6 Tá Seól tarrnocht os a chomhair, Agus Abadón gan bhrat.
6 Atá ifrionn nochtuighthe iona fhiaghnuise, agus ní bhfuil folach air aidhmhilleadh.
Is airde é ná na spéartha! - Cad tá ar do chumas? Is doimhne é ná Seól! - Cad tá ar eolas agat?
Deir Abadón agus an Bás: “Ní bhfuaireamar ach clos tráchta uirthi.”
Ansin a luífinn síos faoi shuaimhneas, Rachainn a chodladh agus ligfinn mo scíth,
Coir a d'adhnfadh tine a loscfadh go hAbadón. Agus a dhófadh m'fhómhar go léir.
Ar nochtadh duit doirse an éaga Nó an bhfaca tú geataí scáil an bháis?
Tagann lóchrainn lonracha as a bhéal, Agus preabann mar a bheadh spréanna tine as.
Eisean a d'aistrigh na sléibhte gan fhios dóibh; Agus déanann sé iad a threascairt ina fhraoch.
Má deirim go bhfolóidh an dorchacht mé, agus go mbeidh solas an lae ina oíche umam,
Má ghabhaim in airde neimhe beidh tú ann romham; má luím san uaigh, beidh tú ansin romham freisin.
tá mo shúile ag meirtniú le téann buartha. Bím ag éamh ort gach aon lá, a Thiarna; is chugat a shínim mo lámha.
Tá Seól agus Abadón ar leathadh roimh an Tiarna, nach mó ná sin atá croíthe na ndaoine!
Ní bhíonn Seól ná Abadón riamh sásta ná ní bhíonn súile an duine sásta riamh ach chomh maith.
Tá Seól thíos corraithe faoi do chionn chun teacht ag fáiltiú romhat. Dúisíonn sé taisí na sean in onóir duit, a raibh ina dtaoisigh ar talamh; cuireann sé suas as a suíocháin ríoga ríthe na náisiún ar fad.
Má thochlann siad a mbealach go Seól tarraingeoidh mo lámhsa as iad; má dhreapann siad go harda neimhe cuirfidh mé d'iallach orthu teacht anuas.
Níl créatúr ar bith ann nach follas dó é; mar tá gach ní lom agus nocht do shúile an té sin a gcaithfimid cuntas a thabhairt dó inár ngníomhartha.
Tá aingeal an duibheagáin acu mar rí orthu; tugtar Abadón mar ainm air san Eabhráis agus Apolúón [nó Scriostóir] sa Ghréigis.