වතුරෙහි මුහුණ මුහුණට සමානවාක් මෙන් මනුෂ්යයාගේ සිත මනුෂ්යයාට සමානය.
මනුෂ්යයාගේ දුෂ්ටකම පොළොවෙහි මහත් බවද ඔහුගේ සිතේ කල්පනාවල කවර අරමුණත් නිරන්තරයෙන් නපුරුවම තිබෙන බවද ස්වාමීන්වහන්සේ දුටුසේක.
ඔවුන් සියල්ලන්ගේ සිත් සාදන්නේ උන්වහන්සේමය, ඔවුන්ගේ සියලු ක්රියා සලකන්නෙත් උන්වහන්සේමය.
අත්තික්කා ගස බලාගන්න අය එහි ඵල කන්නේය; තම ස්වාමියා ගැන සලකන්නාද ගෞරවයට පැමිණෙන්නේය.
ෂෙයෝලද අබද්දොනද කිසිකලක තෘප්තියට පැමිණෙන්නේ නැත; මනුෂ්යයාගේ ඇස්ද කිසිකලෙක තෘප්තියට නොපැමිණේ.
මක්නිසාද ඇතුළතින් එනම් මනුෂ්යයන්ගේ සිතින් නපුරු සිතිවිලි, වේශ්යාකම්, සොරකම්, මිනීමැරීම්, කාමමිථ්යාචාරකම්,