Biblia Todo Logo
Online nga Bibliya
- Mga paanunsiyo -




Jeremias 9:1 - Ang Pulong sa Dios

1 Kon ang akong ulo tinubdan pa sa tubig, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha, mohilak ako adlaw ug gabii alang sa akong mga katagilungsod nga gipamatay.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Ang Biblia 2011

1 O katubigan unta ang akong ulo, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha, aron ako maghilak adlaw ug gabii tungod sa mga nangamatay sa anak nga babaye sa akong katawhan!

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Maayong Balita Biblia

1 Maayo unta kon tinubdan pag tubig ang akong ulo, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha aron nga hilakan ko adlaw ug gabii ang akong katawhan nga gipamatay.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Ang Bag-ong Maayong Balita Biblia

1 Maayo unta kon tinubdan pag tubig ang akong ulo, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha aron nga hilakan ko adlaw ug gabii ang akong katawhan nga gipamatay.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha




Jeremias 9:1
20 Cross References  

Gahilak ako sa hilabihan tungod kay dili gatuman ang mga tawo sa imong balaod.


Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak. Nagsigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”


Molupad ako paingon sa halayong kamingawan ug didto mopuyo.


Busa naghilak ako maingon nga gahilak ang taga-Jazer tungod sa ubasan sa Sibma. Gihilakan ko ang Hesbon ug Eleale kay dili na madunggan ang kasadya sa ilang mga ting-ani.


Karon, pasagdi ninyo ako nga mohilak alang sa akong mga katagilungsod nga nangamatay. Ayaw ninyo ako lingawa.


Kon dili pa gayod kamo motuo, maghilak ako sa tago tungod sa inyong pagkamapahitas-on. Mohilak gayod ako pag-ayo ug motulo ang akong mga luha, kay bihagon man ang katawhan sa Ginoo.


“Jeremias, isulti kini sa mga tawo, “ ‘Adlaw ug gabii walay hunong ang akong paghilak kay grabe ang samad sa akong katawhan nga giisip ko nga akong putli nga anak, ug nasakitan gayod sila.


Bisan pa niining tanan, wala gayod mobalik kanako sa kinasing-kasing ang maluibon nga Juda. Nagpakaaron-ingnon lang kini nga mibalik kanako. Ako, ang  Ginoo, ang nag-ingon niini.”


Dili ko na maagwanta ang akong kaguol. Labihan gayod ang akong pag-agulo. Gikumot ang kasing-kasing ug dili ako mahimutang. Kay nadungog ko ang tingog sa budyong ug ang singgit sa pakig-gubat.


Miingon ang Ginoo, “Nganong pasayloon ko man kamo? Bisan ang inyong mga kabataan nagsalikway kanako ug nagsaad sa ngalan sa mga dios nga dili tinuod. Gihatag ko ang tanan nilang mga kinahanglanon apan daw babayeng mananapaw sila nga miluib kanako. Nagpanon pa sila didto sa mga balay sa mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog.


O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.


Unya miingon ako: Dili gayod mahupay ang akong kasubo. Sakit gayod ang akong kasing-kasing.


Padalia sila sa pag-anhi sa pagminatay alang sa akong katawhan hangtod nga motulo ang ilang mga luha.


Nanghubag ang akong mga mata sa pagsigeg hilak. Hilabihan ang kasakit nga akong gibati. Daw mobuto ang akong dughan tungod sa pagkalaglag sa akong mga katawhan. Nangakuyapan diha sa mga kadalanan sa siyudad ang mga kabataan ug mga masuso.


Ang uban nagdawat ug suborno aron sa pagpatay ug tawo, ang uban nagpatanto nga adunay taas kaayong tubo, ug ang uban naadunahan pinaagi sa pagpanglimbong sa ilang isigka-tawo. Nalimtan na gayod nila ako. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.


Maluibon silang tanan. Sama sila sa labihan kainit nga pugon nga dili na kinahanglan sugnoran sa panadero gikan sa pagmasa sa harina hangtod sa pagtubo.


Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo