ПСАЛТЫР 102 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ПСАЛТЫР 102

¹ Маленне гаротніка, які, спакутаваны, вылівае тугу сваю перад Богам.

² Госпадзе, выслухай маю малітву, і хай кліч мой дойдзе да Цябе.

³ Не хавай аблічча Твайго ад мяне; у які б дзень ні бедаваў я, нахіні да мяне вуха Тваё. У які б дзень ні прызваў Цябе, хутка выслухай мяне.

⁴ Бо дні мае зніклі, як дым, і косці мае згарэлі, як вецце.

⁵ Звяла, як сена, і высахла сэрца маё, бо забыўся я спажыць хлеб мой.

⁶ Ад голасу стогну майго прысохла шкура мая да касцей.

⁷ Стаўся я падобным да пустыннага пелікана, стаўся я, як сава ў руінах.

⁸ Страціў я сон і стаўся, быццам самотны верабей на страсе.

⁹ Цэлы дзень зневажалі мяне мае непрыяцелі, якія, распаляючыся супраць мяне, пракліналі мяне.

¹⁰ Бо еў я попел, як хлеб, а пітво маё мяшаў са слязамі

¹¹ з прычыны гневу і раздражнёнасці Тваёй, бо, узнёсшы, Ты скінуў мяне.

¹² Дні мае, як цень, сышлі, і я, як трава, высах.

¹³ Але Ты, Госпадзе, трываеш век, і памяць Твая — на ўсе пакаленні.

¹⁴ Ты, паўстаўшы, злітуешся над Сіёнам, бо час злітавацца над ім, бо надышоў час,

¹⁵ бо спадабаліся слугам Тваім каменні яго, і шкада ім парахна яго.

¹⁶ І паганы будуць шанаваць імя Тваё, Госпадзе, а ўсе цары зямлі — славу Тваю.

¹⁷ Бо збудаваў Госпад Сіён і з’явіўся ў славе Сваёй.

¹⁸ Звярнуў увагу Ён на малітву ўбогага, і не выказаў пагарды да просьбаў іх.

¹⁹ Трэба гэта спісаць для наступнага пакалення, і народ, які будзе сабраны, будзе хваліць Госпада.

²⁰ Бо паглядзеў з высокага свяцілішча Свайго, Госпад з неба зірнуў на зямлю,

²¹ каб пачуць стогны ўвязненых, каб развязаць сыноў смерці,

²² каб абвяшчалі на Сіёне імя Госпада, а хвалу Яго — у Ерузаліме,

²³ калі будуць сабраныя разам народы і каралеўствы, каб служыць Госпаду.

²⁴ Прынізіў Ён на шляху магуцце маё, скараціў дні мае.

²⁵ Я скажу: «Божа мой, не прымай мяне ў палавіне дзён маіх; Твае гады трываюць праз усе пакаленні.

²⁶ Напачатку заснаваў Ты зямлю; і неба — стварэнне рук Тваіх.

²⁷ Яны загінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць, і Ты скруціш іх, і яны пераменяцца,

²⁸ а Ты Той самы, і гады Твае не скончацца.

²⁹ Сыны Тваіх слуг будуць жыць, і патомства іх перад абліччам Тваім будзе ўмацоўвацца».