මෝසෙස් ඒ දවසේ දිවුරමින්: නුඹ සම්පූර්ණ ලෙස මාගේ දෙවිවූ ස්වාමීන්වහන්සේ අනුව ගිය නිසා සැබවින්ම නුඹ පය තැබූ දේශය නුඹටත් නුඹේ පුත්රයන්ටත් සදාකාල උරුමයක් පිණිස වන්නේයයි කීවේය.
මක්නිසාද නපුරු ක්රියා කරන්නෝ සිඳිනු ලබන්නනෝය. නුමුත් ස්වාමීන් කෙරෙහි බලා සිටින්නෝ දේශය උරුමකරගන්නෝය.
ඔව්හු දකුණු දිශාවේ නැගී ගොස් හෙබ්රොන්ට පැමුණුණෝය; එහි අනාක්ගේ පුත්රයන් වන අහීමන්ද ෂේෂයිද තල්මයිද සිටියෝය. (හෙබ්රොන් නුවර මිසරයේ ශොවන් නුවරට සත් අවුරුද්දකට ප්රථමයෙන් ගොඩනගනලදී.)
කාලෙබ් වනාහි ඒක දකින්නේය; ඔහු සම්පූර්ණ ලෙස ස්වාමීන්වහන්සේ අනුව ගිය බැවින් ඔහු පය ගැසූ දේශය ඔහුටත් ඔහුගේ දරුවන්ටත් දෙන්නෙමියි කියා දිවුළසේක.
නුඹලාගේ පා තබන සියලු තැන් නුඹලාට වන්නේය. නුඹලාගේ සීමාව කාන්තාරය හා ලෙබනොන් සිට ප්රාත් ගඟ පටන් පිටුපස මුහුද දක්වාම වන්නේය.
නුඹලා අඩිය තබන සියලුම ස්ථාන මා විසින් මෝසෙස්ට කී ලෙස නුඹලාට දුනිමි.
බලව, ඉශ්රායෙල්වරුන් කාන්තාරයෙහි හැසුරුණු කල්හි ස්වාමීන්වහන්සේ මෝසෙස්ට මේ වචනය කී කාලයේ සිට මේ සතළිස් පස් අවුරුද්ද තුළ ස්වාමීන්වහන්සේ කී හැටියට මා ජීවත්කොට රක්ෂාකළසේක. අද මම අසූපස් අවුරුද්දක් වයස්ව සිටිමි.
මෝසෙස් කී ලෙස ඔව්හු කාලෙබ්ට හෙබ්රොන් නුවර දුන්නෝය. එතැනින් ඔහු අනාක්ගේ පුත්රයන් තුන්දෙනා පන්නාදැමීය.