1-я Кніга Макабэяў 5 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І сталася: калі суседнія народы даведаліся, што адбудавалі ахвярнік і што святыня асвячона, як раней, яны надта ўскіпелі злосцю

² і рашылі выгубіць тых з роду Якуба, якія між імі пражывалі, ды пачалі народ забіваць і пераследаваць.

³ І Юда ваяваў супраць сыноў Эзава ў Ідумеі, у Акрабатане, бо яны абкружалі Ізраэль; і паразіў іх паражэннем страшным, прыціснуў іх і ўзяў з іх здабычу.

⁴ І прыпомніў злоснасць сыноў Баана, якія былі для народа пасткаю ды дзеля спатыкнення наладжвалі ім засаду на дарогах.

⁵ І яны перад ім замкнуліся ў вежах, і ён наблізіўся да іх і пракляў іх, і спаліў іх вежы разам з усімі, хто ў іх схаваўся.

⁶ І пераправіўся да сыноў Амона, і там застаў дужую дружыну, і шматлікі народ, і Ціматэя, іх кіраўніка.

⁷ І правёў з імі многа баёў, і сцёр іх з віду свайго, і пабіў іх.

⁸ І здабыў Язэр і ваколіцы яго ды вярнуўся ў Юдэю.

⁹ І сабраліся пагане, пражываючыя ў Галаадзе, супраць Ізраэля, які жыў на іх землях, каб знішчыць іх; і яны ўцяклі ў крэпасць Датэман,

¹⁰ і паслалі ліст Юду ды яго братам з просьбаю: «Пагане, якія жывуць вакол нас, сабраліся супраць нас, каб нас знішчыць,

¹¹ і рыхтуюцца прыйсці і заняць крэпасць, у якую мы ўцяклі, і Ціматэй ёсць кіраўнік іх войска.

¹² Дык прыйдзі цяпер і вырві нас з рук іх, бо пала многа нас,

¹³ і былі пазабіваны ўсе нашы браты, што жылі ў мясцовасці Тубін, і ў няволю павялі іх жонак, і дзяцей, і забралі маёмасць ды загінула там каля тысячы чалавек».

¹⁴ Яшчэ чыталіся гэтыя лісты, як прыбылі іншыя вестуны з Галілеі, якія, разадраўшы адзенне сваё, паведамлялі, такімі словамі кажучы,

¹⁵ што з Пталемеі, і з Тыра, і з Сідона, і з усёй Галілеі чужынскай сабралася шмат людзей, каб іх загубіць.

¹⁶ Калі ж Юда і народ пачулі гэтыя словы, сабраўся вялікі сход, каб параіцца, як дапамагчы сваім братам, што апынуліся ў бядзе, на якіх тыя нападалі.

¹⁷ І Юда сказаў брату свайму Сімону: «Выберы сабе ваяроў ды ідзі, ды вызвалі сваіх братоў, якія ў Галілеі; я ж і брат мой Ёната пойдзем у Галаад».

¹⁸ І ў Юдэі на варце пакінуў Язэпа, сына Захарыі, і Азарыю, кіраўніка народа, разам з другой часткай войска.

¹⁹ І загадаў ім такімі словамі: «Кіруйце гэтым народам, і ў бой з паганамі не ўступайце, аж пакуль мы не вернемся».

²⁰ І вылучаны былі з людзей Сімона тры тысячы ваяроў, каб ішлі яны ў Галілею, а з Юды восем тысяч – у Галаад,

²¹ І Сімон накіраваўся ў Галілею, і шмат правёў баёў з паганамі, і пагане былі пабітыя перад абліччам яго,

²² і ён гнаў іх аж да брамы Пталемаіды, і спаміж паганаў пала каля трох тысяч ваяроў, і ён забраў іх здабычу.

²³ І забраў людзей, якія жылі ў Галілеі і ў Арбатаху, разам з жонкамі, і дзецьмі, і з усім, што было ў іх, ды прывёў іх з вялікаю радасцю ў Юдэю.

²⁴ І Юда Макабэй і яго брат Ёната пераправіліся праз Ярдан і тры дні ішлі праз пустыню;

²⁵ і спаткаліся з набатэямі, і яны прынялі іх у супакоі, і распавялі ім аб ўсім, што адбывалася з іх братамі ў Галаадзе,

²⁶ і што многія з іх былі захоплены ў Басоры, і ў Басоры на Аліме, у Касфо, у Мацэдзе, і ў Карнайне; усе гэтыя гарады вялікія і ўмацаваныя.

²⁷ Ды ў другіх гарадах Галаада ўтрымліваюць захопленых; у наступны дзень вырашылі яны наблізіцца да ўмацаванняў, і ўзяць іх, і ў адзін дзень забіць іх усіх.

²⁸ І Юда з усім сваім войскам раптам павярнуў сваю дарогу праз пустыню да Басора, і ўзяў горад, і мечам забіў усіх мужчын ды забраў усю здабычу іх, і спаліў яго агнём;

²⁹ і ноччу адправіўся адтуль, і пайшлі яны аж да ўмацавання.

³⁰ І сталася на світанні, калі жыхары паднялі вочы свае, убачылі яны шматлікае войска, незлічонае і як падносяць драбіны і машыны асадныя, каб захапіць умацаванне і яго жыхароў.

³¹ І Юда ўбачыў, што завязаўся бой і гоман з горада падняўся ў неба, як ад труб і гучных крыкаў;

³² і прамовіў да ваяроў войска: «Ваюйце сёння за нашых братоў».

³³ І з трыма дружынамі пайшоў за імі, і затрубілі ў трубы, і ўголас маліліся.

³⁴ І войска Ціматэя даведалася, што гэта Макабэй, ды ўцякло перад ім; ён паразіў іх страшным паражэннем; і пала з іх у той дзень каля васьмі тысяч ваяроў.

³⁵ І Юда накіраваўся ў Міцпу, і асадзіў, і здабыў яе. І забіў там усіх мужчын, і ўзяў здабычу яе, і спаліў яе агнём.

³⁶ Адтуль пайшоў і ўзяў Касфо, Мацэду, і Басор, і іншыя гарады Галаада.

³⁷ А пасля гэтых падзей сцягнуў Ціматэй іншае войска, і паставіў лагер насупраць Рафона, на другім баку ручая.

³⁸ І Юда паслаў войска ў разведку, і яны яму паведамілі, кажучы: «Сабраліся да яго ўсе акружаючыя нас пагане, войска дужа вялікае;

³⁹ і арабаў наняў у дапамогу сабе, і паставілі яны лагер за ручаём, гатовыя выступіць супраць цябе ваяваць». Дык Юда выступіў супраць іх.

⁴⁰ І Ціматэй кажа кіраўнікам войска свайго: «Калі Юда і войска яго наблізіцца да ручая, калі першы прыйдзе да нас, не зможам супрацівіцца яму, бо напэўна пераможа нас;

⁴¹ а калі будзе баяцца пераходзіць ды паставіць лагер над ручаём, тады мы пераправімся да іх і пераможам яго».

⁴² Калі ж Юда наблізіўся да ручая, над яго берагамі паставіў пісараў з народа ды загадаў ім, кажучы: «Не пакідайце ніводнага чалавека, але хай усе ідуць ваяваць».

⁴³ Ды першым пераправіўся да іх, і за ім увесь народ. Ды знішчаны былі перад імі ўсе пагане, кінулі зброю сваю і ўцякалі ў храм у Карнайн.

⁴⁴ І яны ўзялі той горад, і храм спалілі агнём разам з усімі, хто ў ім прабываў; і знішчаны быў Карнайн, і не змог устаяць перад Юдам.

⁴⁵ І Юда сабраў усіх ізраэльцаў, якія былі ў Галаадзе, ад найменшага аж да найбольшага, разам з жонкамі іх, і дзецьмі, і маёмасцю – надта вялікае войска, каб вярнуцца ў зямлю Юдэі.

⁴⁶ І прыбылі ў Эфрон. І гэта быў вялікі і надта ўмацаваны горад пры дарозе; нельга было яго абмінуць ані ўправа, ані ўлева, але дарога ішла праз яго сярэдзіну.

⁴⁷ І жыхары горада замкнуліся і брамы завалілі камянямі. Ды Юда паслаў да іх вестуноў са словамі супакою, кажучы:

⁴⁸ «Пройдзем праз вашу зямлю ды пойдзем у сваю зямлю, і ніхто не зробіць вам шкоды; толькі пяшком пяройдзем». І яны не хацелі адчыняць ім.

⁴⁹ Ды Юда загадаў аб’явіць у лагеры, каб кожны ішоў у бой з таго месца, у якім знаходзіцца.

⁵⁰ І ваяры ўключыліся ў бой, і асаджалі той горад увесь дзень і ўсю ноч; і аддаўся ён у яго рукі.

⁵¹ І перабіў ён усіх мужчын вастрыём меча, і горад вынішчыў датла, і забраў здабычу яго, і прайшоў праз горад па трупах.

⁵² І пераправіліся праз Ярдан на вялікую раўніну насупраць Бэтсана.

⁵³ І сабраў Юда астатніх, і падбадзёрваў народ усю дарогу, пакуль не прыбылі ў Юдэйскую зямлю.

⁵⁴ І з весялосцю і радасцю ўзышлі на гару Сіён, і ўсклалі ахвяры цэласпалення, таму што з іх ніхто не паў, аж пакуль не вярнуліся ў спакоі.

⁵⁵ І ў той час, калі Юда і Ёната былі ў зямлі Галаад, і яго брат Сімон быў у Галілеі насупраць Пталемеі,

⁵⁶ Язэп, сын Захарыі, і Азарыя, кіраўнік войска, даведаліся аб добрых подзвігах і баях, якія яны даканалі,

⁵⁷ і сказалі: «То і мы праславім сваё імя і пойдзем ваяваць супраць паганаў, якія нас акружаюць».

⁵⁸ І паведамілі яны гэта тым, хто быў з іх войска, і пайшлі на Ямнію.

⁵⁹ І Горгія і яго ваяры выйшлі з горада ваяваць супраць іх;

⁶⁰ і Язэп і Азарыя былі змушаны ўцякаць, і іх гналі аж да межаў Юдэі, і ў той дзень з народа Ізраэля пала каля дзвюх тысяч ваяроў; і выклікала гэта вялікія ўцёкі ў народзе,

⁶¹ бо яны не паслухаліся Юды і братоў яго, думаючы паказаць сваю мужнасць.

⁶² Яны ж не былі з роду людзей тых, праз рукі якіх дадзена было збаўленне Ізраэлю.

⁶³ І ваяр Юда, і браты яго праславіліся надта на віду ўсяго Ізраэля ды ўсіх плямёнаў, дзе толькі чулі іх імя;

⁶⁴ і сабраліся да іх, прамаўляючы пахвалу.

⁶⁵ І Юда і браты яго выйшлі і ваявалі супраць сыноў Эзава ў зямлі, якая знаходзіцца на поўдні. І здабыў Гэброн і ваколіцы яго, і разбурыў умацаванні яго, і вежы вакол яго папаліў.

⁶⁶ І падняў лагер і пайшоў у зямлю чужую, і праходзіў праз Марэсу.

⁶⁷ У той дзень палі ў баі святары, бо хацелі праславіцца мужнасцю і неабдумана ўступілі ў бой.

⁶⁸ І Юда павярнуў у Азот, чужую зямлю, і развярнуў іх ахвярнікі, і спаліў агнём статуі багоў іх, і з гарадоў узяў здабычу. І вярнуўся ў юдэйскую зямлю.