Títeas 2:3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

³ go mba ceart do na mnáibh aosta, leis, bheith urramach ’n‐a n‐iomchar, gan bheith bíodánach, gan an‐dúil bheith aca san bhfíon, bheith ag tabhairt teagaisc mhaith;

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

³ Abair mar an gcéanna leis na seanmhná bheith dea-bhéasach ina ndóigheanna, gan bheith cúlchainteach ná tugtha don ól; ach ag tabhairt dea-theagaisc uathu,

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

³ Na mná áosda mar an gcéudna, a naibíd iomchubhaidh do náomhthachd, gan bheith na luchd eílighe go héugcoir, gan íad féin do thabhairt go hiomarcach dfíon, na luchd teaguisg neitheann maith;

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

³ Abair leis na mná scothaosta mar an gcéanna iad féin a iompar mar a oireann do mhná diaganta, gan a bheith cúlchainteach ná tugtha don ól ach iad a thabhairt dea-theagaisc

An Bíobla Naofa 1981

³ Abair leis na mná scothaosta mar an gcéanna iad féin a iompar mar a oireann do mhná diaganta, gan bheith cúlchainteach ná tugtha don ól ach iad a thabhairt dea-theagaisc

Títeas 2:3 Tagairtí Cros

Rómhánaigh 1:29

do líonadh iad d’olcas, de chuirptheacht, de shainnt, de mhailís; do bhíodar lán d’fhormad, de dhúnmharbhadh, d’achrann, de cheilg, de dhroch‐rún;

Rómhánaigh 16:2

go nglacaidh sibh chugaib í san Tighearna, mar ba dual do na naomhaibh, agus go gcuidighidh sibh léi i n‐aon ghnó ’n‐a mbéidh bhur gcongnamh de dhith uirthi; óir go deimhin thug sí féin congnamh d’á lán daoine, agus damh‐sa, leis.

Eifisigh 5:3

Acht striapachas, agus gach saghas neamh‐ghlaine, nó sainnt, ná déantar oiread agus a n‐ainmniú ’n‐bhur measc, mar ba chóir do naomhaibh;

1 Tiomóid 3:11

Agus ar an gcuma chéadna, ní foláir do na mnáibh bheith stuamdha, gan bheith bíodánach, acht bheith macánta, dílis san uile nidh.

1 Tiomóid 3:8

Ar an gcuma chéadna ní foláir do na deochanaibh bheith stuamdha, gan teanga‐liom‐leat bheith aca, gan bheith tugtha do mhórán fíona, gan bheith sanntach i ndroch‐éadáil;

1 Tiomóid 5:23

Ná h‐ól uisce feasta, acht glac beagán fíona ar mhaithe led’ ghoile agus leis na h‐aicídibh bhíos ort go minic.

Títeas 1:7

Óir ní foláir do’n easboc bheith gan locht, mar ba chóir do mhaor Dé; gan bheith ceanndána, gan bheith feargach, gan bheith tugtha do’n ól, gan bheith buailteach, ná sanntach i n‐airgead neamh‐ghlan;

Títeas 2:4

chum go múinfidh siad do na mnáibh óga grádh do thabhairt d’á bhfearaibh agus d’á gclainn,

Eabhraigh 5:12

Óir nuair ba cheart daoibh fá’n am so bheith ’n‐bhur múinteoiribh, is amhlaidh atá gábhadh agaibh le duine do mhúinfeadh céad‐riaghlacha briathair Dé dhaoibh; agus atá sibh i riocht daoine gur mó atá bainne d’uireasbaidh oraibh’ ná biadh tacamhail.

Apacailipsis (Taispeántadh) 2:20

Acht atá an méid seo agam it’ aghaidh, go bhfulaingeann tú an bhean Iesebel, adeir gur ban‐fháidh í féin; agus múineann agus mealann sí mo sheirbhísigh chum striapachas do chleachtadh, agus chum neithe atá íodhbartha d’íodhalaibh d’ithe.