ЛУКАША 5 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ЛУКАША 5

¹ І сталася, калі натоўп ціснуўся да Яго слухаць слова Божае, а Ён стаяў каля возера Генезарэт,

² убачыў дзве лодкі, што стаялі пры беразе возера; рыбакі з іх выйшлі і паласкалі сеткі.

³ Дык, увайшоўшы ў адну лодку, што была Сімонава, папрасіў, каб адплылі крыху ад берага. І, седзячы, навучаў людзей з лодкі.

⁴ А як скончыў прамаўляць, сказаў Сімону: «Паплыві на глыбіню ды закіньце сеткі вашы на лоўлю».

⁵ А Сімон, адказваючы Яму, сказаў: «Настаўнік, мы, усю ноч працуючы, нічога не злавілі. Аднак на Тваё слова закіну сетку».

⁶ А калі гэта зрабілі, злавілі так многа рыбы, што іх сетка рвалася.

⁷ Дык далі знак таварышам, якія былі ў другой лодцы, каб яны прыйшлі і дапамаглі ім. Дык прыйшлі і запоўнілі абедзве лодкі так, што ледзь не танулі.

⁸ Калі ўбачыў гэта Сімон Пётра, паў да кален Ісуса, кажучы: «Адыдзі ад мяне, бо я – чалавек грэшны, Госпадзе».

⁹ Бо ад такога налову рыбы, што яны злавілі, яго ды ўсіх, што з ім былі, ахапіў жах.

¹⁰ Таксама і Якуба, і Яна, сыноў Зебядзеевых, таварышаў Сімона. І гаворыць Ісус Сімону: «Не бойся, адгэтуль ужо людзей лавіць будзеш».

¹¹ І, выцягнуўшы лодкі на бераг, пакінулі ўсё, і пайшлі за Ім.

¹² І здарылася, калі Ісус быў у адным горадзе, і вось, прыйшоў адзін чалавек цалкам пракажоны; ён, убачыўшы Ісуса, упаў на твар і прасіў Яго, кажучы: «Госпадзе, калі хочаш, можаш мяне ачысціць».

¹³ І Ісус, працягнуўшы руку, дакрануўся да яго і сказаў: «Хачу, будзь ачышчаны». І зараз жа праказа сышла з яго.

¹⁴ І загадаў яму, каб нікому пра гэта не гаварыў, але сказаў: «Ідзі, пакажыся святару і ахвяруй за сваё ачышчэнне, як загадаў Майсей на сведчанне ім».

¹⁵ Але разыходзіліся весткі аб Ім тым больш, і збіраліся вялікія натоўпы людзей, каб паслухаць Яго ды быць аздароўленымі ў Яго ад сваіх немачаў.

¹⁶ Але Ён аддаляўся ў пустыні і маліўся.

¹⁷ І сталася: аднаго дня Ён навучаў; і сядзелі фарысеі і заканазнаўцы, што прыйшлі з усіх пасяленняў Галілеі, і Юдэі, і Ерузаліма. І магутнасць Госпадава была ў Яго на аздараўленне.

¹⁸ І вось, мужчыны прынеслі чалавека, які быў спаралізаваны, на ложку і стараліся ўнесці яго і пакласці перад Ісусам.

¹⁹ І, не знайшоўшы, з якога боку паднесці яго з-за натоўпу, узышлі на дах і праз сталяванне спусцілі яго на ложку на сярэдзіну перад Ісусам.

²⁰ І Ён, бачачы іх веру, сказаў яму: «Чалавеча, даруюцца табе грахі твае».

²¹ І пачалі разважаць кніжнікі і фарысеі, кажучы: «Хто Ён, што блюзніць? Хто можа грахі дараваць, апрача аднаго Бога?»

²² А Ісус пранік іх разважанні і сказаў, адказваючы ім: «Што вы думаеце ў сэрцах вашых?

²³ Што лягчэй сказаць: “Даруюцца табе грахі твае”, або: “Устань і хадзі?”

²⁴ Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, – гаворыць спаралізаванаму: “Кажу табе, падыміся, вазьмі ложак свой ды ідзі да дому свайго”».

²⁵ І ён, зараз падняўшыся на віду ўсіх, узяў, на чым ляжаў, і пайшоў да дому свайго, славячы Бога.

²⁶ Дык усіх ахапіў жах, і славілі Бога, і былі поўныя страху, кажучы: «Бачылі мы сёння дзівосы».

²⁷ І пасля гэтага выйшаў Ён, і ўбачыў мытніка на імя Леві, які сядзеў пры мыце, і гаворыць яму: «Ідзі за Мною!»

²⁸ І ён, пакінуўшы ўсё, падняўшыся, пайшоў за Ім.

²⁹ Затым справіў Яму Леві вялікі банкет у доме сваім, і было вялікае мноства мытнікаў і іншых, якія ўзлягалі з імі.

³⁰ Дык наракалі фарысеі і кніжнікі на вучняў Яго, кажучы: «Чаму гэта вы з мытнікамі і грэшнікамі ясце і п’яце?»

³¹ І, адказваючы, сказаў ім Ісус: «Не здаровыя патрабуюць лекара, але немачныя.

³² Не прыйшоў Я клікаць справядлівых, але грэшнікаў да навяртання».

³³ Але яны сказалі Яму: «Янавы вучні часта посцяць і моляцца, падобна і фарысейскія, а Твае ядуць і п’юць».

³⁴ І Ісус гаворыць ім: «Ці ж можаце змушаць посціць вясельнікаў, пакуль жаніх з імі?

³⁵ Прыйдуць, аднак, дні, калі забраны будзе ад іх жаніх, тады посціць яны будуць у тыя дні».

³⁶ Казаў ім яшчэ прыпавесць: «Ніхто латы з адзення новага не прышывае да старога адзення, бо і новае раздзярэ, ды лата з новага не надаецца да старога.

³⁷ Ніхто таксама новага віна не лье ў старыя мяхі, бо новае віно разрывае мяхі, і само разальецца, і мяхі прападуць.

³⁸ Але віно новае трэба ўліваць у новыя мяхі, тады адно і другое зберагаецца.

³⁹ Ды ніхто, п’ючы старое, не хоча адразу новага, бо кажа: “Старое лепшае”».