අඥානයා තමාගේ සිතිවිලි එළිදරව් කිරීමට මිස නුවණට ප්රසන්න නැත.
එනම් නුවණ නැත්තෙනි, නුඹලා අනුවණකමට කැමතිවන්නෙත්, නින්දාකරන්නන් නින්දාකිරීමට ප්රසන්නවන්නෙත්, අඥානයන් දැනගැන්මට ද්වේෂකරන්නෙත් කොතෙක් කල්ද?
ස්වාමීන්වහන්සේ කෙරෙහි භයවීම දැනගැන්මේ පටන්ගැන්මය. අඥානයෝ ප්රඥාවද ගුරුකමද හෙළාදකිති.
බුද්ධිමත් මනුෂ්යයා තමාගේ දැනගැන්ම සඟවන්නේය; එහෙත් අඥානයන්ගේ සිත මෝඩකම ප්රකාශකරන්නේය.
බුද්ධිමත් කවුරු නුමුත් දැනුම ඇතුව ක්රියාකරයි; එහෙත් අඥානයා තමාගේ මෝඩකම පළකරයි.
තේරුම් නැතුව තිබියදී, ප්රඥාව ලබාගැනීමට අඥානයාගේ අතෙහි මිල තිබීම කුමටද?
දුෂ්ටයා එන කල හෙළාදැකීමත් අවනම්බුව සමඟ අපහාසයත් එන්නේය.
එසේය, මෝඩයා මාර්ගයෙහි යන විට ඔහුගේ සිහිය මදිවී, තමා මෝඩයෙක්යයි සියල්ලන්ට කියන්නේය.
එකල ඒ මුළු නුවර වැසියෝ යේසුස්වහන්සේ සම්මුඛවීමට ඇවිත්, උන්වහන්සේ දැක, ඔවුන්ගේ සීමාවලින් අහක්වයන ලෙස උන්වහන්සේගෙන් ඉල්ලුවෝය.
එසේම නුඹලාත් ආත්මික දීමනා ගැන ජ්වලිතව සිටින බැවින්, සභාවේ වර්ධනයවීම පිණිස ඒවා බොහෝසෙයින් ඇතුව සිටින්ට සොයන්න.
දේවතාවන්ට පුදනලද දේවල් ගැනය. අප සියල්ලන්ටම ඥානය ඇති බව දනිමුව. ඥානය උඩඟුකම උපදවයි, නුමුත් ප්රේමය වැඩ සිද්ධකරයි.
සමහරු ඊර්ෂ්යාවෙන්ද විවාදයෙන්ද සමහරු හොඳ සිතින්ද ක්රිස්තුස්වහන්සේ දේශනාකරති.