ὅπως ἀκριβῶς ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦλθε νὰ ὑπηρετηθῇ ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ δώσῃ τὴν ζωήν του λύτρον διὰ πολλούς».
Προς Κορινθίους Β' 5:14 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς συγκρατεῖ· ἔχομεν καταλήξει εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἐὰν ἕνας ἐπέθανε δι᾽ ὅλους, ἄρα ἐπέθαναν ὅλοι· Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Δεδομένου ότι, η αγάπη τού Xριστού μάς συσφίγγει· επειδή, κρίνουμε τούτο, ότι, αν ένας πέθανε για χάρη όλων, επομένως όλοι πέθαναν· Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Kι αυτό, γιατί μας έχει κυριέψει η αγάπη του Χριστού, έχοντας υπόψη μας τούτο: ότι, αφού για λογαριασμό όλων πέθανε ένας, επομένως όλοι πέθαναν. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Μας διακατέχει η αγάπη του Χριστού, Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Μας διακατέχει η αγάπη του Χριστού, Textus Receptus (Scrivener 1894) η γαρ αγαπη του χριστου συνεχει ημας κριναντας τουτο οτι ει εις υπερ παντων απεθανεν αρα οι παντες απεθανον Textus Receptus (Elzevir 1624) η γαρ αγαπη του χριστου συνεχει ημας κριναντας τουτο οτι ει εις υπερ παντων απεθανεν αρα οι παντες απεθανον |
ὅπως ἀκριβῶς ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦλθε νὰ ὑπηρετηθῇ ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ δώσῃ τὴν ζωήν του λύτρον διὰ πολλούς».
διότι ὁ υἱός μου αὐτὸς ἤτανε νεκρὸς καὶ ἀνέζησε, ἤτανε χαμένος καὶ εὑρέθηκε». Καὶ ἄρχισαν νὰ εὐφραίνωνται.
Ἔπρεπε νὰ εὐφρανθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε διότι ὁ ἀδελφός σου αὐτὸς ἤτανε νεκρὸς καὶ ἀνέζησε· χαμένος ἤτανε καὶ εὑρέθηκε».
Ἀλλὰ τὸν ἐπίεζαν καὶ τοῦ ἔλεγαν, «Μεῖνε μαζί μας, διότι πλησιάζει ἡ ἑσπέρα, καὶ ἡ ἡμέρα εἶναι σχεδὸν εἰς τὸ τέλος». Καὶ ἐμπῆκε διὰ νὰ μείνῃ μαζί τους.
Τὴν ἄλλην ἡμέραν βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν νὰ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει, «Νά ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ σηκώνει τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἤδη ἦλθε, ποὺ οἱ νεκροὶ θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἀκούσουν θὰ ζήσουν.
Ὅταν ὁ Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος κατέβηκαν ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν, ὁ Παῦλος ἀφωσιώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὸ κήρυγμα, διακηρύττων εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας.
Γνωρίζομεν δὲ ὅτι ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ ἐπέρχεται δικαίως εἰς ἐκείνους ποὺ κάνουν τέτοια πράγματα.
Ἀλλὰ τὸ δῶρον τῆς χάριτος δὲν εἶναι ὅπως τὸ ἁμάρτημα. Διότι ἐὰν λόγῳ τοῦ ἁμαρτήματος τοῦ ἑνὸς ἐπέθαναν οἱ πολλοί, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ποὺ ἦλθε διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦτο πλέον ἢ ἀρκετὴ διὰ τοὺς πολλούς.
Οὔτε νὰ ἔχετε τὰ μέλη σας εἰς τὴν διάθεσιν τῆς ἁμαρτίας, σὰν ὄργανα διὰ τὸ κακόν, ἀλλὰ νὰ προσφέρετε τοὺς ἑαυτούς σας εἰς τὸν Θεόν, σὰν ἄνθρωποι ποὺ ἀνέζησαν ἐκ νεκρῶν, καὶ τὰ μέλη σας εἰς αὐτόν, σὰν ὄργανα διὰ νὰ κάνουν τὸ καλόν.
διότι γνωρίζομεν ὅτι ὁ παλαιὸς ἑαυτός μας ἐσταυρώθηκε μὲ τὸν Χριστόν, διὰ νὰ καταστραφῇ τὸ ἁμαρτωλὸν σῶμα, ὥστε νὰ μὴ εἴμεθα πλέον δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας,
Ὁ φυσικὸς ἄνθρωπος δὲν δέχεται ὅσα προέρχονται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, διότι γι᾽ αὐτὸν εἶναι μωρία· δὲν μπορεῖ νὰ τὰ καταλάβῃ, διότι πρέπει νὰ ἐξετασθοῦν πνευματικῶς.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει θάνατον, ὁ γραπτὸς νόμος, χαραγμένος σὲ πέτρες, ἐγκαινιάσθηκε μὲ λαμπρότητα, ὥστε οἱ Ἰσραηλῖται νὰ μὴ μποροῦν νὰ κυττάξουν τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, λόγῳ τῆς λαμπρότητος τοῦ προσώπου του, ἡ ὁποία ὅμως θὰ παρήρχετο,
Διότι ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει κατάκρισιν εἶχε λαμπρότητα, πολὺ μεγαλύτερη θὰ εἶναι ἡ λαμπρότης ἐκείνου ποὺ παράγει τὴν δικαίωσιν.
Δὲν ζῶ δὲ πλέον ἐγώ, ἀλλὰ ζῆ μέσα μου ὁ Χριστός, τὴν ζωὴν δὲ τὴν ὁποίαν τώρα ζῶ εἰς τὸ σῶμα, τὴν ζῶ μὲ πίστιν εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του πρὸς χάριν μου.
Ἡ χάρις νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους ποὺ ἀγαποῦν τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν μὲ ἄφθαρτον ἀγάπην. Ἀμήν.
Ἀκόμη ὅταν ἤσαστε νεκροὶ ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν σας καὶ τοῦ ὅτι ἤσαστε ἀπερίτμητοι, σᾶς ἐζωοποίησε μαζὶ μὲ αὐτὸν καὶ μᾶς συγχώρησε ὅλας τὰς ἁμαρτίας μας·
Διότι ἔχετε πεθάνει καὶ ἡ ζωή σας εἶναι κρυμμένη μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Θεόν.
ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὸν ἑαυτόν του ἀντίλυτρον δι᾽ ὅλους, μαρτυρία ἡ ὁποία ἦλθε εἰς τὸν καιρόν της.
Διότι κάποτε ἤμαστε καὶ ἐμεῖς ἀνόητοι, ἐπλανώμεθα, ἤμαστε δοῦλοι ἐπιθυμιῶν καὶ διαφόρων ἡδονῶν, ἐζούσαμε εἰς τὴν κακίαν καὶ τὸν φθόνον, ἄξιοι μίσους καὶ ἐμισούσαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Βλέπομεν ὅμως τὸν Ἰησοῦν, ὁ ὁποῖος ἔγινε δι᾽ ὀλίγον χρόνον κατώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, διὰ νὰ γευθῇ, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, θάνατον διὰ κάθε ἄνθρωπον, νὰ εἶναι στεφανωμένος μὲ δόξαν καὶ τιμήν, λόγῳ τοῦ παθήματος τοῦ θανάτου.
Διότι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἄδικος ὥστε νὰ λησμονήσῃ τὸ ἔργον σας καὶ μὲ τί κόπους ἐδείξατε τὴν ἀγάπην σας διὰ τὸ ὄνομά του, ὑπηρετήσαντες τοὺς ἁγίους καὶ ἐξακολουθοῦντες νὰ τοὺς ὑπηρετῆτε.
τὸν ὁποῖον ἀγαπᾶτε, ἂν καὶ δὲν τὸν ἔχετε ἰδῆ, καί, πιστεύοντες εἰς αὐτὸν τώρα χωρὶς νὰ τὸν βλέπετε, αἰσθάνεσθε χαρὰν ἀνέκφραστην καὶ δοξασμένην,
Ξέρομεν ὅτι εἴμεθα τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾽ ὁ κόσμος ὁλόκληρος βρίσκεται ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πονηροῦ.