Ովքեր իմ մասին լսում էին, երանի էին տալիս, ու նրանց լեզուն քիմքին էր կպչում։
Ազնվականների ձայնը կտրվում էր, ու նրանց լեզուն քիմքին էր կպչում։
խոսքերիս բան չէին ավելացնում։ Հրճվում էին, երբ որ հետները խոսում էի.
Քանզի բարձր է Տերը, Տեսնում է խոնարհներին, Հպարտներին՝ հեռվից ճանաչում։
Լեզուդ էլ կապելու եմ քո քիմքին, ու համր ես լինելու։ Դու նրանց համար իբրև հանդիմանող մի մարդ չես լինելու, որովհետև նրանք դառնացնող ժողովուրդ են։