1 Tiomóid 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Is inchreidthe an focal, má loirgeann duine cúram easbuic, go loirgeann sé obair mhaith.

² Uime sin ní foláir do’n easboc bheith gan locht, bheith pósta le mnaoi amháin, bheith measardha, staidéartha, déighbhéasach, fáilteach; ullamh chum teagasc do thabhairt,

³ gan bheith tugtha do’n fhíon, gan bheith bruigheantach;

⁴ acht bheith ceannsa, síothchánta, gan sainnt: bheith ’n‐a dhuine riaghluigheas a theaghlach féin go maith, agus go bhfuil a chlann féin fá smacht le stuaim aige;

⁵ óir munab eol do dhuine cionnas a theaghlach féin do riaghlú, cionnas ghlacfaidh sé cúram eaglaise Dé air féin?

⁶ Ba cheart dó gan bheith ’n‐a nua‐chreidmheach, ar eagla, ar mbeith lán d’uabhar dó, go dtuitfeadh sé fá bhreitheamhnas an diabhail.

⁷ Thairis sin, ní folair deagh‐theist bheith ag na daoinibh atá amuigh air; ar eagla go dtuitfeadh sé i scannal agus i ndol an diabhail.

⁸ Ar an gcuma chéadna ní foláir do na deochanaibh bheith stuamdha, gan teanga‐liom‐leat bheith aca, gan bheith tugtha do mhórán fíona, gan bheith sanntach i ndroch‐éadáil;

⁹ ag coimheád rúindiamhaire an chreidimh i gcoinsias glan.

¹⁰ Agus déantar tastáil ortha‐san ar dtús, leis; ’na dhiaidh sin, má táid gan locht, déanaidís seirbhís mar dheochanaibh.

¹¹ Agus ar an gcuma chéadna, ní foláir do na mnáibh bheith stuamdha, gan bheith bíodánach, acht bheith macánta, dílis san uile nidh.

¹² Bíodh na deochain pósta le mnaoi amháin, ag riaghlú a gclainne agus a dteaghlaigh féin go maith.

¹³ Óir na daoine do‐ghní seirbhís mhaith mar dheochanaibh, do‐geibh siad céim mhaith dhóibh féin, mar aon le dánacht mór san gcreideamh atá i nÍosa Críost.

¹⁴ Atáim ag scríobhadh na neithe seo chugat, agus mé ag súil le teacht chugat go luath;

¹⁵ acht má ghním moill, chum go dtuigidh tú cionnas ba cheart duit thú féin d’iomchar i dteaghlach Dé, is é sin eaglaif Dé bhí, colamhan agus crann cosanta na fírinne.

¹⁶ Agus gan déidearbhadh ar bith, is doimhin í rúindiamhair na diadhachta; an Té do foillsigheadh san bhfeoil, do fíréanuigheadh san Spiorad, go bhfaca aingle é, do craobhscaoileadh i measc na gCineadhach, gur creideadh ann san tsaoghal, gur tógadh suas é san nglóir.