Al leon a bign er-maez eus e doull, distrujer ar broadoù a zo o kerzhout, deuet eo kuit eus e lec'h, evit ober eus da vro ur glac'har. Da gêrioù a vo distrujet, ha ne vo den o chom enno.
Lonkañ a raio da eost ha da vara, lonkañ a raio da vibien ha da verc'hed, lonkañ a raio da zeñved ha da ejened, lonkañ a raio da winienn ha da wezenn-fiez, distrujañ a raio gant ar c'hleze da gêrioù kreñv ma fizies enno.
Teurel a raint o arc'hant er straedoù, o aour a vo un heug dezho. Nag o arc'hant nag o aour ne c'hellint o dieubiñ da zeiz kounnar bras an AOTROU. Ne roint ket o gwalc'h d'o eneoù, ne leugnint ket o bouzelloù, rak o direizhder a zeu da vezañ ur maen-kouezh evito.
Me a lakaio da zont an droukañ eus ar broadoù, hag e tiberc'hennint o ziez, hag e lakain da baouez lorc'h ar re c'halloudek, hag e vo saotret o lec'hioù santel.
Ha setu, dre ma hoc'h eus gwasket ar paour ha kemeret digantañ truaj an ed, savet hoc'h eus tiez e mein-ben met ne chomot ket enno, plantet hoc'h eus gwini dispar met n'evot ket o gwin.
Setu perak en abeg deoc'h, Sion a vo troet he douar evel ur park, Jeruzalem a zeuio da vezañ ur bern rivinoù, ha menez an ti ur c'hrec'h goloet a goadeg.
Dimeziñ a ri da ur wreg hag un den all a gousko ganti, sevel a ri un ti ha ne chomi ket ennañ, plantañ a ri ur winienn ha ne zastumi ket frouezh kentañ anezhi,
a zebro frouezh da loened ha frouezh da zouar, betek ma vi distrujet. Ne lezo dit na gwinizh, na gwin, nag eoul, na klodadoù da saout ha da zeñved, betek ma vi distrujet,