Sant Marc 7 - Bibl Koad 21: Ar Bibl e Brezhoneg evit ar Vretoned

Pennad 7 Ar farizianed hag an hengoun

¹ Ar farizianed, gant lod eus ar skribed deuet eus Jeruzalem, a yeas da gavout anezhañ.

² Gwelout a rejont ur re bennak eus e ziskibien o kemer o fred gant daouarn lous, da lavarout eo hep bezañ o gwalc’het, hag e kavjont da damall.

³ Rak ar farizianed hag an holl Yuzevien ne zebront ket hep bezañ gwalc’het o daouarn betek an ilin, o terc’hel hengoun ar re gozh,

⁴ ha pa zeuont eus ar marc’had, ne zebront ket kennebeut hep bezañ en em walc’het. Ha kalz a draoù all a zo ivez o deus resevet evit o mirout, evel gwalc’hiñ an hanafoù, ar podoù, al listri-arem hag ar gweleoù.

⁵ Neuze ar farizianed hag ar skribed a c’houlennas outañ: A-belec’h e teu ma ne heuilh ket da ziskibien hengoun ar re gozh ha ma kemeront o fred hep gwalc’hiñ o daouarn?

⁶ Eñ a respontas dezho: Pilpouzed, Izaia en deus profedet mat diwar ho penn, hervez ar pezh a zo skrivet: Ar bobl-mañ a enor ac’hanon gant o muzelloù, met o c’halon a zo pell diouzhin.

⁷ Met en aner eo ec’h enoront ac’hanon, o teskiñ kelennadurezhioù a zo gourc’hemennoù tud.

⁸ Rak, o lezel gourc’hemenn Doue, e virit hengoun an dud, o walc’hiñ ar podoù hag an hanafoù, hag oc’h ober kalz a draoù all heñvel outo.

⁹ Lavarout a reas dezho c’hoazh: Gwall vat e torrit gourc’hemenn Doue evit mirout hoc’h hengoun.

¹⁰ Rak Moizez en deus lavaret: Enor da dad ha da vamm, ha: Piv bennak a villigo e dad pe e vamm a vo lakaet d’ar marv.

¹¹ Met c’hwi a lavar: An hini a lavaro d’e dad pe d’e vamm: Ar pezh am bije gallet reiñ dit a zo Korban, da lavarout eo ur prof,

¹² ne lezit ket anezhañ d’ober netra ken evit e dad pe e vamm,

¹³ o kas da netra ger Doue gant ho hengoun graet ganeoc’h hoc’h-unan. Ha kalz a draoù all a rit evel-se.

Kalon an den

¹⁴ O vezañ galvet an holl bobl, e lavaras dezho: Selaouit holl ac’hanon ha komprenit:

¹⁵ Netra eus ar pezh a zo er-maez eus an den hag a antre ennañ ne c’hell e huduraat, met ar pezh a zeu er-maez anezhañ, kement-se eo a hudura an den.

¹⁶ Mar en deus unan bennak divskouarn da glevout, ra selaouo.

¹⁷ Pa voe aet en ti, goude bezañ kuitaet ar bobl, e ziskibien a c’houlennas outañ petra oa ar barabolenn-se.

¹⁸ Eñ a lavaras dezho: Ha bez’ oc’h eta c’hwi ivez hep skiant? Ne gomprenit ket penaos kement tra a zo er-maez hag a antre en den ne c’hell ket e lousaat?

¹⁹ Rak an dra-se ne ya ket er galon met er c’hof, a-belec’h e kouezh er foz, e-lec’h ma vez glanaet ar boued holl.

²⁰ Lavarout a reas: Ar pezh a zeu er-maez eus an den, eo ar pezh a hudura an den.

²¹ Rak a-ziabarzh, eus kalon an dud eo, e teu ar soñjoù fall, an avoultriezh, ar gastaouerezh, ar muntroù,

²² al laeroñsioù, ar c’hoantegezh, ar fallentez, ar faosoni, al loustoni, al lagad avius, an droukkomz, an ourgouilh, ar follentez.

²³ An holl draoù fall-se a zeu eus an diabarzh hag a hudura an den.

Jezuz e bro Tir ha Sidon: ar wreg sirofenikian

²⁴ O vont ac’hano, ez eas da gostezioù Tir ha Sidon. O vezañ aet en un ti, e felle dezhañ na ouije den kement-se, met ne c’hellas ket chom kuzhet.

²⁵ Rak ur wreg, a oa trec’het he merc’h gant un spered hudur, o vezañ klevet komz dioutañ, a zeuas hag en em daolas d’e dreid.

²⁶ Ar wreg-mañ a oa gresian, ha sirofenikian a bobl. E bediñ a reas da gas an diaoul kuit eus he merc’h.

²⁷ Jezuz a lavaras dezhi: Lez da gentañ ar vugale da gaout o gwalc’h, rak n’eo ket mat kemer bara ar vugale hag e deurel d’ar chas bihan.

²⁸ Met hi a respontas dezhañ: Gwir eo Aotrou, koulskoude ar chas bihan a zebr, dindan an daol, bruzun ar vugale.

²⁹ Neuze eñ a lavaras dezhi: Abalamour d’ar gomz-se, kae, an diaoul a zo aet er-maez eus da verc’h.

³⁰ O vezañ distroet d’he zi, e kavas e oa aet kuit an diaoul, hag he merc’h gourvezet war ar gwele.

Jezuz e bro Zekapoliz (Dek-Keoded): pare un den bouzar ha mut

³¹ Jezuz, o vezañ kuitaet kostezioù Tir ha Sidon, a zeuas tost da vor Galilea, o treuziñ bro Zekapoliz.

³² Degaset e voe dezhañ un den bouzar, a oa dalc’het en e gomz, hag e voe pedet da lakaat e zaouarn warnañ.

³³ O vezañ e dennet eus ar bobl a-du, e lakaas e vizied en e zivskouarn hag, o kemer eus e grañch, e stokas e deod.

³⁴ O sevel e zaoulagad etrezek an neñv, e huanadas hag e lavaras: Effata! da lavarout eo: Digor!

³⁵ Kerkent e zivskouarn a voe digoret, e deod a voe dizereet hag e komzas hep poan.

³⁶ Difenn a reas outo na lavarjent kement-se da zen, met mui e tifenne outo, seul vui e vrudent anezhañ.

³⁷ Souezhet meurbet, e lavarjont: Kement a ra a zo burzhudus, lakaat a ra zoken ar re vouzar da glevout hag ar re vut da gomz.