Ինչպես քարը պարսատիկի մեջ ամրացնողն է, այնպես էլ՝ անմիտին պատիվ տվողը։
Ով պատիվ է տալիս անմիտին, նման է մարդու, որ քար է դնում պարսատիկի մեջ։
Անմիտին վայել չէ փափկությունը, էլ ո՞ւր մնաց ծառային՝ իշխանների վրա իշխելը։
Ինչպես ձյունը ամռանը և անձրևը հնձի ժամանակ, այնպես էլ անմիտին պատիվը վայել չէ։
Ինչպես որ կաղի սրունքներն են երերում, այնպես էլ առակն է անմիտների բերանում։
Անմիտների բերանում առակը հարբածի ձեռքը ծակող փշի պես է։
Ստրուկը, երբ որ թագավորի, տխմարը, երբ որ հացով կշտանա,