Не палохае яго сын луку, і камень з пушчалкі яму як сена.
Дачка лука не паверне яго наўцёкі; прашчавыя камяні ператвараюцца для яго ў плеўкі.
Не палохае яго стралок, у сухую сцябліну ператварыліся для яго пушчаныя камяні.
Ці ты прымусіш бегчы яго, як саранчу? Велічнае іржаньне ягонае жах наводзіць.
Жалеза лічыць ён за салому, а медзь — за дрэва гнілое.
Доўбня яму як сьцяблінка, і сьмяецца ён з дзіды, што ляціць.