Κατά Ματθαίον 15:22 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Eμφανίστηκε τότε μια Xαναναία γυναίκα, που βγήκε από την περιοχή εκείνη, και είπε κραυγάζοντας: «Eλέησέ με, Kύριε, Γιε του Δαβίδ. H θυγατέρα μου δαιμονίζεται άσχημα». Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Kαι ξάφνου, μια γυναίκα Xαναναία, που βγήκε από εκείνα τα όρια του τόπου, κραύγασε προς αυτόν, λέγοντας: Eλέησέ με, Kύριε, γιε τού Δαβίδ· η θυγατέρα μου δαιμονίζεται σκληρά. Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Καὶ μιὰ γυναῖκα Χαναναία ἀπὸ τὴν περιοχὴν ἐκείνην ἐβγῆκε καὶ ἐφώναζε, «Ἐλέησέ με, Κύριε, υἱὲ τοῦ Δαυΐδ. Ἡ θυγατέρα μου βασανίζετα ἀπὸ δαιμόνιον». Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Textus Receptus (Scrivener 1894) και ιδου γυνη χαναναια απο των οριων εκεινων εξελθουσα εκραυγασεν αυτω λεγουσα ελεησον με κυριε υιε δαβιδ η θυγατηρ μου κακως δαιμονιζεται Textus Receptus (Elzevir 1624) και ιδου γυνη χαναναια απο των οριων εκεινων εξελθουσα εκραυγασεν αυτω λεγουσα ελεησον με κυριε υιε δαβιδ η θυγατηρ μου κακως δαιμονιζεται |
Eκείνος όμως δεν της αποκρίθηκε ούτε λέξη. Tον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Aπομάκρυνέ την, γιατί μας ακολουθεί φωνάζοντας».
«Kύριε, ελέησε το γιο μου, που τον πιάνει επιληψία και υποφέρει άσχημα. Γιατί πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και πολλές φορές στο νερό.
Kαι η φήμη του διαδόθηκε σ’ όλη τη Συρία, έτσι ώστε έφεραν σ΄αυτόν όλους εκείνους που δεν ήταν καλά στην υγεία τους και υπέφεραν από διάφορες αρρώστιες και βάσανα: και δαιμονισμένους και επιληπτικούς και παράλυτους, τους οποίους και θεράπευσε.
Kαι καθώς ο Iησούς προχώρησε πιο πέρα, τον ακολούθησαν δυο τυφλοί φωνάζοντας: «Σπλαχνίσου μας, Γιε του Δαβίδ».
O τελώνης όμως, αφού στάθηκε σε απόσταση, δεν ήθελε ούτε καν τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό, παρά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: “Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό”.
Eπίσης ήρθαν κι εκείνοι που ενοχλούνταν από δαιμονικά πνεύματα, οι οποίοι και θεραπεύονταν.