Fiú dá bhfaigheadh duine bás, agus aiséirí arís, D'fhanfainn ar aimsir mo laethanta go léir, Nó go ndéanfaí fóirithint orm.
Iób 14:7 - An Bíobla Naofa 1981 Bíonn dóchas ann i gcónaí do chrann, Má ghearrtar anuas é, cuirfidh sé bachlóga amach arís, Agus ní theipfidh a phéaca. An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell) Oír bí dóigh as crann, má ghéarrthar síos é, go ngabhlochuidh a rís, agus nach sguirfidh a bhuinnéan máoth. |
Fiú dá bhfaigheadh duine bás, agus aiséirí arís, D'fhanfainn ar aimsir mo laethanta go léir, Nó go ndéanfaí fóirithint orm.
Ná féach ina threo, ach lig dó féin, Go gcomhlíona sé a lá dála an bhuachaill aimsire.
Fiú má théann a fhréamha in aois sa talamh, Agus go n‑éagfaidh a stocán sa talamh,
Rinne sé mé a bhascadh ó gach taobh, agus ghéill mé. Stoith sé mo dhóchas mar phlanda as an talamh.
Sna laethe atá le teacht cuirfidh Iacób péacáin amach, tiocfaidh bláth agus toradh ar Iosrael; líonfaidh sé aghaidh na talún le torthaí.
agus má thagann an deichiú cuid de na daoine slán, is é an scrios atá i ndán dóibh freisin, ar nós na teiribinte, nach bhfuil fágtha di ar a leagan ach grágán. Síol naofa is ea an grágán sin.”