Срэбра тваё стала вугалем, віно тваё змяшалася з вадою.
Срэбра тваё сталася жужалем, віно зьмяшалася з вадою.
Срэбра тваё зрабілася шлакам, віно тваё сапсавана вадою.
За шлак лічыш Ты ўсіх грэшнікаў зямлі; таму палюбіў я сведчанні Твае.
Як жа гэта горад верны, поўны праўды, стаўся распусным? Справядлівасць пражывала ў ім, а цяпер, вось, забойцы.
Князі твае няверныя, супольнікі зладзеяў; яны ўсе любяць дарункі і гоняцца за аднагародаю, а не спагадаюць сіраце, справа ўдоў да іх не даходзіць.
Далучыўся да п’янства іх, аддаліся яны распусце, больш любяць ганьбу нячыстасці.
«Што ўчыню табе, Эфраім? Што зраблю табе, Юда? Любоў ваша, як ранняя хмара і як раса ранняя, нясталая».
Бо мы не фальшуем Слова Божага, як многія, але прамаўляем шчыра, як ад Бога на віду Бога ў Хрысце.