Ա ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ 9:11 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ Աստծու տան առաջնորդ Աքիտովբի որդի Մարիովթի որդի Սադովկի որդի Մոսողոմի որդի Քեղկիայի որդի Ազարիան, Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ Աստծու տան գլխավոր պաշտոնյա Աքիտովբի որդու՝ Մարիոթի որդու՝ Սադոկի որդու՝ Մեսուղամի որդու՝ Քեղկիայի որդի Ազարիան, |
կանչեցին Եզեկիային։ Նրանց մոտ եկան Քեղկիայի որդի Եղիակիմը՝ թագավորական տան վերակացուն, Սոմնաս դպրապետը և Ասափի որդի Հովաքը, որ հիշատակելի դեպքերն արձանագրողն էր։
Արքան հրամայեց Քեղկիա քահանայապետին, երկրորդ աստիճանի քահանաներին ու դռան պահապաններին, որ Տիրոջ տաճարից դուրս բերեն Բահաղի, Աստարտի և երկնքի զորությունների կուռքերը։ Դրանք այրեց Երուսաղեմից դուրս գտնվող Կեդրոնի դաշտում և դրանց մոխիրը տարավ Բեթել։
Դահճապետն առավ Սարայա քահանայապետին, նրա օգնական Սոփոնիա քահանային, դռան երեք պահապաններին,
Նրանց բաժանեց ըստ միանման վիճակահանության, քանի որ սրբությունների վերակացուներ և Տիրոջ տան առաջնորդներ կային թե՛ Եղիազարի որդիների մեջ և թե՛ Իթամարի որդիների մեջ։
Մեղքիայի որդի Փասուրի որդի Հերեմի որդի Օբդիասը, Մոսողոմի որդի Եզրի որդի Ադիելի որդի Մասեն, Ասերի որդի Ղաամովթը
Հեիելը, Ոզիասը, Նաթանը, Ասայելը, Հերիմովթը, Հովզաբադը, Ելիելը, Սամաքիան, Մաաթը, Բանեան ու նրա որդիներն օգնում էին Քոնենիային ու նրա եղբայր Սեմեիին, ինչպես հրամայել էր Եզեկիա արքան ու Տիրոջ տան ղեկավար Ազարիան։
Ետոբի որդի Մարավոթի որդի Սադովկի որդի Մեսուղամի որդի Ելքիայի որդի Սարիան։ Նրանց տները Տիրոջ տաճարի մոտ էին։
Եմմերի որդին՝ Պասքոր քահանան, որ Տիրոջ տան հրամանատարն էր և իշխանը, լսեց այդ խոսքերը Երեմիայից, երբ սա մարգարեանում էր։
Այս է Գեթսոնի որդիների պարտականությունը Վկայության խորանում, որոնց վերակացուն Ահարոն քահանայի որդի Իթամարն է»։
Այս է Վկայության խորանում Մերարիի որդիների գնդի պարտականությունն իրենց գործերում, Ահարոն քահանայի որդի Իթամարի հսկողության ներքո»։
Սա գնաց բանակցեց քահանայապետների, դպիրների և ժողովրդի իշխանավորների հետ, որ Հիսուսին նրանց մատնի։
Երբ տաճարի պահակախմբի ղեկավարն ու քահանայապետներն այս խոսքերը լսեցին, շփոթվեցին, թե արդյոք այդ ի՛նչ պետք է եղած լիներ։
Այդ ժամանակ պահակախմբի հրամանատարը, սպասավորների հետ գնալով, նրանց բերեց առանց բռնության, որովհետև վախենում էին ժողովրդից, որ հանկարծ չքարկոծվեն։