යෙප්තා මෙසේ කියන්නේය–ඉශ්රායෙල් මෝවබ් දේශයවත් අම්මොන් පුත්රයන්ගේ දේශයවත් පැහැරගත්තේ නැත.
බැලුවමැනව, ඉශ්රායෙල් මිසරයෙන් ආකල අම්මොන් සහ මෝවබ් පුත්රයන්ද සෙයිර් කඳුකරයේ වැසියන්ද අතරට පැමිණෙන්ට ඔබ ඔවුන්ට ඉඩ නුදුන් බැවින්, ඔව්හු ඔවුන් විනාශනොකර, ඔවුන් වෙතින් අහක්ව ගියෝය.
අම්මොන් පුත්රයන් ඉදිරියට ළංවූ කල ඔවුන්ට සතුරුකමක්වත් ඔවුන්ට විරුද්ධකමක්වත් නොකරන්න. අම්මොන් පුත්රයන්ගේ දේශයෙන් නුඹට කිසි උරුමයක් නොදෙන්නෙමි. මක්නිසාද මා විසින් එය ලොත්ගේ පුත්රයන්ට උරුමයක් කොට දී තිබේ.
ස්වාමීන්වහන්සේ මට කථාකොට: මෝවබ්ට සතුරුකමක්වත් ඔහුට විරුද්ධව සටනක්වත් නොකරන්න. ඔවුන්ගේ දේශයෙන් නුඹට කිසි උරුමයක් නොදෙන්නෙමි; මක්නිසාද ආර් මා විසින් ලොත්ගේ පුත්රයන්ට උරුමයක් කොට දී තිබේයයි කීසේක.
යෙප්තා අම්මොන් පුත්රයන්ගේ රජ වෙතට නැවත පණිවිඩකාරයන් යවා:
නුමුත් ඉශ්රායෙල්වරු මිසරයෙන් ආ කල ඔව්හු රතු මුහුද දක්වා කාන්තාරයෙහි ගමන්කර කාදෙෂ්ට පැමුණුණෝය;