ЁВА 41 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ёў 41

¹ Вось, спадзяваньне тваё фальшывае. На выгляд ягоны ты ўпадзеш.

² Няма сьмелых, каб будзіць яго. А хто тады можа стаць перад абліччам Маім?

³ Хто стане перада Мною, і застанецца цэлым? Пад усім небам ён — Мой.

⁴ Ня буду маўчаць пра часткі цела яго, пра сілу і прыгажосьць іхнюю.

⁵ Хто можа адкрыць аблічча адзеньня ягонага, і хто падыйдзе да падвойных сківіцаў ягоных?

⁶ Хто можа адкрыць браму аблічча ягонага? Навокал зубоў ягоных жах!

⁷ Сьпіна ягоная — як моцныя шчыты, скрэпленыя краменнай пячаткай.

⁸ Адзін з адным злучаныя, нават паветра праз іх ня пройдзе.

⁹ Адзін да аднаго шчыльна прылягае, і трымаюцца моцна, і нельга разьдзяліць іх.

¹⁰ Чханьне ягонае бліскае сьвятлом, а вочы ягоныя — як павекі зараніцы.

¹¹ З пашчы ягонай выходзіць полымя, выскокваюць іскры агністыя.

¹² З ноздраў ягоных выходзіць дым, як з гаршчка нагрэтага, што кіпіць.

¹³ Подых ягоны распальвае вуглі, і з пашчы ягонай выходзіць полымя.

¹⁴ У шыі ягонай начуе сіла, і перад ім жах уцякае.

¹⁵ Мяса нутра ягонага сьціснутае, цьвёрдае, не здрыганецца.

¹⁶ Сэрца ягонае цьвёрдае, як камень, цьвёрдае, як ніжні камень млынавы.

¹⁷ Калі ён устае, дрыжаць асілкі, і хаваюцца ад жаху.

¹⁸ Меч, які кранецца яго, не ўстаіць, ані дзіда, ані страла, ані рагаціна.

¹⁹ Жалеза лічыць ён за салому, а медзь — за дрэва гнілое.

²⁰ Не палохае яго сын луку, і камень з пушчалкі яму як сена.

²¹ Доўбня яму як сьцяблінка, і сьмяецца ён з дзіды, што ляціць.

²² Пад ім вострыя камяні, і ён на вострых камянях ляжыць як у балоце.

²³ Ён глыбіню водаў разаграе як кацёл, і мора ператварае ў кіпень.

²⁴ За сабой пакідае сьветлую сьцежку, і бездань падаецца сівізною.

²⁵ Няма яму роўнага на зямлі, ён створаны бясстрашным.

²⁶ На ўсё магутнае ён глядзіць з вышыні, ён — валадар над усімі сынамі пыхлівасьці».