1 Кіраўніку хору. Сыноў Корэ. Псальм. 2 Паслухайце пра гэта, усе народы, настаўце вушы, усе жыхары свету, 3 усе простыя людзі, як і вяльможы, разам, як адзін, — багаты і бедны. 4 Мае вусны выкажуць мудрасць, а развага сэрца майго — разважнасць. 5 Нахілю я вуха маё на прыпавесць, пры звоне псалтыры адкрыю маю загадку. 6 Чаго мне баяцца ў дні ліхія, калі несправядлівасць падступных акружыць мяне? 7 Яны ўпэўнены ў сваім магуцці і мноствам багацця свайго хваляцца. 8 Але ж сам сябе чалавек не адкупіць, не дасць ён Богу ахвяры адкуплення свайго. 9 Збаўленне душы яго вельмі каштоўнае, так што ніколі не хопіць, 10 каб хто дажыў да самага канца і не бачыў загубы. 11 Бо ўбачыць ён, што памруць мудрыя і аднолькава гінуць неразумны і дурань, пакідаючы свае багацці чужым людзям. 12 Магілы іх — дамы іх навечна, калі нават назавуць яны імёнамі сваімі свае землі. 13 І чалавек, калі ён у пашане, не век трывае ў ёй; прыпадобнены ён да быдла, якое прападае; і стаўся ён падобны да іх. 14 Такая дарога тых, у якіх спадзяванне на саміх сябе, і такі канец тых, якія сваёй гаворкай захапляюцца. 15 Як авечкі, і яны ў пекле кладуцца, смерць пасе іх; а справядлівыя гаспадараць над імі, хутка знікне іх воблік: апраметная — іх жытло. 16 Ды ўсё ж Бог адкупіць душу маю, з рук апраметнай сапраўды прыме мяне. 17 Не бойся, калі чалавек зробіцца багатым, калі памножана будзе заможнасць яго дома. 18 Бо калі памрэ ён, то нічога з сабой не забярэ, і яго заможнасць разам з ім не пойдзе. 19 Хаця супакойваў ён сам сябе пры жыцці ў душы сваёй: «Будуць хваліць цябе за тое, 20 што ты добра ўчыніў сабе», аднак пойдзе ён да роду бацькоў сваіх, якія ўжо ніколі не ўбачаць святла. 21 Чалавек, які жыве ў пашане і не разумее; прыпадобнены ён да быдла, якое прападае бясследна; і ёсць ён падобны да іх. |
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017
Bible Society of Belarus (the Republic of)