අඥානයෙකු උපදවන්නාට ශෝකය වන්නේය. මෝඩයෙකුගේ පියාට සන්තෝෂයක් නැත.
ඒසව් සතළිස් අවුරුදු වයස්වූ කල හිත්තීය බෙයේරීගේ දූවූ යූදිත් හා හිත්තීය ඒලොන්ගේ දූවූ බසෙමත්ද භාර්යාවන් කොට පාවාගත්තේය.
එවිට රජ බොහෝසෙයින් කම්පාවී, දොරටුවේ උඩුමහලට නැගී ගොස් ඇඬුවේය. ඔහු යමින්ම: අහෝ, මාගේ පුත්රවූ අබ්සලොම්, මාගේ පුත්රය, මාගේ පුත්රවූ අබ්සලොම්! නුඹ වෙනුවට මා මැරුණා නම් යහපත, අහෝ, අබ්සලොම්, මාගේ පුත්රය, මාගේ පුත්රයයි කීවේය.
සාලමොන්ගේ හිතෝපදේශය. ඥානවන්ත පුත්රයෙක් පියා ප්රීතිකරන්නේය; එහෙත් අඥාන පුත්රයෙක් තමාගේ මවුට ශෝකයක්ය.
ප්රඥාවත් පුත්රයෙක් පියා ප්රීතිකරවයි; එහෙත් අඥාන මනුෂ්යයෙක් තම මවු සුළුකරයි.
අඥාන පුත්රයා තම පියාට ශෝකයක්ය, ඔහු බිහිකළ තැනැත්තීටද දුකක්ය.
අඥාන පුත්රයෙක් ඔහුගේ පියාට විපත්තියක්ය; භාර්යාවකුගේ තරඟද නොනවතින වතුර බින්දු වැටීමක්ය.
මේ කාරණය මා ලියා එවුවේ මාගේ ප්රීතිය නුඹලා සියල්ලන්ගේ ප්රීතියයයි නුඹලා සියල්ලන් ගැන විශ්වාසකරමින්, මා ආවාම මා ප්රීතිකරන්ට ඕනෑ අයවලුන්ගෙන් මට ශෝකය නොපැමිණෙන පිණිසය.
මාගේ දරුවන් සත්යතාවෙහි හැසිරෙන බව ඇසීමට වඩා මහත් ප්රීතියක් මට නැත.
නුමුත් ඔහුගේ පුත්රයෝ ඔහුගේ මාර්ගවල නොහැසිර, අයුතු ලාභය පිණිස ඉවතට හැරී, අල්ලස් ගෙන විනිශ්චය පෙරළුවෝය.