Հոբը դարձյալ զուր տեղն է իր բերանը բաց անում, առանց հասկանալու իր խոսքերը բազմապատկում»։
ապա ուրեմն Հոբն էլ զուր է բացում բերանը և իր անգիտությամբ ծանրացնում խոսքերը»։
Դրանից հետո Հոբն իր բերանը բաց արեց և իր օրն անիծեց։
Ահա հիմա բերանս բաց եմ արել. թող լեզուս իմ բերանում խոսի։
Եվ այժմ, քանի որ նրա բարկությունը չի պատժել և անօրենությանը մեծ ուշադրություն չի դարձրել,
Եղիուսը շարունակելով ասաց.
«Ո՞վ է դա, որ խորհուրդը նսեմացնում է անիմաստ խոսքերով։
Եվ դուք ձեր բերանով հպարտացաք իմ դեմ և ձեր խոսքերը շատացրիք իմ դեմ. ես լսել եմ”»։