18 Fuadaigh as a leaba é, Agus séanfaidh sin go bhfaca sí riamh é.
18 Ma dhíbrionn sé as a áit é, annsin séunfuidh sé é gha rádh, Ní fhaca mé thú.
Rachaidh sé ar ceal go brách dála an chátha; Déarfaidh an mhuintir a chonaic é: “Cá bhfuil sé?”
An tsúil a chonaic é, ní luífidh sí air a thuilleadh, Agus ní bhfaighfear radharc air níos mó ina áit dhúchais.
Ní thagann sé abhaile arís, Agus ní aithneoidh a áitreabh é a thuilleadh.
An tsúil a chonaic mé, ní fheicfidh sí mé níos mó. Casfaidh do shúil i mo threo, ach beidh mé ar iarraidh.
Ach tá a fhréamha in achrann i gcarnán cloch, Agus tá [cónaí air] i measc na gcarraigeacha.
Téann sé ar ceal le leoithne gaoithe, agus ní fios dá ionad féin é feasta.
Ní fada go mbeidh deireadh leis an drochdhuine Féach a ionad! ní ann dó feasta.
Ag gabháil thar bráid dom athuair bhí sé imithe; chuaigh mé á lorg ach ní raibh sé le fáil.
Ní aithníonn fear na díchéille, ná ní thuigeann an t‑amadán an ní seo.