy, izay atao hoe devoly sy Satana, izay mamitaka izao tontolo izao; nazera tamin’ny tany izy ary ny anjeliny koa dia niaraka nazera taminy.
Fa rehefa tonga ireo voalohany dia nanantena hahazo mihoatra izy; kanjo samy denaria iray avy ihany no azony.
Noho ny habetsahan’ny varotra nataonao dia nofenoina loza tao aminao ka nanota ianao; dia nolotoiko ianao ka nariako niala tamin’ny tendrombohitr’Andriamanitra. Nosimbako ianao, ry kerobima manaloka, ka tsy eo amin’ny vato mirehitra intsony.
Ary ny devoly izay namitaka azy dia natsipy tany amin’ny farihy afo sy solifara izay misy ilay bibidia sy ilay mpaminany sandoka koa, ary hampijaliana andro aman’alina mandrakizay mandrakizay ireo.
noreseny ny fiandrianana sy ny fahefana ary nasehony miharihary ny fitondrany ireo amin’ny fandresen’ny hazofijaliana.
Ary ny anjely izay tsy nitana ny anjara fanapahany fa nandao ny fonenany dia nohazoniny amin’ny fatorana mandrakizay ao amin’ny maizina ho amin’ny andro fitsarana lehibe.
Rehefa nihamaro ny olona tetỳ ambonin’ny tany ka niteraka zazavavy maro izy ireo Niteraka telo mirahalahy i Noa, dia i Sema sy i Hama ary i Jafeta. Ary feno fahalovana sy herisetra teo anatrehan’Andriamanitra ny tany. Hitan’Andriamanitra fa indro, feno fahalovana ny tany; ny nofo rehetra dia samy niaina tamin’ny fahalovana tetỳ ambonin’ny tany. Dia hoy Andriamanitra tamin’i Noa: Tonga ny faran’ny nofo rehetra satria feno herisetra ny tany noho ny amin’ny olona ka indro, handringana azy mbamin’ny tany Aho. Koa manamboara sambofiara amin’ny hazomenaka; hasianao efitrefitra ny sambofiara ka hopetahanao dity ao anatiny sy eo ivelany. Toy izao no hanaovanao azy: Telonjato hakiho ny lavan’ny sambofiara, dimampolo hakiho ny sakany ary telopolo hakiho ny haavony. Asio tafo ny sambofiara ka ataovy iray hakiho avy eo ambony, ary asio varavarana eo amin’ny rindriny; ataovy rihana telo ny ao anatiny. Fa Izaho hahatonga ny safodrano eny ambonin’ny tany handringana ny nofo rehetra izay manam-pofonaina eny ambanin’ny lanitra ka ho faty izay rehetra eo amin’ny tany. Nefa kosa haoriko aminao ny fanekeko; hiditra ao anatin’ny sambofiara ianao sy ny vady aman-janakao mbamin’ny vinantovavinao izay miaraka aminao. Ary hitondranao roa avy isaky ny karazany ho ao anatin’ny sambofiara ny zavamananaina rehetra mba hovelomina miaraka aminao; ho lahy sy vavy avy ireo. dia hitan’ireo zanak’Andriamanitra fa tsara tarehy ireo zanakavavin’ny olona ireo, koa nifidy vady ho azy tamin’izy rehetra araka izay tiany izy ireo. Ny vorona, samy araka ny karazany avy, ny biby, samy araka ny karazany avy, ny biby rehetra izay mandady na mikisaka amin’ny tany, samy araka ny karazany avy, roa avy isan-karazany no hankeo aminao mba hovelomina. Ary ianao, makà amin’ny zavatra rehetra izay mety ho fihinana ka angony ho eo aminao; fa ho hanina ho anao sy ho an’ireo biby ireo izany. Dia nataon’i Noa izany. Araka izay rehetra nandidian’Andriamanitra azy no nataony. Dia hoy NY TOMPO: Tsy mba hijanona mandrakariva ao amin’ny olona ny fofonaiko fa nofo izy, koa ho roapolo amby zato taona ihany ny androny. Tamin’izany andro izany, sy taorianan’izany koa, rehefa nivady tamin’ireo zanakavavin’ny olona ireo zanak’Andriamanitra dia niteraka taminy ka nisy ireo Nefilima tetỳ ambonin’ny tany; ireo no olo-mahery hatrizay ela izay, dia ireo lehilahy nanan-daza.
Hilaza indray amin’izay eo amin’ny ankaviany kosa Izy hoe: Mialà amiko, ianareo izay voaozona ho any amin’ny afo maharitra mandrakizay izay voavoatra ho an’ny devoly sy ny anjeliny;
Endre! Nilatsaka avy tany an-danitra ianao, ry kintana fitarikandro, zanaky ny maraina! Voakapa hianjera amin’ny tany ianao, ry ilay mpampanaiky firenena!
Indray andro, nony avy ireo zanak’Andriamanitra mba hiseho teo anatrehan’NY TOMPO, dia mba tonga teo koa i Satana tafaharo taminy. Dia hoy NY TOMPO tamin’i Satana: Avy taiza ianao? Dia namaly NY TOMPO i Satana hoe: Avy nivezivezy teny ambonin’ny tany aho, nandehandeha teny.
Ary tsy mahagaga izany, fa i Satana aza dia mampiova ny endriny ho tahaka ny anjelin’ny mazava.
Indray andro koa dia avy ireo zanak’Andriamanitra hiseho teo anatrehan’NY TOMPO dia mba tonga teo koa i Satana tafaharo taminy, mba hiseho teo anatrehan’NY TOMPO. Fa hoy izy taminy: Tahaka ny tenin’ny vehivavy adala ny teninao! Moa ny soa ihany va no horaisintsika avy amin’Andriamanitra fa tsy ny ratsy koa? Tamin’izany rehetra izany dia tsy nanota tamin’ny molony i Joba. Rehefa ren’ny sakaizan’i Joba telo lahy ny fahoriana rehetra izay nanjo azy dia samy niainga avy tany amin’ny fonenany avy izy, dia i Elifaza temanita, i Bildada sohita ary i Zofara namatita. Nifamotoana izy ireo mba handeha hitsapa alahelo sy hampionona azy. Ary nanopy ny masony teny lavidavitra teny izy telo lahy ka tsy nahafantatra azy, dia nanandratra ny feony ka nitomany; ary samy nandriatra ny akanjobeny avy koa izy rehetra dia nanipy vovoka ho amin’ny lanitra hiraraka amin’ny lohany. Ary niara-nipetraka teo aminy tamin’ny tany fito andro sy fito alina izy, nefa tsy nisy niteny taminy na dia indraimbava akory aza satria hitany fa mafy loatra ny fahoriany. Dia hoy NY TOMPO tamin’i Satana: Avy taiza ianao? Ary namaly NY TOMPO i Satana hoe: Avy nivezivezy teny ambonin’ny tany aho, nandehandeha teny.
Mahonòna tena, miambena. Fa ny devoly fahavalonareo dia mandehandeha tahaka ny liona mierona mitady izay harapany;
Fa tsy mitolona amin’ny nofo aman-dra isika fa amin’ny fanapahana sy amin’ny fahefana ary amin’ny mpanjakan’izao fahamaizinana izao, dia amin’ny fanahy ratsy eny amin’ny rivotra.
Ianareo avy tamin’ny devoly rainareo, koa izay sitraky ny rainareo no tianareo hatao. Izy dia mpamono olona hatramin’ny taloha, ary tsy nitoetra tamin’ny marina satria tsy misy marina aminy. Raha mandainga izy dia ny azy no lazainy satria mpandainga izy sady rain’ny lainga.
Izay manota dia avy amin’ny devoly satria ny devoly dia manota hatramin’ny voalohany. Izao no nisehoan’ny Zanak’Andriamanitra, dia ny handrava ny asan’ny devoly.
Ary tsy mahagaga izany, fa i Satana aza dia mampiova ny endriny ho tahaka ny anjelin’ny mazava. Koa tsy dia zava-dehibe ho an’ny mpanompony ny mampiova ny endriny ho tahaka ny mpanompon’ny fahamarinana. Nefa ny fiafaran’izy ireo dia ho araka ny asany ihany.
izay niainanareo fahiny, araka ny fomban’izao tontolo izao, araka ny mpanapaka ny fanjakana eny amin’ny rivotra, dia ny fanahy izay miasa ankehitriny ao anatin’ny tsy mpankato.
Fa milaza marina ny Fanahy fa amin’ny andro farany dia hihemotra amin’ny finoana ny sasany ka hanaiky fanahy mamitaka sy fampianaran’ny demonia,
Ry malala, aza mino ny fanahy rehetra, fa zahao toetra ny fanahy, na avy amin’Andriamanitra ireny na tsia, satria maro ny mpaminany sandoka efa lasa any amin’izao tontolo izao. Izao no fitiavana: Tsy ny nitiavantsika an’Andriamanitra fa ny nitiavany antsika ka nirahiny ny Zanany ho avotra noho ny fahotantsika. Ry malala, raha izany no nitiavan’Andriamanitra antsika dia mba tokony hifankatia kosa isika. Tsy mbola nisy olona nahita an’Andriamanitra na oviana na oviana. Raha mifankatia isika dia mitoetra ato amintsika Andriamanitra ary tanteraka ato amintsika ny fitiavany. Izao no ahafantarantsika fa mitoetra ao Aminy isika, ary Izy ato amintsika, dia ny nanomezany antsika ny Fanahiny. Ary izahay dia efa nahita ka manambara fa ny Ray no naniraka ny Zanaka ho Mpamonjy izao tontolo izao. Na iza na iza manaiky fa Zanak’Andriamanitra Jesosy dia mitoetra ao aminy Andriamanitra, ary izy kosa ao amin’Andriamanitra. Ary isika dia mahalala sy mino ny fitiavan’Andriamanitra antsika. Andriamanitra dia fitiavana, ary izay mitoetra amin’ny fitiavana no mitoetra ao amin’Andriamanitra ary Andriamanitra ao aminy. Izany no ahatanterahan’ny fitiavana amintsika, mba hananantsika toky amin’ny andro fitsarana; fa tahaka Azy isika eo amin’izao tontolo izao. Tsy misy tahotra ao amin’ny fitiavana; fa ny fitiavana tanteraka dia mandroaka ny tahotra; fa mampahory ny tahotra. Fa izay matahotra dia tsy mbola tanteraka amin’ny fitiavana. Isika tia satria Izy no tia antsika voalohany. Izao no ahafantaranareo ny Fanahin’Andriamanitra: Ny fanahy rehetra izay manaiky fa efa tonga tamin’ny nofo Jesosy Kristy no avy amin’Andriamanitra; Raha misy milaza hoe: Tia an’Andriamanitra aho, nefa mankahala ny rahalahiny, dia mpandainga izy; fa izay tsy tia ny rahalahiny izay hitany, hataony ahoana no fitia an’Andriamanitra izay tsy hitany? Ary izao no didy azontsika Taminy: Izay tia an’Andriamanitra dia tsy maintsy tia ny rahalahiny koa. ary ny fanahy rehetra izay tsy manaiky an’i Jesosy dia tsy mba avy amin’Andriamanitra; ary izany no fanahin’ny antikristy, izay efa renareo fa ho avy sady efa eo amin’izao tontolo izao sahady.
Ilay andrianan’ny fanjakan’i Persia anefa dia nanohitra ahy nandritra ny iraika amby roapolo andro; fa indro kosa i Mikaela, iray amin’ireo andriana lehibe, no tonga hanampy ahy; koa izaho ihany no sisa nijanona teo amin’ny mpanjakan’i Persia.
Dia hoy izy: Moa fantatrao va ny niaviako atỳ aminao? Ankehitriny dia hiverina hiady amin’ny andrianan’i Persia aho, ary rehefa miainga aho dia indro ho avy ny andrianan’i Gresy. Fa hambarako aminao izay voasoratra ao amin’ny soratra marina. Tsy misy miara-misikina amiko hanohitra ireo afa-tsy i Mikaela andriananareo.
Dia nandroso ny fanahy iray ka nijoro teo anatrehan’NY TOMPO sady niteny hoe: Izaho no hamitaka azy. Hoy NY TOMPO taminy: Amin’inona anefa? Hoy izy: Handeha aho ka ho tonga fanahy mandainga ao am-bavan’ny mpaminaniny rehetra. Dia hoy indray NY TOMPO: Ho voafitakao izy ka hahomby ianao! Mandehana ka ataovy araka izany! Koa indro, ankehitriny, NY TOMPO efa nanisy fanahy mandainga ao am-bavan’ireto mpaminaninao rehetra ireto ka NY TOMPO no efa nilaza ny loza hanjo anao!
Ary nitsoka ny trompetra ny anjely fahadimy, dia hitako fa indro nisy kintana iray avy tany an-danitra latsaka tamin’ny tany, ary nomena ilay anjely ny fanalahidin’ny lavaka tsy hita noanoa. Manan-drambo tahaka ny maingoka izy sady misy fanindronana; ary ao amin’ny rambony no misy ny heriny hampahoriany ny olona dimy volana. Ary manana ny anjelin’ny lavaka tsy hita noanoa ho mpanjakany izy; ny anarany amin’ny teny hebreo dia Abadona, fa amin’ny teny grika kosa dia Apoliona, na Mpandringana. Lasa ny loza iray. Indreo ny loza roa hafa koa ho avy aorianan’izao. Nitsoka ny anjely fahenina. Dia nahare feo avy teo amin’ny tandroky ny alitara volamena izay eo anatrehan’Andriamanitra, aho; niteny tamin’ny anjely fahenina izay nanana ny trompetra izy hoe: Vahao ny anjely efatra izay mifatotra any Eofrata, ony lehibe. Dia novahana ny anjely efatra izay voaomana ho amin’ny ora, ny andro, ny volana ary ny taona, mba hahafaty ny ampahatelon’ny olona. Ny isan’ny miaramila an-tsoavaly dia roanjato tapitrisa. Nandre ny isany aho. Ary toy izao no nahitako ny soavaly teo amin’ny fahitana sy izay nitaingina azy: Manana fiarovan-tratra mena mivaivay sy manga antitra ary mavo toy ny solifara izy; ny lohan’ny soavaly dia tahaka ny lohan’ny liona; misy afo sy setroka ary solifara mivoaka avy amin’ny vavany. Ireo loza telo loha ireo, dia ny afo sy ny setroka ary ny solifara izay nivoaka avy tamin’ny vavany, no nahafaty ny ampahatelon’ny olona. Fa ny herin’ny soavaly dia eo amin’ny vavany sy ny rambony; fa ny rambony dia tahaka ny menarana sady misy lohany maro, koa ireny no entiny mampahory. Ary nanokatra ny lavaka tsy hita noanoa izy dia nisy setroka niakatra avy tamin’ny lavaka, tahaka ny setroka avy amin’ny lafaoro lehibe ka tonga maizina ny masoandro sy ny rivotra noho ny setroka avy tao amin’ny lavaka. Nefa ny olona sisa izay tsy matin’ireo loza ireo, dia tsy nibebaka niala tamin’ny asan’ny tanany; tsy nitsahatra nivavaka tamin’ny demonia sy ny sampy volamena sy volafotsy sy varahina sy vato ary hazo, izay tsy mahita, na mahare, na afa-mamindra, izy; tsy nibebaka tamin’ny namonoany olona izy, na tamin’ny nanaovany ody ratsy, na tamin’ny fijangajangany, na tamin’ny halatra nataony. Ary nisy valala nivoaka avy tao amin’ny setroka ka nankany amin’ny tany; ary nomena hery ireny, tahaka ny herin’ny maingoka amin’ny tany.
Raha miala amin’ny olona ny fanahy maloto dia mandeha mitety ny tany tsy misy rano izy, mitady fitsaharana, nefa tsy mahita. Dia hoy izy: Hody any amin’ny tranoko izay nialako aho; ary nony tonga izy dia hitany fa foana ny trano sady efa voafafa no voalamina. Ary mandeha izy ka mitondra fanahy fito hafa koa izay ratsy noho izy miaraka aminy; dia miditra ireo ka mitoetra ao; ary ny fiafaran’izany olona izany dia tonga ratsy noho ny voalohany. Dia tahaka izany koa no ho amin’ity taranaka ratsy fanahy ity.
Tafio avokoa ny fiadian’Andriamanitra mba hahazoanareo hifahatra amin’ny fanangolen’ny devoly. Fa tsy mitolona amin’ny nofo aman-dra isika fa amin’ny fanapahana sy amin’ny fahefana ary amin’ny mpanjakan’izao fahamaizinana izao, dia amin’ny fanahy ratsy eny amin’ny rivotra. Noho izany, raiso avokoa ny fiadian’Andriamanitra mba hahazoanareo hanohitra amin’ny andro mahory; ary rehefa vitanareo avokoa izany dia hahafahatra ianareo.
Eny, matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fahefana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin’izao zavatra ary rehetra izao dia tsy hahasaraka antsika amin’ny fitiavan’Andriamanitra izay ao amin’i Kristy Jesosy Tompontsika.
Ary Jesosy dia noentin’ny Fanahy nankany an-tany efitra mba halain’ny devoly fanahy. Fa hoy Jesosy taminy: Mandehana ianao, ry Satana: Fa voasoratra hoe: «NY TOMPO Andriamanitrao no hiankohofanao ary Izy irery ihany no hotompoinao.» (Deo 6.13) Dia nandao Azy ny devoly, ary indreo, nisy anjely tonga ka nanompo Azy.
Tsy fanahy manompo va izy rehetra, irahina hanao fanompoana ho an’izay handova famonjena?
Ary nanontany azy Jesosy hoe: Iza moa no anaranao? Dia hoy izy: Legiona; satria demonia maro no efa niditra tao anatiny. Dia nifona Taminy ireo mba tsy handidiany azy hankany amin’ny lavaka tsy hita noanoa.
Ary manana ny anjelin’ny lavaka tsy hita noanoa ho mpanjakany izy; ny anarany amin’ny teny hebreo dia Abadona, fa amin’ny teny grika kosa dia Apoliona, na Mpandringana.
Tsy fantatrareo va fa hitsara anjely isika? Mainka fa izay zavatra momba izao fiainana izao?
Ary niantso tamin’ny feo mahery izy hoe: Rava! Rava i Babilona lehibe! Tonga fonenan’ny demonia sy fieren’ny fanahy maloto rehetra ary akanin’ny vorona rehetra izay maloto sy ankahalaina izy.
Ary nosamborina ilay bibidia mbamin’ny mpaminany sandoka, dia ilay nanao ny famantarana teo anatrehany, izay noentiny namitaka ny efa nandray ny mariky ny bibidia sady miankohoka eo anoloan’ny sariny. Natsipy velona ho any amin’ny farihy afo mirehitra solifara izy roa.
Tsy izay vao avy nanolo-tena ho an’Andriamanitra, fandrao hieboebo foana izy ka ho latsaka amin’ny fanamelohan’ny devoly.
Tsia, fa izay zavatra atolotry ny Jentilisa ho fanatitra dia atolony ho an’ny demonia fa tsy ho an’Andriamanitra (Deo 32.17); koa tsy tiako ho mpiombona amin’ny demonia ianareo. Tsy afaka sady hisotro amin’ny kapoaky ny Tompo ianareo no hisotro amin’ny kapoaky ny demonia; tsy afaka sady hihinana amin’ny latabatry ny Tompo ianareo no sady hihinana amin’ny latabatry ny demonia.
Fa Izy nihodina ka niteny tamin’i Petera hoe: Mankanesa ato ivohoko, ry Satana; fandrika ho Ahy ianao, satria tsy misaina izay an’Andriamanitra ianao, fa izay an’ny olona.
Tonga ankehitriny ny fitsarana izao tontolo izao; ankehitriny ny andrianan’izao tontolo izao dia horoahina any ivelany.
Tsy hilaza zavatra maro aminareo intsony Aho; fa avy ny andrianan’izao tontolo izao, nefa tsy manana na inona na inona ato Amiko izy.
satria amin’ireny dia nohajambain’ny andriamanitr’izao tontolo izao ny sainy tsy mino, mba tsy hamirapiratan’ny fahazavan’ny Filazantsaran’ny voninahitr’i Kristy izay endrik’Andriamanitra.
Fantatsika fa avy amin’Andriamanitra isika, ary izao tontolo izao kosa dia mipetraka eo amin’ilay Ratsy avokoa.
Andriamanitry ny fiadanana hanorotoro haingana an’i Satana eo ambanin’ny tongotrareo. Ho aminareo anie ny fahasoavan’i Jesosy Kristy Tompontsika!
ambony lavitra noho ny fanapahana rehetra, ny fahefana, ny hery, ny fanjakana ary ny anarana rehetra azo tononina, tsy amin’izao fiainana izao ihany, fa amin’ny ho avy koa.
fa tao Aminy no nahariana ny zavatra rehetra any an-danitra sy etỳ ambonin’ny tany, dia ny hita sy ny tsy hita, na fiandrianana, na fanjakana, na fanapahana, na fahefana; Izy no nahariana ny zavatra rehetra sady ho Azy izany;
Ary fandrao hirehareha noho ny habetsaky ny fanambaràna aho dia nasiana tsilo ny nofoko; irak’i Satana hamely ahy izany, fandrao hirehareha aho.
Nisy olona nanana fanahin’ny demonia maloto tao amin’ny sinagoga, izay niantso tamin’ny feo mahery hoe: Indrisy! Moa mifaninona akory izahay sy Ianao, ry Jesosy avy any Nazareta? Avy handringana anay va Ianao? Fantatro fa Ilay Masin’Andriamanitra Ianao. Fa niteny mafy azy Jesosy hoe: Mangìna ianao ka mialà aminy. Ary nony nampianjera azy teo afovoan’ny olona ny demonia dia niala taminy nefa tsy nandratra azy. Dia talanjona avokoa izy rehetra ka niresaka hoe: Ahoana izao teny izao! Fa amim-pahefana sy hery no andidiany ny fanahy maloto dia miala ireny.
Raha nandeha ho any amin’ilay toerana fivavahana izahay dia nisy mpanompovavy iray nanana fanahy ratsy milaza ny ho avin’ny olona, nifanena taminay, ary ny faminaniana nataony no nahazoan’ny tompony harena be. Nanaraka an’i Paoly sy izahay izy ka niantsoantso hoe: Ireo lehilahy ireo dia mpanompon’Andriamanitra Avo Indrindra izay manoro lalam-pamonjena ho anareo. Nandritra ny andro maro no nanaovany izany. Ary sosotra i Paoly, dia nitodika taminy ka niteny tamin’ilay fanahy hoe: Mandidy anao amin’ny anaran’i Jesosy Kristy aho hiala aminy. Dia niala tamin’izany ora izany indrindra ny fanahy ratsy.
Ary tonga teny ampitan’ny ranomasina tao amin’ny tanin’ny Geraseniana izy ireo. Ary nifona mafy Taminy izy mba tsy horoahiny hiala amin’izany faritany izany. Ary nisy andian-kisoa maro, izay niraoka ahitra teny akaikin’ny tendrombohitra. Ary nifona Taminy ireo fanahy maloto ka niteny hoe: Alefaso izahay ho eny amin’iretsy kisoa iretsy mba hiditra any anatiny. Dia neken’i Jesosy izany. Ary ny fanahy maloto, rehefa niala tamin’ilay lehilahy, dia niditra tao anatin’ireo kisoa; ary ilay andian-kisoa, izay tokony ho roa arivo ny isany, dia nitratrevatreva teny amin’ny hantsana nankany amin’ny ranomasina ka maty sempotra tany anatin’ny ranomasina ireo. Ary ny mpiandry azy ireo dia nandositra ka nilaza ny zava-nitranga tao an-tanàna sy tany an-tsaha. Dia tonga ny olona mba hizaha izany zavatra izany; ary tonga tany amin’i Jesosy izy ireo ka nandinika ilay demoniaka, izay nisy ny legiona, fa indro izy efa nipetraka sy niakanjo sady ary saina; dia raiki-tahotra ny olona. Ary ireo izay nahita dia nitantara tamin’ny olona izay zava-nitranga tamin’ilay demoniaka sy ny amin’ny kisoa. Ary nifona tamin’i Jesosy izy ireo mba hialany amin’ny faritaniny. Ary rehefa hiondrana ho ao an-tsambokely Jesosy dia nangataka Taminy ilay demoniaka sitrana mba hijanona eo Aminy. Tsy navelan’i Jesosy anefa izy, fa hoy kosa Izy taminy: Modia ihany any an-tranonao, any amin’ny havanao, ka lazao aminy izay zava-dehibe nataon’ny Tompo taminao sy ny namindrany fo taminao. Nony niala teo an-tsambokely Izy, avy hatrany dia nifanena Taminy avy tany amin’ny fasana ny lehilahy iray, azom-panahy maloto. Dia nandeha izy ka nitory tany Dekapolisy izay zava-dehibe efa nataon’i Jesosy taminy. Dia gaga ny olona rehetra.
Indro, niantsoantso izy ireo hoe: Moa mifaninona akory izahay sy Ianao, ry Zanak’Andriamanitra ô? Tonga etỳ va Ianao hampijaly anay alohan’ny fotoana?
Fa nony ren’ny Fariseo izany dia hoy izy ireo: Ilehity tsy mandroaka ny demonia afa-tsy amin’ny alalan’i Belzeboba, lohan’ny demonia.
Ary hitako fa indro, nisy bibidia niakatra avy tao amin’ny ranomasina, nanana tandroka folo sy loha fito, ary tamin’ny tandrony dia nisy diadema folo; ary tamin’ny lohany dia nisy anarana miteny ratsy.
Ny bibidia, ilay hitanao, dia teo ihany ary tsy eo izao. Hiakatra avy amin’ny lavaka tsy hita noanoa izy ka lasa ho any amin’ny fandringanana. Ary ny monina ambonin’ny tany, dia izay tsy voasoratra ao amin’ny bokin’ny fiainana hatramin’ny nanorenana izao tontolo izao, dia ho gaga raha mijery ilay bibidia izay teo ihany ary tsy eo izao, nefa mbola ho avy indray.
Fa hisy kristy sandoka sy mpaminany sandoka hitsangana ka haneho famantarana lehibe sy fahagagana, ary raha azony atao, na dia ny olom-boafidy aza dia hofitahiny.
Ny fiavin’ilay mpanao ratsy dia araka ny fiasan’i Satana amin’ny hery sy ny famantarana ary ny fahagagana mandainga rehetra
fa ny biby any an-tany efitra no hitoetra ao, ho feno vorondolo ny tranony; ny aotirisy no hitoetra any ary ny osilahy no hitsambikimbikina any. Ny kary no hifampierona ao an-tranobeny ary ny amboadia no ho ao amin’ny lapa mirentirenty. Efa antomotra ny fotoanany ary tsy hatao ela intsony ny androny.
Hoy i Saoly tamin’ny mpanompony: Itadiavo vehivavy mpanontany amin’ny maty aho hankanesako any hanontaniako aminy. Ary hoy ny mpanompony taminy: Indro, misy vehivavy mpanontany amin’ny maty ao Eny-Dora. Dia nanova tarehy i Saoly ka niakanjo fitafiana hafa. Ary nandeha niaraka tamin’ny olona roa lahy izy ka tonga tao amin-dRavehivavy nony alina. Hoy izy: Miangavy anao aho, manaova sikidy ho ahy hiantso fanahin’ny maty iray ka ampiakaro ho eto amiko izay hotononiko aminao.
namono zavatra ho fanatitra ho an’ny demonia izay tsy Andriamanitra izy dia andriamanitra tsy fantany, fa andriamanitra vao niseho tatỳ aoriana izay tsy natahoran’ny razanareo.
Tsy hanolotra intsony ny fanatiny ho an’ny Seìrima izay nijangajangany izy. Ho lalàna maharitra amin’ny taranany fara aman-dimby izany.
Ary rehefa afaka izany dia avy ny farany ka amin’izay dia hatolony ho an’Andriamanitra Ray ny fanjakana, rehefa nofoanany ny fanapahana rehetra sy ny fahefana rehetra ary ny hery rehetra. Fa tsy maintsy manjaka Izy, mandra-panaony ny fahavalony rehetra ho eo ambanin’ny tongony (Sal 110.1).
Eny, matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fahefana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery,
mba hampahafantarina amin’ny alalan’ny fiangonana an’ireo fanapahana sy fahefana any an-danitra amin’izao ankehitriny izao ny lafiny maro samihafa amin’ny fahendren’Andriamanitra,
ny fahavalo izay namafy izany dia ny devoly; ny fararano dia ny fahataperan’izao tontolo izao ary ny mpijinja dia ny anjely.
Ny rambony dia nanala ny ampahatelon’ny kintana amin’ny lanitra ka nanjera ireny ho amin’ny tany. Ary ny dragona nijanona teo anatrehan’ilay vehivavy efa hiteraka mba handrapaka ny zanany raha vao teraka.
Ary ny mpanoradalàna izay nidina avy tany Jerosalema dia niteny hoe: Manana an’i Belzeboba Izy, ary koa: Ny lohan’ny demonia no androahany ny demonia. Ary Jesosy niantso azy ireo hankeo Aminy ary nilaza fanoharana taminy hoe: Hataon’i Satana ahoana no fandroaka an’i Satana? Raha misy fanjakana miady an-trano dia tsy haharitra izany fanjakana izany. Ary raha misy mpiray trano miady an-trano dia tsy haharitra izany mpiray trano izany. Ary raha i Satana no mitsangana hanohitra ny tenany ka miady an-trano dia tsy haharitra izy fa ho rava ny heriny. Kanefa tsy misy olona afaka miditra ao an-tranon’ny mahery ka handroba ny entany raha tsy afatony aloha ilay mahery dia izay vao robainy ny ao an-tranony.
Fa nahalala ny heviny Izy ka niteny taminy hoe: Ho foana ny fanjakana rehetra izay miady an-trano; ary ho rava ny ankohonana izay miady an-trano. Ary raha i Satana koa aza no miady an-trano, ahoana no haharetan’ny fanjakany? Fa hoy ianareo: Amin’ny alalan’i Belzeboba no androahako ny demonia.
Ny menarana dia fetsy noho ny bibidia rehetra izay nataon’NY TOMPO Andriamanitra. Hoy izy tamin-dRavehivavy: Hay va niteny Andriamanitra hoe: Aza ihinananareo ny hazo rehetra eo amin’ny saha! Dia hoy Ralehilahy: Nandre ny feonao tao amin’ny saha aho dia natahotra satria mitanjaka; dia niery aho. Hoy Ny TOMPO Andriamanitra: Iza moa no nanambara taminao fa mitanjaka ianao? Fa angaha nihinananao ny hazo izay nandrarako anao tsy hohanina? Hoy Ralehilahy: Ny vehivavy izay nomenao ho namako, izy no nanome ahy ny voankazo dia nihinana aho. Dia hoy NY TOMPO Andriamanitra tamin-dRavehivavy: Inona izao nataonao izao? Hoy Ravehivavy: Ny menarana no namitaka ahy dia nihinana aho. Dia hoy NY TOMPO Andriamanitra tamin’ny menarana: Satria nahavita izany ianao dia ianao no voaozona amin’ny biby fiompy rehetra sy ny bibidia rehetra: Ny kibonao no handehananao, ary vovo-tany no hohaninao amin’ny andro rehetra hiainanao. Hampifandrafesiko ianao sy ny vehivavy; toy izany koa ny taranakao sy ny taranany: Hanorotoro ny lohanao ny taranany, ary ianao kosa dia hanorotoro ny voditongony. Hoy koa Izy tamin-dRavehivavy: Hataoko be dia be tokoa ny fahorianao, indrindra fa rehefa manana anaka ianao, ka amin’ny fahoriana no hiterahanao. Ny vadinao no hianteheran’ny fanirianao, ary izy no hanapaka aminao. Hoy koa Izy tamin’i Adama: Satria nihaino ny feon’ny vadinao ianao ka nihinananao ny hazo izay nandrarako anao hoe: Aza mihinana avy amin’izany, dia voaozona ny tany noho izay nataonao; fahoriana no hihinananao ny vokatry ny tany amin’ny andro rehetra hiainanao. Haniry tsilo sy songosongo ho anao ny tany ary ny anana eny an-tsaha no hohaninao. Amin’ny hatsembohan’ny tavanao no hahazoanao hanina, mandra-piverinao any amin’ny tany; fa avy amin’ny tany no nanalana anao; fa vovoka ianao ary hiverina ho amin’ny vovoka indray. Hoy Ravehivavy tamin’ilay menarana: Ny voan’ny hazo eo amin’ny saha dia azonay ihinanana ihany. Ary nataon-dRalehilahy hoe Eva ny anaran’ny vadiny, satria izy no renin’ny olombelona rehetra. Ary NY TOMPO Andriamanitra nanamboatra akanjo hoditra ho an’i Adama sy ny vadiny ka nampiakanjo azy ireo. Ary hoy NY TOMPO Andriamanitra: Indro, tonga tahaka ny iray Amintsika ny olona ka mahalala ny tsara sy ny ratsy. Ankehitriny, fandrao hanatsotra ny tanany izy ka hanalany hihinanany koa ny hazon’aina dia ho velona mandrakizay izy! Dia noroahin’NY TOMPO Andriamanitra tao amin’ny saha Edena izy ireo mba hiasa ny tany izay nanalana azy. Eny, noroahiny ny olona; ary nampitoeriny tany atsinanan’ny saha Edena ny kerobima sy ny lelafon’ny sabatra mihodinkodina hiambina ny lalana mankany amin’ny hazon’aina. Fa ny amin’ny voan’ny hazo eo afovoan’ny saha kosa dia hoy Andriamanitra hoe: Aza ihinananareo na tendrenareo izany, fandrao ho faty ianareo. Hoy ny menarana tamin-dRavehivavy: Tsy ho faty tsy akory ianareo! Fa fantatr’Andriamanitra hoe amin’izay andro ihinananareo azy dia hahiratra ny masonareo ka ho tahaka an’Andriamanitra ianareo, hahalala ny tsara sy ny ratsy.
Noho izany koa, rehefa tsy naharitra intsony aho, dia nandefa iraka mba hahafantarako ny finoanareo, fandrao naka fanahy anareo ny mpaka fanahy ka ho foana izay nikelezanay aina.
dia aoka hatolotra ho an’i Satana izany olona izany hanimbana ny nofony mba hahavoavonjy ny fanahiny amin’ny andron’i Jesosy Tompo.
Tsy fantatrareo va fa raha manolo-tena ho andevo ianareo mba hanoa, na iza na iza, dia andevon’izay ankatoavinareo ianareo, na ny ota ho amin’ny fahafatesana, na ny fankatoavana ho amin’ny fahamarinana?
Fa matahotra aho, fandrao ho simba hiala amin’ny fahatsoram-po sy ny fahadiovana amin’i Kristy ny sainareo, tahaka ny namitahan’ny menarana an’i Eva tamin’ny hafetseny.
Aza mety hofitahin’olona akory ianareo; fa tsy ho avy izany raha tsy efa tonga aloha ny fihemorana ka hiseho ilay lehilahin’ny ota, dia ilay zanaky ny fahaverezana, ilay manohitra ka manandra-tena ho ambony noho izay rehetra atao hoe Andriamanitra, na izay ivavahana, ka mipetraka eo amin’ny tempolin’Andriamanitra ary milaza ny tenany ho Andriamanitra.
Rankizy, izao no ora farany. Araka ny efa renareo fa ho avy ny antikristy sady maro ny antikristy no efa tonga sahady, dia izany no ahafantarantsika fa izao no ora farany.
Fa maro ny mpamitaka efa lasa any amin’izao tontolo izao, ireny dia tsy manaiky fa efa tonga tamin’ny nofo Jesosy Kristy. Izany no mpamitaka sy antikristy.
Ary hitako fa indro, nisy anjely nidina avy tany an-danitra, nanana ny fanalahidin’ny lavaka tsy hita noanoa sy gadra lehibe teny an-tanany. Ary ny devoly izay namitaka azy dia natsipy tany amin’ny farihy afo sy solifara izay misy ilay bibidia sy ilay mpaminany sandoka koa, ary hampijaliana andro aman’alina mandrakizay mandrakizay ireo. Ary hitako fa indro, nisy sezafiandrianana fotsy lehibe sy Ilay mipetraka eo amboniny. Ny tany sy ny lanitra dia nandositra Azy ka tsy nisy toerana ho azy intsony. Ary nahita ny maty aho, na ny lehibe na ny kely, nijoro teo anoloan’ny sezafiandrianana. Nisy boky maromaro novelarina; ary nisy boky iray hafa novelarina, dia ny bokin’ny fiainana izany. Ary ny maty dia notsaraina araka izay zavatra voasoratra tao anatin’ny boky, araka ny asany. Ary ny ranomasina dia namoaka ny maty tao anatiny. Ary ny fahafatesana sy ny fitoeran’ny maty dia namoaka ny maty tao aminy, ary samy notsaraina araka ny asany izy. Ary ny fahafatesana sy ny fitoeran’ny maty dia natsipy tany amin’ny farihy afo. Izany no fahafatesana faharoa, dia ny farihy afo. Ary raha nisy tsy hita voasoratra tao anatin’ny bokin’ny fiainana dia natsipy tany amin’ny farihy afo izy. Nosamboriny ilay dragona, dia ilay menarana tranainy, dia ny devoly sy i Satana ka nafatony arivo taona. Nanipy azy ho amin’ny lavaka tsy hita noanoa izy ka nohidiny izany, dia nasiany tombo-kase teo amboniny mba tsy hamitahany ny firenena maro intsony mandra-pahatapitra ny arivo taona. Rehefa afaka izany dia tsy maintsy hovahana kelikely aloha izy.
Ary hitako fa indreo, fanahy maloto telo tahaka ny sahona avy tamin’ny vavan’ilay dragona sy tamin’ny vavan’ilay bibidia ary tamin’ny vavan’ilay mpaminany sandoka. Fa fanahin’ny demonia ireo ka manao famantarana sady mankany amin’ny mpanjakan’ny tany rehetra manerana izao tontolo izao, mba hamory azy ho amin’ny adin’ilay andro lehiben’Andriamanitra Tsitoha!
Ary hitako ilay bibidia sy ny mpanjakan’ny tany mbamin’ny miaramilany tafangona mba hiady amin’Ilay mitaingina ny soavaly sy amin’ny miaramilany. fa marina sy mahitsy ny fitsarana ataony. Nitsara ilay vehivavy janga lehibe Izy, dia ilay nandoto ny tany tamin’ny fijangajangany ary namaly azy noho ny ran’ny mpanompony izay nalatsaky ny tanany. Ary nosamborina ilay bibidia mbamin’ny mpaminany sandoka, dia ilay nanao ny famantarana teo anatrehany, izay noentiny namitaka ny efa nandray ny mariky ny bibidia sady miankohoka eo anoloan’ny sariny. Natsipy velona ho any amin’ny farihy afo mirehitra solifara izy roa.
niteny tamin’ny anjely fahenina izay nanana ny trompetra izy hoe: Vahao ny anjely efatra izay mifatotra any Eofrata, ony lehibe. Dia novahana ny anjely efatra izay voaomana ho amin’ny ora, ny andro, ny volana ary ny taona, mba hahafaty ny ampahatelon’ny olona.
Koa satria manana nofo aman-dra ny zaza dia mba nandray izany koa Izy mba handringanany amin’ny fahafatesana ilay manana ny herin’ny fahafatesana, dia ny devoly,
Fa ny amin’izany andro sy ora izany dia tsy misy mahalala, na dia ny anjelin’ny lanitra aza, ary na ny Zanaka aza, afa-tsy ny Ray ihany. Fa tahaka ny tamin’ny andron’i Noa dia ho tahaka izany koa ny fiavian’ny Zanak’Olona. Tahaka ny tamin’ny andro mialoha ny safodrano koa, raha nihinana sy nisotro ny olona ary nampaka-bady sy namoaka ny ampakarina, mandra-piavin’ny andro izay nidiran’i Noa tao amin’ny sambofiara, ary tsy nahafantatra izy ireo raha tsy tonga ny safodrano izay nandringana ny olona rehetra, dia ho tahaka izany ny fiavian’ny Zanak’Olona.
Fa ho avy tahaka ny mpangalatra ny andron’ny Tompo, ary amin’izany ny lanitra dia ho lasa amin’ny firimorimoana mafy, ary ho levon’ny afo ny tenan’ny zavatra rehetra ka ho may avokoa ny tany sy ny asa izay eo aminy.
Fa i Satana dia niditra tao anatin’i Jodasy, ilay atao hoe iskariota, iray tamin’ny roa amby folo lahy,
Raha mbola teo amin’ny fisakafoanana hariva izy ireo, ary i Jodasy iskariota, zanak’i Simona, dia efa nomen’ny devoly saina rahateo mba hamadika Azy,
tsy ho tahaka an’i Kaina, izay avy tamin’ilay ratsy ka namono ny rahalahiny. Ary nahoana no namono azy izy? Satria ratsy ny asany, fa marina ny an’ny rahalahiny.
Fa nisy mpaminany sandoka teo amin’ny olona, ary hisy koa mpampianatra sandoka tahaka izany eo aminareo, izay hampiditra fampianaran-diso an-tsokosoko mahavery ary mitondra azy handa ny Tompo izay nanavotra azy aza. Hahatonga fahaverezana tampoka ho amin’ny tenany izany.
Fa ianareo kosa dia efa tonga eo an-tendrombohitra Ziona, tanànan’Andriamanitra velona, dia Jerosalema any an-danitra, ary ho ao amin’ny anjely tsy omby alinalina,
Hihaona amin’ny kary ireo mponina any an-tany efitra, hiantso ny namany ny osilahy; ary ilay biby mandehandeha amin’ny alina no hitoetra any ka hahita toeram-pialan-tsasatra ho azy;
Ny fitoeran’ny maty dia mihanjahanja eo anatrehany ary tsy misy rakotra tamin’ny fandringanana.
Fa Izy handidy ny anjeliny ny aminao mba hiaro anao eny amin’izay rehetra alehanao; Eny an-tanany no hitondran’ireo anao, fandrao ho tafintohina amin’ny vato ny tongotrao.
Tandremo fandrao manao tsinontsinona na dia ny iray aza amin’ireny madinika ireny ianareo; fa lazaiko aminareo: Ny anjeliny any an-danitra dia mahita mandrakariva ny tavan’ny Raiko izay any an-danitra.
ary tsy nisy nahalala izany ny mpanapaka izao tontolo izao; fa raha nahalala izy dia tsy nohomboany tamin’ny hazofijaliana ny Tompon’ny voninahitra.
Mivavaha mandrakariva ao amin’ny Fanahy amin’ny fivavahana rehetra sy ny fangatahana, koa miambena amin’izany amin’ny faharetana sy ny fangatahana ho an’ny olona masina rehetra,
Ary nasehony ahy fa indro, i Josoa mpisoronabe dia nitsangana teo anatrehan’ilay Anjelin’NY TOMPO, ary i Satana nitsangana teo ankavanany hiampanga azy. Amin’izany andro izany, hoy Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao, dia samy hiantso ny namanareo avy ho eo ambanin’ny voaloboka sy ho eo ambanin’ny aviavy ianareo. Ary hoy NY TOMPO tamin’i Satana: Hananatra anao anie NY TOMPO, ry Satana! Eny, NY TOMPO izay nifidy an’i Jerosalema anie hananatra anao! Tsy forohana nosarihana tamin’ny afo va ity?
Ary nahita sezafiandrianana maro aho. Nisy nipetraka teo amboniny ary nomena fahefana hitsara izy ireo. Hitako koa ny fanahin’izay notapahin-doha noho ny fanambaràna an’i Jesosy sy ny tenin’Andriamanitra, ary izay rehetra tsy niankohoka teo anoloan’ny bibidia na teo anoloan’ny sariny ary tsy nandray ny marika ho eo amin’ny handriny na ho eo amin’ny tanany. Velona indray izy ireo ka niara-nanjaka tamin’i Kristy arivo taona. Fa ny sisa amin’ny maty dia tsy mbola velona mandra-pahatapitra ny arivo taona. Izany no fitsanganana voalohany. Sambatra sy masina izay manana anjara amin’ny fitsanganana voalohany! Ireo dia tsy mba ananan’ny fahafatesana faharoa fahefana fa ho mpisoron’Andriamanitra sy Kristy ireo ka hiara-manjaka Aminy arivo taona.
Fa Mikaela arikanjely aza, raha niady tamin’ny devoly ka nifandìtra ny amin’ny fatin’i Mosesy dia tsy sahy niteny ratsy hanameloka azy, fa hoy izy: «Hananatra anao anie NY TOMPO!»
Indro, na ireo mpanompony aza dia tsy itokiany; eny, ireo irany aza dia ahitany fahadisoana,