Երկինքը կհորդա. ամպերին հովանի դարձրեց անթիվ մարդկանց վրա, մեգ են դարձել մարդկանց վրա։
Որ ամպերն են տեղում, առատորեն մարդկանց վրա կաթեցնում։
Նա հաշվել է անձրևի շիթերը, և սրանք անձրևի տեսքով կլցվեն ամպերի մեջ։
Իսկ դու կիմանա՞ս ամպերի սփռվելը կամ նրա վրանի չափերը։
Ո՞վ է հայրն անձրևի, և ո՞վ է, որ ծնել է ցողի շաղերին։
Ձայնովդ կկանչե՞ս մեգը. նա էլ, սարսուռով համակված, ջրի հորդությամբ կլսի՞ քեզ։
Մեզ իջեցրիր որոգայթի մեջ, Նեղություն դրեցիր մեր թիկունքներին
իր հանճարով պատռեց անդունդները, և ամպերն անձրևներ հոսեցրին։