17 Threig sise céile a hóige agus rinne dearmad ar chonradh Dé.
17 Noch thréigios éoluighe a hóige, agus dhearmadas cunnradh a Dé.
Uime sin, fágann an fear a athair agus a mháthair agus cloíonn sé lena bhean, agus déanann aon fheoil amháin díobh.
Go raibh beannacht ar fhoinse do thobair! agus bíodh suáilceas agat i gcomhluadar na mná a phos tú i d'óige,
Ar an uair sin féin nach raibh tú ag éamh orm: ‘rí athair liom, ó a chara m'óige!
Ar ghabháil tharat arís dom d'amharc mé ort. Bhí tú aibí chun grá; leath mé beann mo chlóca ort agus chlúdaigh do tharnochtacht: sea, thug mé mionn duit, chuaigh mé i gconradh leat - an Tiarna Dia a labhraíonn - agus ba liomsa thú.