ព្រះគម្ពីរតាមអ៊ីនធឺណិត

ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម


ព្រះគម្ពីរទាំងមូល គម្ពីរសញ្ញាចាស់ គម្ពីរសញ្ញាថ្មី។




ទំនុកតម្កើង 129:7 - ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ១៩៥៤

ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​បំពេញ​ដល់​ដៃ​នៃ​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​បំពេញ​ឱប​នៃ​អ្នក​ដែល​ចង​បាច់​ដែរ

សូមមើលជំពូក

ព្រះគម្ពីរខ្មែរសាកល

ដែល​មិន​បាន​ពេញ​ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​ពេញ​មួយឱប​របស់​អ្នក​ចងកណ្ដាប់​ដែរ

សូមមើលជំពូក

ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធកែសម្រួល ២០១៦

ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​ពេញ​មួយ​ក្ដាប់ ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត ក៏​មិន​បាន​ពេញ​ដៃ​របស់​អ្នក ដែល​ចង​ជា​កណ្ដាប់​ដែរ

សូមមើលជំពូក

ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ២០០៥

សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

សូមមើលជំពូក

អាល់គីតាប

សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

សូមមើលជំពូក



ទំនុកតម្កើង 129:7
4 ការដាក់ឲ្យឆ្លើយតបគ្នា  

ឯ​អ្នក​ដែល​កណ្តៀត​ពូជ សំរាប់​សាប‌ព្រោះ ចេញ​ទៅ​ទាំង​យំ នោះ​ប្រាកដ​ជា​នឹង​ចូល​មក​វិញ​ដោយ​អំណរ ព្រម​ទាំង​យក​កណ្តាប់​មក​ផង។


ដ្បិត​គេ​បាន​សាប‌ព្រោះ​ជា​ខ្យល់ ហើយ​នឹង​ច្រូត​កាត់​បាន​ជា​ខ្យល់​គួច​វិញ ឥត​មាន​ដើម​ស្រូវ​សោះ ក៏​គ្មាន​គ្រាប់​ល្មម​នឹង​កិន​ធ្វើ​ជា​ម្សៅ​បាន​ផង ឬ​បើ​កើត​មាន​ផល​ដែរ នោះ​មនុស្ស​ដទៃ​នឹង​លេប​បាត់​ទៅ។


អ្នក​ណា​ដែល​ព្រោះ​ខាង​ឯ​សាច់​ឈាម​របស់​ខ្លួន នឹង​ច្រូត​បាន​សេចក្ដី​ពុក‌រលួយ​ពី​សាច់​ឈាម​នោះ​ឯង តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រោះ​ខាង​ឯ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​នឹង​ច្រូត​បាន​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ