ධර්මිෂ්ඨ තොල්වලට රජවරු ප්රියවෙති; යුතුලෙස කථාකරන්නාටද ඔව්හු ප්රේමවෙති.
රජුගේ ප්රසන්නකම නුවණින් හැසිරෙන සේවකයා කෙරෙහිය; එහෙත් ලජ්ජාව උපදවන්නාට ඔහුගේ උදහස පැමිණේ.
දුෂ්ටකම්කිරීම රජවරුන්ට පිළිකුලක්ය; මක්නිසාද සිංහාසනය ස්ථිරවෙන්නේ ධර්මිෂ්ඨකමෙන්ය.
රජුගේ උදහස මරණයේ දූතයන් වැනිය; එහෙත් ප්රඥාවත් මනුෂ්යයා එය සහනයකරන්නේය.
සිතේ පිරිසිදුකමට ඇලුම්වෙන්නාවූ, ප්රසන්න තොල් ඇත්තාවූ අයට රජ්ජුරුවෝ මිත්රයෙක්ය.