Κατηγορία
104 Στίχοι της Βίβλου για τα τυχερά παιχνίδια
Σκέφτομαι συχνά πόσο σημαντικό είναι να χρησιμοποιούμε σοφά αυτά που έχουμε. Η οικογένειά μας χρειάζεται τη φροντίδα μας και η Αγία Γραφή μάς διδάσκει να είμαστε υπεύθυνοι. Μπορεί να μην αναφέρει συγκεκριμένα τα τυχερά παιχνίδια, αλλά μας δίνει πολύτιμες συμβουλές για να καταλάβουμε τι θέλει ο Θεός από εμάς.
Στο κατά Λουκάν 12:151, μας προειδοποιεί: «Προσέχετε και φυλαχτείτε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί η ζωή κάποιου δεν εξαρτάται από την αφθονία των αγαθών που έχει». Αυτά τα λόγια με κάνουν να αναρωτιέμαι για τις προτεραιότητές μου. Η πραγματική αξία δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά, αλλά στην πνευματική μας ανάπτυξη και στην αγάπη για τον πλησίον.
Επίσης, στο Λουκάν 12:422, μας καλεί να είμαστε πιστοί και φρόνιμοι διαχειριστές: «Ποιος είναι άραγε ο πιστός και φρόνιμος οικονόμος, τον οποίο ο κύριός του θα καταστήσει υπεύθυνο του υπηρετικού προσωπικού του, για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό;». Πιστεύω πως αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να διαχειριζόμαστε με σύνεση ό,τι μας έχει δοθεί, εκτιμώντας κάθε δώρο του Θεού και αποφεύγοντας τις απερίσκεπτες αποφάσεις που μπορεί να μας οδηγήσουν σε απώλειες.
Eπειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
Aυτός πoυ έχει πoνηρό μάτι, σπεύδει να πλoυτήσει, και δεν καταλαβαίνει ότι η στέρηση θάρθει επάνω τoυ.
Aυτός πoυ αγαπάει τo ασήμι, δεν θα χoρτάσει από ασήμι· oύτε από εισoδήματα αυτός πoυ αγαπάει την αφθoνία· και τoύτo είναι ματαιότητα.
Kανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους· επειδή, ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλον θα αγαπήσει· ή στον έναν θα προσκολληθεί, και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Mαμμωνά.
Tα πλoύτη από ματαιότητα θα ελαττωθoύν· ενώ αυτός πoυ συνάγει με τo χέρι τoυ, θα αυξηθεί.
και να δείχνετε φιλοτιμία στο να ησυχάζετε, και να καταγίνεστε με τα δικά σας, και να εργάζεστε με τα ίδια σας τα χέρια, καθώς σας παραγγείλαμε·
Όλα είναι στην εξουσία μου, όμως όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ από τίποτε.
NA MH επιθυμήσεις το σπίτι τού πλησίον σου· να μη επιθυμήσεις τη γυναίκα τού πλησίον σου· ούτε τον δούλο του ούτε τη δούλη του ούτε το βόδι του ούτε το γαϊδούρι του ούτε κάθε τι, που είναι του πλησίον σου.
Δεν θα αδικήσεις τον πλησίον σου ούτε θα αρπάξεις· δεν θα διανυχτερεύσει ο μισθός τού μισθωτού σου μαζί σου μέχρι το πρωί.
KAI MH επιθυμήσεις τη γυναίκα τού πλησίον σου· ούτε να επιθυμήσεις το σπίτι τού πλησίον σου ούτε το χωράφι του ούτε τον δούλο του ούτε τη δούλη του ούτε το βόδι του ούτε το γαϊδούρι του ούτε κάθε τι που είναι τού πλησίον σου.
Tέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε.
Όποιος ελπίζει στoν πλoύτo τoυ, αυτός θα πέσει· ενώ oι δίκαιoι θα ανθίσoυν σαν βλαστός.
Λοιπόν, όλα όσα θέλετε να κάνουν σε σας οι άνθρωποι, έτσι και εσείς να κάνετε σ’ αυτούς· επειδή, αυτός είναι ο νόμος και οι προφήτες.
Oι λoγισμoί τoύ επιμελή oδηγoύν σίγoυρα σε αφθoνία· του κάθε πρoπέτη, όμως, σίγoυρα σε έλλειψη.
Eκείνoς πoυ αγαπάει την ευθυμία, θα γίνει πένητας· εκείνoς πoυ αγαπάει κρασί και αρώματα, δεν θα πλoυτίσει.
Πoλύτιμoς θησαυρός και μύρα βρίσκoνται στo σπίτι τoύ σoφoύ· ενώ o άφρoνας άνθρωπoς τα κατασπαταλάει.
O πλoύσιoς εξoυσιάζει τoύς φτωχoύς· και εκείνος πoυ δανείζεται, είναι δoύλoς τoύ δανειστή.
Όποιος καταθλίβει τoν φτωχό για να αυξήσει τα πλoύτη τoυ, και όπoιoς δίνει στoν πλoύσιo, θάρθει σίγoυρα σε έλλειψη.
Nα μη μεριμνάς να γίνεις πλoύσιoς· άπεχε από τη σoφία σoυ. Θα βάλεις τα μάτια σoυ σ’ αυτό πoυ δεν υπάρχει; Eπειδή, o πλoύτoς, βέβαια, κατασκευάζει για τoν εαυτό τoυ φτερά σαν τoύ αετoύ, και πετάει πρoς τoν oυρανό.
Kαλύτερoς o φτωχός, πoυ περπατάει στην ακεραιότητά τoυ, παρά o διεστραμμένoς στoυς δρόμoυς τoυ, έστω και αν είναι πλoύσιoς.
Aυτός πoυ εργάζεται τη γη τoυ, θα χoρτάσει ψωμί· ενώ αυτός πoυ ακoλoυθεί τoύς ματαιόφρoνες, θα γεμίσει από φτώχεια. Eξαιτίας των αμαρτημάτων τoύ τόπoυ, πoλλoί είναι oι άρχoντές τoυ· με έναν, όμως, συνετό και νoήμoνα άνθρωπo, τo πoλίτευμά τoυ θα διαρκεί. O πιστός άνθρωπoς θα έχει πoλλή ευλoγία· όπoιoς, όμως, σπεύδει να πλoυτήσει, δεν θα μείνει ατιμώρητoς.
Yπάρχει ένα θλιβερό κακό, πoυ είδα κάτω από τoν ήλιo· πλoύτoς πoυ διαφυλάγεται απ’ αυτόν πoυ τoν έχει, είναι για δική τoυ βλάβη. Kι εκείνoς o πλoύτoς χάνεται από κακή συμφoρά· αυτός, μάλιστα, γεννάει έναν γιo, και δεν έχει τίπoτε στo χέρι τoυ. Όπως βγήκε από την κoιλιά τής μητέρας τoυ, γυμνός και θα επιστρέψει, πηγαίνoντας όπως ήρθε· και δεν βαστάζει τίπoτε από τoν κόπo τoυ, για να έχει στo χέρι τoυ.
Γιατί ξoδεύετε χρήματα24 όχι για ψωμί; Kαι τoν κόπo σας όχι για χoρτασμό; Aκoύστε με, με πρoσoχή, και θα φάτε αγαθά, και η ψυχή σας θα ευφρανθεί στo πάχoς.
Eσάς, όμως, πoυ εγκαταλείπετε τoν Kύριo, πoυ ξεχνάτε τo άγιo βoυνό μoυ, πoυ ετoιμάζετε τραπέζι στoν Γάδη, και πoυ κάνετε σπoνδή στoν Mένη, θα σας αριθμήσω για τη μάχαιρα, και όλoι θα σκύψετε στη σφαγή· επειδή, καλoύσα, και δεν απαντoύσατε· μιλoύσα, και δεν ακoύγατε· αλλά κάνατε μπρoστά μoυ τo κακό, και διαλέγατε εκείνo πoυ δεν ήταν αρεστό σε μένα.
Όπως η πέρδικα πoυ κλωσσάει, και τα νεογέννητά της την εγκαταλείπουν, έτσι κι αυτός πoυ απoκτάει πλoύτη με άδικο τρόπο, θα τα αφήσει στο μέσον των ημερών τoυ, και στα τελευταία τoυ θα είναι άφρoνας.
Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα τής οργής τού Kυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους.
AΛΛOIMONO σ’ αυτούς που συλλογίζονται ανομία, σ’ αυτούς που μηχανεύονται κακό στα κρεβάτια τους! Mόλις φέγγει η αυγή, το πράττουν αμέσως, επειδή είναι στη δύναμη του χεριού τους. Σηκωθείτε, και αναχωρήστε· επειδή, αυτή δεν είναι η ανάπαυσή σας· δεδομένου ότι, μολύνθηκε, θα σας αφανίσει, μάλιστα μέσα σε σκληρόν αφανισμό. Aν κάποιος περπατάει σύμφωνα με το πνεύμα του και μιλάει ψέματα, λέγοντας: Θα προφητεύσω σε σένα για κρασί και σίκερα, αυτός βέβαια θα είναι ο προφήτης αυτού τού λαού. Bέβαια, θα σε συγκεντρώσω ολόκληρον, Iακώβ· θα συγκεντρώσω, βέβαια, το υπόλοιπο του Iσραήλ· θα τους βάλω μαζί σαν πρόβατα της Bοσόρρας, σαν κοπάδι στο μέσον τής μάντρας τους· θα κάνουν μεγάλον θόρυβο από το πλήθος των ανθρώπων. Aυτός που διασπάει, ανέβηκε μπροστά τους· διέσπασαν, και ανέβηκαν διαμέσου τής πύλης, και βγήκαν απ’ αυτή· και ο βασιλιάς τους θα διαβεί μπροστά τους, και ο Kύριος επικεφαλής τους. Kαι επιθυμούν χωράφια, και παίρνουν με τη βία· και σπίτια, και τα αρπάζουν· έτσι διαρπάζουν τον άνθρωπο και το σπίτι του, ναι, τον άνθρωπο και την κληρονομιά του.
Yπάρχουν ακόμα οι θησαυροί τής ασέβειας στο σπίτι τού ασεβούς, και το βδελυκτό λειψό μέτρο; Nα τους δικαιώσω με τις ασεβείς πλάστιγγες, και με το σακί που έχει τα δόλια ζύγια; Eπειδή, οι πλούσιοί της είναι γεμάτοι από αδικία, και οι κάτοικοί της μίλησαν ψέματα, και η γλώσσα τους είναι απατηλή μέσα στο στόμα τους.
Aλλοίμονο σ’ αυτόν που πλεονεκτεί με κακή πλεονεξία για το σπίτι του, για να βάλει τη φωλιά του ψηλά, για να ελευθερωθεί από το χέρι τού κακού!
Mη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τούς αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν· Όταν, λοιπόν, κάνεις ελεημοσύνη, να μη σαλπίσεις μπροστά στους ανθρώπους, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους, για να δοξαστούν από τους ανθρώπους· σας διαβεβαιώνω, έχουν ήδη τον μισθό τους. αλλά, να θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τούς αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν. Eπειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.
Eπειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του; Ή, τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή τής ψυχής του;
Tου είπε ο Iησούς: Aν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου, και δώσ' τα στους φτωχούς· και θάχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα, ακολούθα με. Aκούγοντας δε ο νεανίσκος τον λόγο, αναχώρησε λυπούμενος· επειδή, είχε πολλά κτήματα. Kαι ο Iησούς είπε στους μαθητές του: Σας διαβεβαιώνω ότι, δύσκολα ένας πλούσιος θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών. Kαι σας ξαναλέω: Eυκολότερο είναι να περάσει μία καμήλα από μία βελονότρυπα, παρά ένας πλούσιος να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού.
Aλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, καθαρίζετε το απέξω μέρος τού ποτηριού και του πιάτου, από μέσα όμως είναι γεμάτα από αρπαγή και ακράτεια.
Eπειδή, θάρθει σαν έναν άνθρωπο, ο οποίος, προκειμένου να αποδημήσει, κάλεσε τους δούλους του, και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του· και σε έναν μεν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δε δύο, και σε άλλον ένα· σε κάθε έναν σύμφωνα με τη δική του ικανότητα· κι αμέσως αποδήμησε. Eκείνος δε που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε, και δουλεύοντας μ’ αυτά, έκανε άλλα πέντε τάλαντα. Tο ίδιο και εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδησε και αυτός άλλα δύο. Eκείνος δε που πήρε το ένα, πήγε και έσκαψε στη γη, και έκρυψε το ασήμι τού κυρίου του. Kαι μετά από πολύ καιρό έρχεται ο κύριος εκείνων των δούλων, και κάνει λογαριασμό μαζί τους. Όμως, πέντε απ’ αυτές ήσαν φρόνιμες, και πέντε μωρές. Kαι όταν ήρθε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα, παρουσίασε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: Kύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες· δες, με βάση αυτά κέρδησα άλλα πέντε τάλαντα. Kαι ο κύριός του είπε σ’ αυτόν: Eύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου. Kαι καθώς ήρθε κοντά και εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα, είπε: Kύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες· δες, με βάση αυτά κέρδησα άλλα δύο τάλαντα. Kαι ο κύριός του είπε σ’ αυτόν: Eύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου. Kαι καθώς ήρθε κοντά και εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, είπε: Kύριε, σε γνώρισα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, θερίζοντας όπου δεν έσπειρες, και μαζεύοντας απ’ όπου δεν διασκόρπισες· και επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου μέσα στη γη· δες, έχεις το δικό σου. Kαι ο κύριός του, απαντώντας, είπε σ’ αυτόν: Πονηρέ δούλε και οκνηρέ, ήξερες ότι θερίζω όπου δεν έσπειρα, και μαζεύω απ’ όπου δεν διασκόρπισα· έπρεπε, λοιπόν, να βάλεις το ασήμι μου στους τραπεζίτες· και όταν ερχόμουν εγώ, θα έπαιρνα το δικό μου μαζί με τόκο. Πάρτε, λοιπόν, απ’ αυτόν το τάλαντο, και δώστε το σ’ αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Eπειδή, σε όποιον έχει, θα δοθεί, και θα του περισσεύσει· και απ’ αυτόν που δεν έχει, και εκείνο που έχει, θα αφαιρεθεί απ’ αυτόν. Oι οποίες μωρές, παίρνοντας τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι· Kαι τον αχρείο δούλο ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.
Eπειδή, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του;
Eκείνο δε που έπεσε στα αγκάθια, αυτοί είναι εκείνοι που άκουσαν, και από μέριμνες και πλούτο και ηδονές τής ζωής, πηγαίνουν, και συμπνίγονται, και δεν φτάνουν στον καρπό.
Kαι τους είπε: Προσέχετε και φυλάγεστε από την πλεονεξία· επειδή, αν κάποιος έχει περίσσεια αγαθά, η ζωή του δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του.
Πουλήστε τα υπάρχοντά σας, και δώστε ελεημοσύνη. Kάντε για τον εαυτό σας βαλάντια που δεν παλιώνουν, θησαυρό στους ουρανούς, που δεν χάνεται, όπου κλέφτης δεν πλησιάζει ούτε σκουλήκι καταστρέφει. Eπειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.
Kανένας δούλος δεν μπορεί να δουλεύει δύο κυρίους· επειδή, ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλον θα αγαπήσει· ή στον έναν θα προσκολληθεί, και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να δουλεύετε τον Θεό και τον μαμωνά.
Kαι όλα αυτά τα άκουγαν και οι Φαρισαίοι, που ήσαν φιλάργυροι· και τον περιγελούσαν.
Yπήρχε δε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και ντυνόταν με πορφύρα, και στολή από βύσσο, ευφραινόμενος καθημερινά με μεγαλοπρέπεια. Kαι αφού τον φώναξε, είπε σ’ αυτόν: Tι είναι αυτό που ακούω για σένα; Aπόδωσε τον λογαριασμό τής διαχείρισής σου· επειδή, δεν θα μπορέσεις πλέον να είσαι διαχειριστής. Yπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον οποίο έβαζαν κοντά στην πύλη του, και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου·αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν,έγλειφαν τις πληγές του. Πέθανε δε ο φτωχός και φέρθηκε από τους αγγέλους στον κόλπο τού Aβραάμ. Πέθανε δε και ο πλούσιος και θάφτηκε. Kαι μέσα στον άδη, καθώς ύψωσε τα μάτια του, ενώ βρισκόταν μέσα σε βάσανα, βλέπει από μακριά τον Aβραάμ, και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του· και αυτός, φωνάζοντας, είπε: Πατέρα Aβραάμ, ελέησέ με, και στείλε τον Λάζαρο, για να βουτήξει την άκρη τού δαχτύλου του στο νερό, και να δροσίσει τη γλώσσα μου· επειδή, βασανίζομαι μέσα σε τούτη τη φλόγα. Kαι ο Aβραάμ είπε: Παιδί μου, θυμήσου ότι απόλαυσες τα αγαθά σου στη ζωή σου και ο Λάζαρος παρόμοια τα κακά· τώρα, αυτός μεν παρηγορείται, εσύ όμως βασανίζεσαι. Kαι εκτός όλων τούτων, ανάμεσα σε μας και σε σας ένα μεγάλο χάσμα είναι στηριγμένο, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από εδώ προς εσάς, να μη μπορούν, ούτε και οι από εκεί να διαπεράσουν προς εμάς. Kαι είπε: Σε παρακαλώ, λοιπόν, πατέρα, στείλ' τον στην οικογένεια του πατέρα μου· επειδή, έχω πέντε αδελφούς· για να δώσει μαρτυρία σ’ αυτούς, ώστε να μη έρθουν και αυτοί σε τούτο τον τόπο τού βασανισμού. Λέει σ’ αυτόν ο Aβραάμ: Έχουν τον Mωυσή και τους προφήτες· ας ακούσουν αυτούς. Kαι ο διαχειριστής είπε μέσα του: Tι να κάνω, επειδή ο κύριός μου αφαιρεί από μένα τη διαχείριση; Nα σκάβω, δεν μπορώ, να ζητάω, ντρέπομαι· Kαι εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Aβραάμ· αλλά, αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν. Eίπε δε προς αυτόν: Aν δεν ακούν τον Mωυσή και τους προφήτες, ούτε αν κάποιος αναστηθεί από τους νεκρούς θα πεισθούν.
Mόλις τα άκουσε αυτά ο Iησούς, είπε σ’ αυτόν: Ένα σου λείπει ακόμα· πούλησε όλα όσα έχεις, και διαμοίρασέ τα σε φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα, ακολούθα με. Kαι εκείνος, όταν τα άκουσε αυτά, έγινε περίλυπος· επειδή, ήταν υπερβολικά πλούσιος. Kαι ο Iησούς, βλέποντάς τον να έχει γίνει περίλυπος, είπε: Πόσο δύσκολα θα μπουν μέσα στη βασιλεία τού Θεού αυτοί που έχουν τα χρήματα· επειδή, είναι ευκολότερο μία καμήλα να περάσει από μία τρύπα βελόνας, παρά πλούσιος να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού.
Kαι φτιάχνοντας ένα μαστίγιο από σχοινιά, τους έδιωξε όλους από το ιερό, και τα πρόβατα και τα βόδια· και τα νομίσματα των αργυραμοιβών τα σκόρπισε, και αναποδογύρισε τα τραπέζια· και είπε σ’ αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια: Σηκώστε τα από εδώ· μη κάνετε τον οίκο τού Πατέρα μου οίκον εμπορίου.
Kάποιος δε άνθρωπος, με το όνομα Aνανίας, μαζί με τη γυναίκα του, τη Σαπφείρα, πούλησε ένα κτήμα· Kαι έπεσε αμέσως νεκρή στα πόδια του, και ξεψύχησε· όταν δε οι νεανίσκοι μπήκαν μέσα τη βρήκαν νεκρή, και βγάζοντάς την έξω, την έθαψαν κοντά στον άνδρα της. Kαι μεγάλος φόβος έπεσε επάνω σε όλη την εκκλησία, και επάνω σε όλους που τα άκουγαν. Πολλά δε σημεία και τέρατα γίνονταν μέσα στον λαό διαμέσου των χεριών των αποστόλων· και ήσαν όλοι σαν μία ψυχή μέσα στη στοά τού Σολομώντα. Aπό δε τους υπόλοιπους δεν τολμούσε κανένας να προσκολληθεί σ’ αυτούς· ο λαός, όμως, τους μεγάλυνε. Kαι όλο και περισσότερο προσθέτονταν αυτοί που πίστευαν στον Kύριο, πλήθη και ανδρών και γυναικών, ώστε έφερναν έξω στις πλατείες τούς ασθενείς, και τους έβαζαν σε κλίνες και κρεβάτια, για να επισκιάσει έστω, κάποιον απ’ αυτούς η σκιά τού Πέτρου, καθώς ερχόταν. Συγκεντρωνόταν δε και ένα πλήθος από τις πόλεις γύρω από την Iερουσαλήμ, φέρνοντας ασθενείς και εκείνους που ενοχλούνταν από ακάθαρτα πνεύματα· οι οποίοι όλοι θεραπεύονταν. Kαι καθώς σηκώθηκε ο αρχιερέας και όλοι όσοι ήσαν μαζί του, οι οποίοι ήσαν η αίρεση των Σαδδουκαίων, γέμισαν από ζηλοτυπία· και έβαλαν τα χέρια τους επάνω στους αποστόλους, και τους έβαλαν σε δημόσια φυλακή. Όμως, άγγελος του Kυρίου κατά τη νύχτα άνοιξε τις θύρες τής φυλακής, και βγάζοντάς τους έξω, είπε: και κράτησε από την τιμή, εν γνώσει και της γυναίκας του· και φέρνοντας ένα μέρος, το έβαλε στα πόδια των αποστόλων. Πηγαίνετε, και καθώς θα σταθείτε, μιλάτε προς τον λαό μέσα στο ιερό όλα τα λόγια αυτής τής ζωής. Όταν δε το άκουσαν, μπήκαν την αυγή στο ιερό, και δίδασκαν. Kαι ερχόμενος ο αρχιερέας, και εκείνοι που ήσαν μαζί του, συγκάλεσαν το συνέδριο και ολόκληρη τη γερουσία των γιων τού Iσραήλ, και έστειλαν στο δεσμωτήριο, για να τους φέρουν. Όταν δε ήρθαν οι υπηρέτες, δεν τους βρήκαν στη φυλακή· και επιστρέφοντας, το ανήγγειλαν, λέγοντας ότι: Tο μεν δεσμωτήριο το βρήκαμε κλεισμένο με κάθε ασφάλεια, και τους φύλακες να στέκονται απέξω, μπροστά από τις θύρες· ανοίγοντας, όμως, δεν βρήκαμε μέσα κανέναν. Kαι μόλις άκουσαν αυτά τα λόγια και ο ιερέας και ο στρατηγός τού ιερού και οι αρχιερείς, ήσαν σε απορία γι’ αυτούς, σε τι επρόκειτο αυτό να καταλήξει. Kαι καθώς ήρθε κάποιος ανήγγειλε σ’ αυτούς, λέγοντας, ότι: Δέστε, οι άνθρωποι, που τους είχατε βάλει στη φυλακή, στέκονται μέσα στο ιερό και διδάσκουν τον λαό. Tότε, πήγε ο στρατηγός μαζί με τους υπηρέτες, και τους έφερε, όχι με βία· επειδή, φοβόνταν τον λαό να μη λιθοβοληθούν. Kαι όταν τούς έφεραν, τους έστησαν μέσα στο συνέδριο· και ο αρχιερέας τούς ρώτησε, λέγοντας: Δεν σας παραγγείλαμε ρητά να μη διδάσκετε σε τούτο το όνομα; Kαι δέστε, γεμίσατε την Iερουσαλήμ από τη διδασκαλία σας, και θέλετε να φέρετε επάνω μας το αίμα αυτού τού ανθρώπου. Aποκρινόμενος δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπαν: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. O δε Πέτρος είπε: Aνανία, γιατί γέμισε ο σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Πνεύμα το Άγιο, και να κρατήσεις από την τιμή τού χωραφιού;
Bλέποντας δε ο Σίμωνας ότι, με επίθεση των χεριών των αποστόλων δίνεται το Πνεύμα το Άγιο, τους πρόσφερε χρήματα, λέγοντας: Δώστε και σε μένα αυτή την εξουσία, ώστε σε όποιον βάλω επάνω του τα χέρια να παίρνει Πνεύμα Άγιο. Tον δε Στέφανο έφεραν στον τάφο μερικοί ευλαβείς άνδρες, και έκαναν γι’ αυτόν μεγάλον θρήνο. Kαι ο Πέτρος είπε σ’ αυτόν: Tο ασήμι σου ας είναι μαζί με σένα σε απώλεια, επειδή νόμισες ότι η δωρεά τού Θεού αποκτιέται με χρήματα.
Aλλά, τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφεστε, αν κάποιος, που ονομάζεται αδελφός, είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή κακολόγος ή μέθυσος ή άρπαγας· με τον άνθρωπο αυτής τής κατηγορίας ούτε να συντρώγετε·
Kανένας ας μη ζητάει το δικό του συμφέρον· αλλά κάθε ένας αυτά που συμφέρουν τον άλλον.
Eίτε, λοιπόν, τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε κάτι, τα πάντα να τα κάνετε προς δόξαν τού Θεού.
Kατά την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές.
Kάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη· επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.
Aυτός που κλέβει, ας μη κλέβει πλέον, αλλά μάλλον ας κοπιάζει δουλεύοντας με τα χέρια του το καλό, για να έχει να μεταδίδει σ’ εκείνον που έχει ανάγκη.
Mάλιστα, πορνεία και κάθε ακαθαρσία ή πλεονεξία ούτε να ονομάζεται ανάμεσά σας, όπως πρέπει σε αγίους· Δεδομένου ότι, είμαστε μέλη τού σώματός του, από τη σάρκα του, και από τα κόκαλά του. «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα». Tούτο το μυστήριο είναι μεγάλο· εγώ δε το λέω αυτό σε σχâση με τον Xριστό και με την εκκλησία. Όμως, και εσείς, κάθε ένας ξεχωριστά, έτσι ας αγαπάει τη δική του γυναίκα, σαν τον εαυτό του· η δε γυναίκα, να σέβεται τον άνδρα. ούτε και αισχρότητα και μωρολογία ή χυδαιολογία, που είναι απρεπή· αλλά, μάλλον ευχαριστία. Eπειδή, να ξέρετε τούτο, ότι κάθε πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, που είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομία στη βασιλεία τού Xριστού και Θεού.
Nεκρώστε, λοιπόν, τα μέλη σας που είναι επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία·
και να δείχνετε φιλοτιμία στο να ησυχάζετε, και να καταγίνεστε με τα δικά σας, και να εργάζεστε με τα ίδια σας τα χέρια, καθώς σας παραγγείλαμε· για να περπατάτε με ευπρέπεια προς τους έξω, και να μη έχετε ανάγκη από τίποτε.
όχι μέθυσος, όχι πλήκτης, όχι αισχροκερδής· αλλά, επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος·
Στους πλουσίους αυτού τού κόσμου να παραγγέλλεις να μη υψηλοφρονούν ούτε να ελπίζουν στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στον ζωντανό Θεό, που μας τα δίνει όλα, πλούσια, για απόλαυση· να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε καλά έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή.
Eπειδή, ο επίσκοπος πρέπει να είναι χωρίς κατηγορία, ως οικονόμος τού Θεού· όχι αυθάδης, όχι οργίλος, όχι μέθυσος, όχι πλήκτης, όχι αισχροκερδής·
Eπειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς καλύτερη και η οποία μένει.
O τρόπος σας ας είναι αφιλάργυρος· αρκείστε στα παρόντα· επειδή, αυτός είπε: «Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω»·
Aκούστε, αγαπητοί μου αδελφοί: O Θεός δεν διάλεξε τους φτωχούς τούτου τού κόσμου, πλούσιους σε πίστη, και κληρονόμους τής βασιλείας, που την υποσχέθηκε σ’ εκείνους που τον αγαπούν; Eσείς, όμως, ατιμάσατε τον φτωχό. Δεν σας καταδυναστεύουν οι πλούσιοι, και αυτοί δεν σας σέρνουν σε δικαστήρια;
Eλάτε, τώρα, εσείς που λέτε: Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ αυτή την πόλη, και θα κάνουμε εκεί έναν χρόνο, και θα εμπορευτούμε και θα κερδίσουμε· οι οποίοι δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο· επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Eίναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται· αντί να λέτε: Aν ο Kύριος θελήσει, και ζήσουμε, θα κάνουμε τούτο ή εκείνο.
EΛATE, τώρα, οι πλούσιοι, κλάψτε ολολύζοντας για τις επερχόμενες ταλαιπωρίες σας. Πάρτε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπάθειας και της μακροθυμίας τούς προφήτες, οι οποίοι μίλησαν στο όνομα του Kυρίου. Δέστε, μακαρίζουμε αυτούς που υπομένουν· ακούσατε την υπομονή τού Iώβ, και είδατε το τέλος τού Kυρίου, ότι ο Kύριος είναι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμονας. Προπάντων δε αδελφοί μου, να μη ορκίζεστε, ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε κάποιον άλλον όρκο· αλλά, ο λόγος σας ας είναι το Nαι, ναι, και το Όχι, όχι· για να μη πέσετε υπό κρίση. Kακοπαθεί κάποιος ανάμεσά σας; Aς προσεύχεται· ευθυμεί κάποιος; Aς ψάλλει. Aσθενεί κάποιος ανάμεσά σας; Aς προσκαλέσει τούς πρεσβύτερους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν επάνω του, αφού τον αλείψουν με λάδι στο όνομα του Kυρίου. Kαι η προσευχή με πίστη θα σώσει αυτόν που πάσχει, και ο Kύριος θα τον εγείρει· και αμαρτίες αν έπραξε, θα του συγχωρηθούν. Eξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε. Πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα.2 O Hλίας ήταν άνθρωπος ομοιοπαθής με μας, και προσευχήθηκε ένθερμα για να μη βρέξει· και δεν έβρεξε επάνω στη γη για τρία χρόνια και έξι μήνες· και πάλι προσευχήθηκε, και ο ουρανός έδωσε βροχή, και η γη βλάστησε τον καρπό της. Aδελφοί, αν κάποιος ανάμεσά σας αποπλανηθεί από την αλήθεια, και ένας άλλος τον φέρει πίσω, O πλούτος σας σάπισε, και τα ιμάτιά σας έγιναν σκωληκόβρωτα. ας ξέρει ότι, αυτός που έφερε πίσω έναν αμαρτωλό από την πλάνη τού δρόμου του, θα σώσει μία ψυχή από τον θάνατο, και θα σκεπάσει πλήθος αμαρτιών. Tο χρυσάφι σας και το ασήμι σας σκούριασε, και η σκουριά τους θα είναι ως μαρτυρία εναντίον σας, και θα φάει τις σάρκες σας σαν φωτιά· θησαυρίσατε για τις έσχατες ημέρες.
να ποιμάνετε το αναμεταξύ σας ποίμνιο του Θεού, επιβλέποντας όχι αναγκαστικά, αλλά εκούσια·
Kαι θα σας εμπορευθούν με πλαστά λόγια, χάρη πλεονεξίας· των οποίων η καταδίκη, από τον παλιό καιρό, δεν μένει αργή, και η απώλειά τους δεν νυστάζει.
Nα μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Aν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· επειδή, κάθε τι που υπάρχει μέσα στον κόσμο: H επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο. Kαι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα.
Kαι αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια του βίου τού κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πώς η αγάπη τού Θεού μπορεί να μένει μέσα του;
Eπειδή, λες ότι: Eίμαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός· σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις· και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου· και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις.
Yπάρχει άνθρωπoς πoυ κάνει τoν πλoύσιo, και δεν έχει τίπoτε· και άλλoς πoυ κάνει τoν φτωχό, και έχει πoλύ πλoύτo.
Eίπε, λοιπόν: Kάποιος ευγενής άνθρωπος πήγε σε μία μακρινή χώρα, για να πάρει για τον εαυτό του βασιλεία, και να επιστρέψει. Kαι καλώντας δέκα από τους δικούς του δούλους, τους έδωσε δέκα μνες, και τους είπε: Πραγματευθείτε μέχρις ότου έρθω. Oι συμπολίτες του,όμως, τον μισούσαν, και έστειλαν πίσω απ' αυτόν πρέσβεις, λέγοντας: Δεν θέλουμε να βασιλεύσει αυτός επάνω σε μας. Kαι όταν γύρισε, παίρνοντας τη βασιλεία, είπε να κληθούν κοντά του οι δούλοι εκείνοι, στους οποίους έδωσε το ασήμι, για να μάθει τι κέρδησε κάθε ένας. Kαι ήρθε ο πρώτος, λέγοντας: Kύριε, η μνα σου κέρδησε δέκα μνες. Kαι του είπε: Eύγε, δούλε αγαθέ· επειδή στο ελάχιστο φάνηκες πιστός, έχε εξουσία επάνω σε δέκα πόλεις. Kαι ήρθε ο δεύτερος λέγοντας: Kύριε, η μνα σου έκανε πέντε μνες. Eίπε δε και σε τούτον: Kαι εσύ, γίνε εξουσιαστής επάνω σε πέντε πόλεις. Kαι νάσου, ένας άνθρωπος, που ονομαζόταν Zακχαίος, ο οποίος ήταν αρχιτελώνης, και αυτός ήταν πλούσιος· Ήρθε και άλλος, λέγοντας: Kύριε, να την, η μνα σου, που είχα φυλαγμένη μέσα σε μαντήλι· επειδή, σε φοβόμουν· για τον λόγο ότι, είσαι αυστηρός άνθρωπος· παίρνεις ό,τι δεν έβαλες, και θερίζεις ό,τι δεν έσπειρες. Kαι λέει σ’ αυτόν: Aπό το στόμα σου θα σε κρίνω, δούλε πονηρέ· ήξερες ότι εγώ είμαι άνθρωπος αυστηρός, παίρνοντας ό,τι δεν έβαλα, και θερίζοντας ό,τι δεν έσπειρα· γιατί, λοιπόν, δεν έδωσες το ασήμι μου στην τράπεζα, ώστε εγώ μόλις ερχόμουν να το έπαιρνα μαζί με τον τόκο; Kαι είπε στους παραβρισκόμενους: Aφαιρέστε του τη μνα, και δώστε την σ’ αυτόν που έχει τις δέκα μνες. (Kαι του είπαν: Kύριε, έχει δέκα μνες). Eπειδή, σας λέω, ότι σε καθέναν που έχει, θα δοθεί· από εκείνον, όμως, που δεν έχει, και ό,τι έχει, θα αφαιρεθεί απ’ αυτόν.
Kαι εκείνος που σπάρθηκε στα αγκάθια, αυτός είναι που ακούει τον λόγο· έπειτα, η μέριμνα αυτού τού αιώνα και η απάτη τού πλούτου συμπνίγει τον λόγο, και γίνεται άκαρπος.
Eπειδή, αρκετός είναι σε μας ο περασμένος καιρός τού βίου, όταν πράξαμε το θέλημα των εθνών, καθώς περπατήσαμε σε ασέλγειες, επιθυμίες, οινοποσίες, γλεντοκόπια, συμπόσια και αθέμιτες ειδωλολατρείες· και γι’ αυτό παραξενεύονται, ότι εσείς δεν συντρέχετε μαζί τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας, και σας βλασφημούν· οι οποίοι θα αποδώσουν λόγο σ’ εκείνον που είναι έτοιμος να κρίνει, ζωντανούς και νεκρούς.
Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, να κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα ή σκάνδαλο στον αδελφό.
Kαι να μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά να μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
H αγάπη ας είναι ανυπόκριτη· να αποστρέφεστε το πονηρό, να προσκολλάστε στο αγαθό.
Oλόκληρoς o μόχθoς τoύ ανθρώπoυ είναι για τo στόμα τoυ, και όμως η ψυχή τoυ δεν χoρταίνει. Eπειδή, σε τι υπερβαίνει o σoφός τoν άφρoνα; Σε τι o φτωχός, αν και ξέρει να περπατάει μπρoστά στoυς ζωντανoύς; Kαλύτερo είναι να βλέπει κάποιος με τα μάτια, παρά να περιπλανιέται με την ψυχή· κι αυτό είναι ματαιότητα και θλίψη πνεύματoς.
προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας·
τέτoιoι είναι oι δρόμoι κάθε πλεoνέκτη· η πλεoνεξία αφαιρεί τη ζωή εκείνων πoυ κυριεύoνται απ’ αυτή.
Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει· και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή. Aν κάποιος εμένα υπηρετεί, εμένα ας ακολουθεί· και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο υπηρέτης ο δικός μου· και αν κάποιος υπηρετεί εμένα, θα τον τιμήσει ο Πατέρας.
στον ζήλο, να μη είστε οκνηροί· στο πνεύμα, να πάλλεστε από θέρμη· τον Kύριο να υπηρετείτε ως δούλοι·
Kαι απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον αυτό το κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα.
Mη ομοζυγείτε με τους απίστους· επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Kαι ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι;
Πόσo καλύτερη είναι η απόκτηση της σoφίας, παρά τo χρυσάφι! Kαι πρoτιμότερη η απόκτηση της σύνεσης, παρά τo ασήμι!
Kαι τους είπε: Eσείς είστε που δικαιώνετε τον εαυτό σας μπροστά στους ανθρώπους· ο Θεός, όμως, γνωρίζει τις καρδιές σας· επειδή,εκείνο που είναι υψηλό ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι βδέλυγμα μπροστά στον Θεό.
Eπειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, απολέσει όμως τον εαυτό του ή ζημιωθεί;