6 Hag e sellas, ha setu e oa e-kichen e benn ur wastell poazet gant glaou hag ur picher dour. Debriñ a reas hag evañ hag e c'hourvezas adarre.
Evañ a ri eus ar froud, hag em eus roet urzh d'ar brini da vagañ ac'hanout eno.
Ar brini a zegase bara ha kig dezhañ diouzh ar beure, ha bara ha kig dezhañ d'abardaez, hag ec'h eve eus ar froud.
Hag e c'hourvezas hag e kouskas dindan ur vanalenn, ha setu, un ael a stokas outañ en ur lavarout: Sav, debr.
Ael an AOTROU a addeuas un eil gwech, hag e stokas outañ en ur lavarout: Sav, debr, rak an hent a zo re hir evidout.
Fiz en AOTROU, gra ar mad, bez o chom war an douar, debr ar wirionez evel boued.
hennezh a vo o chom el lec'hioù uhel, kreñvlec’hioù ar reier a vo e repu, bara a vo roet dezhañ, doureier ne vankint ket dezhañ.
ur wreg a zeuas d’e gavout gant ul lestr alabastr leun a c’hwezh-vat eus ur priz bras, hag, e-pad ma oa ouzh taol, e skuilhas anezhi war e benn.
Neuze an diaoul en lezas. Ha setu, aeled a zeuas hag a servijas anezhañ.
Rak ar baganed eo ar re a glask an holl draoù-se. Ho Tad neñvel a oar hoc’h eus ezhomm eus an holl draoù-se.
Jezuz a lavaras dezho: Bugale, ha n’hoc’h eus netra da zebriñ? Int a respontas dezhañ: Nann.
Pa voent diskennet d’an douar, e weljont glaou-bev a oa eno, pesked warno ha bara.