1-я Кніга Макабэяў 4 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
1-я Кніга Макабэяў 4

¹ І Горгія ўзяў з сабою пяць тысяч чалавек і тысячу адборных коннікаў, і ноччу выйшлі з лагера,

² каб наблізіцца да лагера юдэяў і раптоўна нанесці ім паражэнне; і праваднікамі ім былі людзі з крэпасці.

³ І даведаўся пра гэта Юда, і сам з моцнымі накіраваўся, каб напасці на войска царскае, якое размяшчалася ў Эмаусе,

⁴ яшчэ ў той час, калі войска было далёка ад лагера.

⁵ І прыйшоў Горгія ў лагер Юды ноччу, і нікога не знайшоў; ды шукаў іх у гарах, бо сказаў: «Яны ўцякаюць ад нас».

⁶ І на світанні Юда з’явіўся на раўніне з трыма тысячамі чалавек ваяроў; акрамя панцыраў і мечаў не мелі іншай зброі, як хацелі.

⁷ І ўбачылі ўзмоцнены лагер паганаў, і ўзброеных панцырамі, і конніцу вакол іх, і яны былі вывучаныя для бою.

⁸ І Юда сказаў ваярам, якія былі з ім: «Не бойцеся мноства іх, ды не палохайцеся іх нападзення;

⁹ прыгадайце сабе, як у Чырвоным моры збаўлены былі нашы бацькі, калі наганяў іх фараон разам з войскам.

¹⁰ Ды цяпер усклічма да неба, можа, злітуецца над намі, і ўспомніць пра прымірэнне з бацькамі нашымі, і сёння сатрэ войска гэтае перад намі;

¹¹ ды хай ведаюць усе народы, што ёсць Той, Хто адкупляе і ратуе Ізраэля».

¹² І пагане паднялі свае вочы, і ўбачылі іх, што ішлі насупраць,

¹³ ды выйшлі з лагера і ўступілі ў бой. І тыя, што былі з Юдам, затрубілі ў трубы,

¹⁴ і распачалі бой; і пагане былі пабітыя і ўцяклі на раўніну.

¹⁵ А якія ўцякалі апошнімі, усе загінулі ад меча, гналі іх аж да Газэрона ды аж да раўніны ідумеяў, да Азота і да Ямніі; і пала з іх каля трох тысяч ваяроў.

¹⁶ І Юда і войска яго вярнуліся з пагоні за імі;

¹⁷ і сказаў Юда народу: «Не квапцеся на здабычу, бо ідзе вайна супраць нас;

¹⁸ і Горгія, і яго войска блізка да нас, на гары; аднак зараз станьце супраць ворагаў нашых і перамажыце іх, і тады, напэўна, возьмеце здабычу гэту».

¹⁹ І калі яшчэ гэта гаварыў Юда, з’явілася якаясьці дружына, што сыходзіла з гары.

²⁰ І ўбачыла яна, што іх людзі паўцякалі, і лагер спалілі; бо бачны дым паказваў, што тут сталася.

²¹ Тыя, што гэта зразумелі, надта спалохаліся; а калі на раўніне ўбачылі і войска Юды, гатовае да бою,

²² усе ўцяклі ў зямлю чужынцаў.

²³ І Юда вярнуўся, каб забраць здабычу з лагера; і ўзялі многа золата і срэбра, а таксама гіяцынту і пурпуру марскога, дый многа багацця.

²⁴ І, вяртаючыся, спявалі яны песні, і дабраслаўлялі неба: «Бо Ён добры, і міласэрнасць Яго вечная».

²⁵ І ў той дзень здзейснілася вялікае збаўленне Ізраэля.

²⁶ А тыя з паганаў, якія ўцалелі, прыйшлі і паведамілі Лісію аб усім, што здарылася;

²⁷ ён, выслухаўшы іх, устрывожыўся і паў духам, бо не тое сталася з Ізраэлем, што ён хацеў, і не так выйшла, як яму цар загадаў.

²⁸ Ды ў наступным годзе сабраў шэсцьдзесят тысяч адборных пешых ваяроў ды пяць тысяч коннікаў, каб перамагчы іх.

²⁹ І прыбылі ў Ідумею, і ў Бэтсуры паставілі лагер; і Юда з дзесяццю тысячамі ваяроў пайшоў насустрач ім.

³⁰ І ўбачыў ён войска моцнае ды стаў маліцца і прасіць: «Дабраславёны Ты, Збаўца Ізраэля! Ты рукою паслугача свайго Давіда зламаў нападзенне магутнага, ды лагер чужынцаў перадаў у рукі Ёнаты, сына Саўла, і збраяносца яго.

³¹ Выдай гэтае войска ў рукі народа Твайго, Ізраэля, каб былі засаромлены ў войску сваім і ў конніцы сваёй.

³² Нагані на іх страх і растапі адвагу мужнасці іх, ды хай яны будуць запалоханы паражэннем сваім;

³³ павалі іх на зямлю мечам тых, якія шануюць Цябе, і хай славяць Цябе гімнамі ўсе, хто ведае Тваё імя».

³⁴ І кінуліся тыя і іншыя ў бой, і з войска Лісіі пала пяць тысяч ваяроў, і палі яны ад сваіх супраціўнікаў.

³⁵ А Лісія, бачачы, што войска яго адступае, а юдэі адважна наступаюць, гатовыя або на смерць, або на жыццё, адступіў у Антыёхію ды знайшоў ваяроў, каб з большым войскам зноў пайсці ў Юдэю.

³⁶ А Юда і яго браты сказалі: «Вось, нашы ворагі знішчаны, хадземце ачысцім святыні і нанава аднавім іх».

³⁷ І сабралася ўсё войска, і пайшлі на гару Сіён.

³⁸ І ўбачылі яны, што святыня спустошана, і ахвярнік спаганены, і брамы папалены, і панадворак зарос кустамі, як у лесе або на адной з гор, і месцы для святароў зруйнаваны.

³⁹ Ды раздзёрлі адзенне сваё, і паднялі вялікі лямант, і галовы пасыпалі попелам,

⁴⁰ і пападалі тварам на зямлю, і затрубілі ў сігнальныя трубы, і прызвалі неба.

⁴¹ Тады Юда паставіў ваяроў ваяваць супраць тых, што знаходзіліся ў крэпасці, пакуль не ачысціў святыні.

⁴² І падабраў святароў беззаганных, спаганяючых закон;

⁴³ і ачысцілі яны святыню, і вынеслі спаганеныя камяні на нячыстае месца.

⁴⁴ І параіліся, што зрабіць з ахвярнікам цэласпалення, які быў спаганены.

⁴⁵ І ўзнікла ў іх добрая думка, каб разбіць яго, каб не было для іх ганьбай тое, што пагане спаганілі яго; і разбурылі ахвярнік,

⁴⁶ і камяні склалі на вызначаным месцы на гары дома, аж пакуль не з’явіўся прарок, каб адказваць за іх.

⁴⁷ І па законе ўзялі неабчасаныя камяні і на ўзор папярэдняга пабудавалі новы ахвярнік.

⁴⁸ І пабудавалі святыню, і тое, што было ўнутры дома, і прысенак асвяцілі.

⁴⁹ І зрабілі новыя святыя пасудзіны, ды ўнеслі каганец, і ахвярнік каджэння, і стол у храм.

⁵⁰ І на ахвярніку ўспалілі кадзіла, і запалілі свечкі на каганцы, і свяцілі яны ў святыні,

⁵¹ і на стале паклалі хлябы, і павесілі заслоны, і так усё давялі да канца, што рабілі.

⁵² І ў дваццаць пяты дзень дзевятага месяца, гэта значыць месяца Каслеў, сто сорак восьмага года, дваццаць пятага дня дзевятага месяца, усталі перад світаннем

⁵³ і ўсклалі ахвяру па законе на ахвярніку цэласпалення новым, які пабудавалі;

⁵⁴ дакладна ў той час і ў той дзень, у які пагане яго спаганілі, у гэты самы дзень ён нанова быў адбудаваны пры спевах песняў, і цытрах, і гуслях, і цымбалах.

⁵⁵ І ўвесь народ паў на твар, і аддалі паклоны, і дабраславілі аж да неба Таго, Хто ім так паспагадаў;

⁵⁶ і восем дзён святкавалі пасвячэнне ахвярніка ды з радасцю ўскладалі ахвяры цэласпалення, і пасвячалі ахвяры збаўлення і пахвалы,

⁵⁷ і фасад святыні аздобілі залатымі вянкамі ды малымі шчытамі, і асвяцілі брамы і памяшканні для святароў ды ўставілі ў іх дзверы.

⁵⁸ І народ ахапіла надта вялікая радасць, і спынілася ганьба з боку паганаў.

⁵⁹ І вось Юда, і браты яго, і ўся супольнасць Ізраэля рашылі, што дзень пасвячэння ахвярніка будуць з весялосцю і радасцю адзначаць з году ў год восем дзён, пачынаючы ад дваццаць пятага дня месяца Каслеў.

⁶⁰ І ў гэты час гару Сіён абвялі мурам і высокімі і моцнымі вежамі, каб часам не напалі пагане і не стапталі, як раней рабілі.

⁶¹ І размясціў там войска, каб сцераглі яе, ды ўмацаваў яе для абароны Бэтсура, каб народ меў умацаванне ад Ідумеі.