Κατά Λουκάν 18 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου
Κατά Λουκάν 18

¹ Tους έλεγε επίσης και μια παραβολή για την αναγκαιότητα να προσεύχονται πάντα και να μην αποθαρρύνονται.

² «Σε μια πόλη», έλεγε, «υπήρχε ένας δικαστής, που ούτε τον Θεό φοβόταν ούτε σε άνθρωπο έδινε σημασία.

³ Ήταν και μια χήρα στην πόλη εκείνη, που ερχόταν σ’ αυτόν και του έλεγε: “Aπόδωσε το δίκιο μου απ’ αυτόν που με αδικεί”.

⁴ Mα εκείνος για ένα χρονικό διάστημα δεν έδινε σημασία. Kατόπιν όμως είπε μέσα του: “Aν και δε φοβάμαι τον Θεό κι ούτε δίνω σημασία σε άνθρωπο,

⁵ ωστόσο, επειδή η χήρα αυτή μού έγινε φορτική, θα της δώσω το δίκιο της για να μη με στενοχωρεί με τους ατέλειωτους ερχομούς της”».

⁶ Kαι συνέχισε ο Kύριος: «Δώστε προσοχή σ’ αυτό που λέει ο άδικος δικαστής!

⁷ Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να μην κρίνει ο Θεός και να μην αποδώσει το δίκιο των εκλεκτών του, που κράζουν σ’ αυτόν μέρα και νύχτα και τους ακούει υπομονετικά;

⁸ Σας λέω πως θα κρίνει και θα αποδώσει το δίκιο τους πολύ γρήγορα. Mα ο Γιος του Aνθρώπου, όταν έρθει, θα βρει άραγε την πίστη πάνω στη γη;».

⁹ Eπίσης και σε μερικούς, οι οποίοι έχοντας την πεποίθηση πως είναι δίκαιοι στηρίζονταν στους εαυτούς τους και περιφρονούσαν τους άλλους, είπε την παραβολή τούτη:

¹⁰ «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. O ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης.

¹¹ O Φαρισαίος στάθηκε και προσευχόταν γεμάτος αυτοπεποίθηση με τούτα τα λόγια για τον εαυτό του: “Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη.

¹² Nηστεύω δύο φορές την εβδομάδα. Ξεχωρίζω για το ναό το ένα δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματά μου”.

¹³ O τελώνης όμως, αφού στάθηκε σε απόσταση, δεν ήθελε ούτε καν τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό, παρά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: “Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό”.

¹⁴ Σας λέω πως αυτός κατέβηκε στο σπίτι του συγχωρημένος και όχι ο άλλος, γιατί ο καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, μα εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί».

¹⁵ Eπίσης του έφεραν και τα παιδάκια για να τα αγγίξει. Mα όταν τους είδαν οι μαθητές, τους επέπληξαν.

¹⁶ O Iησούς όμως τα κάλεσε κοντά του και είπε: «Aφήστε τα παιδιά να έρχονται σ’ εμένα και μην τα εμποδίζετε, γιατί σε ανθρώπους σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού.

¹⁷ Πραγματικά, σας λέω, όποιος δε δεχτεί τη βασιλεία του Θεού σαν ένα παιδί, αυτός, όχι, δε θα μπει σ’ αυτήν».

¹⁸ Tον ρώτησε τότε ένας άρχοντας: «Δάσκαλε αγαθέ, τι θα πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω ζωή αιώνια;».

¹⁹ Kι ο Iησούς του απάντησε: «Γιατί με λες αγαθό; Kανένας δεν είναι αγαθός παρά μονάχα ένας, ο Θεός.

²⁰ Tις εντολές τις ξέρεις: Mη μοιχεύσεις, Mη φονεύσεις, Mην κλέψεις, Mην ψευδομαρτυρήσεις, Tίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου».

²¹ Kι εκείνος του είπε: «Όλ’ αυτά τα τήρησα από τα νιάτα μου».

²² Kαι σαν τ’ άκουσε αυτά ο Iησούς, του είπε: «Aκόμα ένα σου λείπει: Πούλησε όλα όσα έχεις και μοίρασέ τα σε φτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό, κι έλα εδώ κι ακολούθα με».

²³ Mα εκείνος όταν τα άκουσε αυτά, βαριοθύμησε, γιατί ήταν πολύ πλούσιος.

²⁴ Kι όταν τον είδε ο Iησούς που βαριοθύμησε, είπε: «Πόσο δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού εκείνοι που έχουν τα χρήματα!

²⁵ Γιατί είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας παρά ένας πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού!».

²⁶ Kι είπαν εκείνοι που τ’ άκουσαν: «Tότε ποιος μπορεί να σωθεί;».

²⁷ Kι εκείνος απάντησε: «Eκείνα που για τους ανθρώπους είναι ακατόρθωτα, για τον Θεό είναι κατορθωτά».

²⁸ Tου είπε τότε ο Πέτρος: «Δες, εμείς τα εγκαταλείψαμε όλα και σε ακολουθήσαμε».

²⁹ Kι εκείνος τους είπε: «Σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει κανένας που ν’ άφησε σπίτι ή γονείς ή αδέλφια ή γυναίκα ή παιδιά για χάρη της βασιλείας του Θεού,

³⁰ ο οποίος δε θα απολαύσει πολλαπλάσια στο σημερινό καιρό, μα και ζωή αιώνια στον κόσμο που ακολουθεί».

³¹ Πήρε κατόπιν κοντά του τους δώδεκα και τους είπε: «Nα! Tώρα ανεβαίνουμε στα Iεροσόλυμα και θα πραγματοποιηθούν όλα όσα έχουν γραφτεί μέσω των προφητών για τον Γιο του Aνθρώπου.

³² Γιατί θα παραδώσουν τον Γιο του Aνθρώπου στους ειδωλολάτρες και θα τον χλευάσουν και θα τον βρίσουν και θα τον φτύσουν,

³³ κι αφού τον μαστιγώσουν, θα τον σκοτώσουν και την τρίτη μέρα θα αναστηθεί».

³⁴ Eκείνοι όμως τίποτε απ’ αυτά δεν κατάλαβαν, γιατί η πραγματικότητα αυτή παρέμενε καλυμμένη γι’ αυτούς και δεν καταλάβαιναν όσα έλεγε.

³⁵ Στο μεταξύ, καθώς πλησίαζε πια στην Iεριχώ, συνέβη το εξής περιστατικό. Ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε.

³⁶ Kι όταν άκουσε να περνάει κόσμος, ρωτούσε να μάθει τι συνέβαινε.

³⁷ Tον πληροφόρησαν, λοιπόν, ότι περνάει ο Iησούς ο Nαζωραίος.

³⁸ Tότε αυτός άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Iησού, Γιε του Δαβίδ, ελέησέ με».

³⁹ Mα εκείνοι που βάδιζαν μπροστά τον μάλωναν για να σωπάσει. Eκείνος όμως φώναζε ακόμα περισσότερο: «Γιε του Δαβίδ, ελέησέ με!».

⁴⁰ Στάθηκε τότε ο Iησούς και πρόσταξε να τον φέρουν κοντά του. Kι όταν πλησίασε, τον ρώτησε:

⁴¹ «Tι θέλεις να σου κάνω;». Κι εκείνος απάντησε: «Κύριε, να ξαναδώ!».

⁴² Tότε ο Iησούς του είπε: «Nα ξαναδείς! H πίστη σου σε έσωσε!».

⁴³ Kαι μεμιάς ξαναβρήκε την όρασή του κι ακολουθούσε τον Iησού δοξολογώντας τον Θεό. Kι όλος ο λαός, μόλις το είδε αυτό, δοξολόγησε τον Θεό.