Gníomhartha 7 - Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VII. Cainnt Stiopháin os cómhair na cómhairle; a mhartra.

¹ Ansan dubhairt uachtarán na sagart: An bhfuil so amhlaidh?

² Dubhairt seisean: A feara, a bhráithre agus a aithreacha, éistidh liom! Do thaisbeáin Dia na glóire é féin d’ár n-athair Ábraham nuair a bhí sé i Mesopotámia sar ar chómhnuigh sé i gCaran,

³ Agus dubhairt sé leis: “imthigh as do thír agus ó d’ghaoltaibh agus tar isteach sa tír a thaisbeánfad duit.”

⁴ Ansan d’fhág sé tír na gCaldaéach agus chómhnuigh sé i gCaran. Agus nuair a fuair a athair bás d’aistirigh sé é chun na tíre seo ’na bhfuiltí-se anois i nbhur gcómhnuighe.

⁵ Agus níor thug sé seilbh oighreachta dhó ann, oiread agus ciscéim troíghe, ach do gheall sé go dtabharfad sé seilbh na h-áite dó féin agus d’á shlocht ’n-a dhiaidh, agus gan mac aige.

⁶ Ach dubhairt Dia leis: Go mbheadh a slocht ’n-a gcómhnuighe i ndúthaigh iasachta agus go gcurfí fé dhaorsmacht iad agus go dtabharfí droch-úsáid dóibh ar feadh cheithre chéad blian.

⁷ agus an náisiún agá mbeid siad fé dhaoirse, tabharfadsa breith ortha, adubhairt an Tighearna, agus ’n-a dhiaidh san tiocfaid siad amach agus beid siad ag déanamh seirbhíse dhómhsa sa n-áit seo.

⁸ Agus thug sé dhó connradh an tímpallghearradh, agus mas sin de ghein sé Isaac agus do dhein sé an tímpallghearradh air an t-ochtmhadh lá, agus Isáac Iácób, agus Iácchbh an dáréag pátriárc.

⁹ Agus tháinig formad ag na pátriárcaibh do Ióseph agus dhíoladar é isteach sa n-Éigipt.

¹⁰ Agus bhí Dia leis, Agus d’fhuasgail sé é as gach guais d’á dtáinig air, agus thug sé fábhar agus eagna dhó i súilibh Faraó rí na h-Éigipte, agus do dhein sé uachtarán dé ar an Éigipt agus ar a theaghlach féin go léir.

¹¹ Ansan do tháinig an gorta an an Éigipt an fad agus an Chanaan, agus cruadhtan mór, agus ní raibh bhia le fághail ag ár n-aithreachaibh.

¹² Agus nuair a dh’airigh Iácób arbhar a bheith le fághail sa n-Éigipt chuin sé án n-aithreacha ann ar dtúis.

¹³ Agus an tarna turus d’aithin a dhritháracha Ióseph agus do nochtadh a chine do Faraó.

¹⁴ Ansan do chuir Ióseph sios ar Iácób, a athair, agus ar a ghaoltaibh go léir, chúig dhuine dhéag a’s trí fichid.

¹⁵ Agus chuaidh Iácób síos sa n-Éigipt, agus fuair sé bás, é féin agus án n-aithreacha.

¹⁶ Agus do tugadh go Sichem iad agus do cuireadh iad sa n-uaigh a cheannaigh Abhraham ar airgead ó mhacaibh Hemór, mac Sichem.

¹⁷ Ach nuair a bhí ag teacht am na geallamhna a gheall Dia d’Ábhraham bhí an t-sliocht tar éis dul i lionmhaire sa n-Éigipt,

¹⁸ Go dtí gur éirigh ri eile sa n-Éigipt ná raibh aithne aige ar Ióseph.

¹⁹ Dhein sé sin feall ar ár gcine agus chuir sé cruadhtar an ár n-aithreachaibh, go gcaithidís a gclann óg do chur uatha amach i dtreó ná mairfidís.

²⁰ Sa n-am san iseadh do rugadh Maois, agus dob ionmhuin le Dia é, agus do h-oilead ar feadh trí mhí é i dtigh a athar.

²¹ Ansan do cuireadh amach é, agus do thóg inghean Faraó é agus dhein sí é dh’oileamh aint ’n-a mhac aici féin.

²² Agus do múineadh do Mhaois gach saghas eagna d’á raibh ag muinntir na h-Éigipte agus bhí sé cómhachtach ’na bhréithribh agus ’na ghníomharthaibh.

²³ Nuair a bhí sé dachad blian d’aois táinig machtnamh i n’ aigne dhó go raghadh sé ag féachaint a bhráithre, clann Israéil.

²⁴ Agus chonnaic sé éagcóir ’á dhéanamh an dhuine acu agus do chosain sé é, agus dhein sé díoltas ar son an t-é gur deineadh an éagcóir air, mar do bhuail sé an t-Éigipteach.

²⁵ Agus do mheas sé go dtuigfeadh a bhráithre go dtabharfadh Dia tré n-a láim féin, fuasgailt dóibh, ach níor thuigeadar.

²⁶ lán n-a mháireach a bhí chúghainn tháinig sé ortha agus iad ag troid, agus dhein sé caradas agus síothcháin eatartha, agus dubhairt sé: A fheara, is bráithre sibh; cad chuige dhaoibh a chéile ghortú?

²⁷ Ach an fear a bhí ag déanamh na h-éagcóra ar a chómharsain do dhiúltuigh sé dhó agus dubhairt sé: Cé cheap tusa ad’ phriúnsa agus ad’ bhreitheamh os ár gcionn?

²⁸ An mé mharbhú a cheapann tú mar a masbhuighis an t-Éigipteach indé?

²⁹ Nuain airigh Maois an focal san do theith sé agus bhí sé ’n-a dheóruidhe i dtír Mhadian, agus bhí beirt mhac aige sa tír sin.

³⁰ Agus tar éis dachad blian do thaisbeáin aingeal é féin dó i bhfásach cnuic Sína, i lasair theine, i dtor.

³¹ Agus nuair a chonnaic Maois an nídh sin do tháinig iongna air, agus bhí sé ag teacht i n’aice, ’ghá bhreithniú agus do labhair guth an Tighearna leis, agus dubhairt:

³² is mise Dia t’atharach Dia Ábrahaim, agus Dia Isáac agus Dia Iácóib. Agus tháinig critheagla ar Mhaois agus níor leómhaigh sé féachaint air.

³³ Agus dubhairt an Tighearna leis: Bain do bróga de t’ chosaibh mar is talamh naomhtha an áit ’na bhfuilir ad sheasamh.

³⁴ Ag féachaint dom is léir dom an cruadhtan ’na bhfuil mo phobul atá sa n-Éigipt, agus do chloiseas a ngéarghol agus thánag anuas chun iad a d’fhuasgailt. Agus tarsa anois go gcuiread sa n-Éigipt thu.

³⁵ An Maois sin d’ár diúltuígheadh nuair a dubhradh leis: Cé cheap thusa ad phriúnsa agus ad bheeitheamh? do chuir Dia uaidh é ’n-a phriúnsa agus i n’fhuasgaltóir, tré láimh an aingil a taisbeánadh dó sa tor.

³⁶ Thug sé sin leis amach iad, agus é ag déanamh mírbhúiltí agus soluídí i dtír na h-Éigipte agus sa Mhuir Ruaidh agus sa bhfásach ar feadh dachad blian.

³⁷ Isé an Mhaois sin adubhairt le clainn Israéil: Tógfaidh Dia chúghaibh fáidh d’bhúr mbráithribh, mar mise; éistfidh sibh leis sin.

³⁸ Sidé a bhí sa n-eaglais sa n-uaigneas i bhfochair an aingil, do labhair leis ar chnuc Sína agus le n-ár n-aithreachaibh; do ghlac bréithre na beatha le tabhairt dúinn.

³⁹ Agus ní dhéanfadh ár n-aithreacha rud air, ach do dhiúltuidhdar dó agus d’iompuighdar a gcroidhe ar an Éigipt,

⁴⁰ Agus dúbhradar le h-Aaron: Dein dúinn déithe a bheidh ag gluaiseacht rómhainn; óir an Maois seo a thug amach a h-Éigipt sinn ní fheadramair cad ’tá imighthe air.

⁴¹ Agus dheineadar gamhain ins na laethibh sin, agus dheineadar ídhbirt chun an íomháigh, agus dheineadar gáirdeachas a h-obair a lámh féin.

⁴² Agus d’iompuigh Dia agus do leig sé dhóibh bheith ag déanamh seirbhíse do shluagh neimhe, man atá sgríobhtha i leabhar na bhfáidh: Ar dheineabhair ofráil agus ídhbhirt dómhsa sa bhfásach i gcaitheamh dachad bhlian a leaglach Israéil?

⁴³ Agus do ghlacabhair tabernacul Mholoch agus réalt bhúr ndé Rempham, íomhághtha a dheineabhair le nbhúr lámhaibh féin chun iad d’adhradh. Agus aistireóchad sibh thar Bhabilóin.

⁴⁴ Bhí tabernacul na fiadhnaise ag ár n-aithreachaibh sa bhfásach, fé mas a cheap Dia dhóibh nuair a labhair sé le Maois, go ndéanfadh sé é do réir an mhacsamhla a chonnaic sé.

⁴⁵ Agus do thógh ár n-aithreacha, agus Iésus é agus thugadar leó é isteach sa tír a bhí ag geinte, agus dhíbir Dia iad san ó aghaidh ár n-aithreach, go dtí laethe Dháibhid,

⁴⁶ Agus fuair sé sin fábhar i láthair Dé, agus d’iarr sé go bhfaghadh sé tabernacul do Dia Iácóibh.

⁴⁷ Ach is é Salomón a chuir suas tigh dó.

⁴⁸ Ach ní h-i ndéantús lámh a chómhnuigheann an dúileamh, mar adeir an fáidh:

⁴⁹ Is é neamh mo chathaoír ríoghdha, agus an talamh taca mo chos. Cad é an tigh a déanfaidh sibh dom, adeir an Tighearna, nú cá bhfuil áit mo shuaimhnis?

⁵⁰ Nách iad mo lámha féin a dhein iad go léir?

⁵¹ A lucht na muinéal stuacach agus na gcroidhthe agus na gcluas gan tímpallghearrad, táthaoí coitchianta ag cur i n-aghaid an Spioraid Naoimh: Mar a bhí bhúr n-aithreacha, sin mar atáthaoí-se.

⁵² Cia’cu de sna fáidhibh nár dhein bhúr n-aithreacha géarleanmhaint air? Agus chuireadar chun báis na daoine a thargair dóibh teacht an Fhíon-Aoin seo a dheineabhair-se féin anois do bhrath agus do chur chun báis.

⁵³ Do ghlacabhair an dlígh ó fhrithálamh na n-aingeal agus níor choiméadabhair an dlígh.

⁵⁴ Nuair airíghdar an chainnt sin do gheárr sí an croidhe acu agus bhíodar ag díosgán a bhfiacal chuige.

⁵⁵ Ach bhí sé lán de’n Spioraid Naomh agus d’fhéach sé suas ins na flathais agus chonnaic sé glóire Dé agus Íosa ’n-a sheasamh an dheasláimh Dé, agus dubhairt sé: Féach chím na flathais ar osgailt agus Mac an Duine ’n-a sheasamh ar deasláimh Dé.

⁵⁶ Ansan do chuireadar liú árd asta agus do chuireadar a lámha ar a gcluasaibh agus do rithadar i n-aonfheacht chuige,

⁵⁷ Agus do chomáineadar amach as an gcathair é agus ghabhdar do sna clochaibh ann, agus chuir na fínnithe a mbraith ag cosaibh fir óig ar a dtugtí Saul.

⁵⁸ Agus ghabhdar do sna clochaibh i Stiophan agus é ag glaodha ar Dhia, agus: A Thighearna Íosa, glac chughat m’anam! adeireadh sé.

⁵⁹ Ansan do leig sé é féin ar a ghlúinibh agus dubhairt sé, do ghuth árd: A Thighearna ná cuir an peaca so i leith na ndaoine seo! Agus nuair a bhí an méid sin ráidhte aige do thuit a chodla air sa Tighearna. Agus bhí Saul toilteanach chun a bháis.