තවද ඒක ඉර දුටුවේවත් දැනගත්තේවත් නැත; ඔහුට වඩා එයට නිශ්චලය තිබේ.
ස්ත්රියගෙන් උපන් මනුෂ්යයා ස්වල්ප දවසක් පවතින්නාවූ කරදරයෙන් පූර්ණවූ කෙනෙක්ය.
දියව යන ගොම්බෙල්ලෙකු මෙන්ද, ස්ත්රියෙකුගේ හිරු නුදුටු අකාල ගර්භ ඵලය මෙන්ද ඔව්හු පහවෙත්වා.
සැබවින් එළිය මිහිරිය, ඉර දැකීම ඇස් වලට ප්රසන්න දෙයක්ය.
එසේය, ඒ දෙපක්ෂයටම වඩා ඉර යට කෙරෙන නපුරු ක්රියා නුදුටුවාවූ, තවම නූපන්නාවූ මනුෂ්යයා හොඳයයි සිතීමි.
මක්නිසාද එය නිෂ්ඵල ලෙස පැමිණ අන්ධකාරයට යයි, ඒකේ නමද අන්ධකාරයෙන් වසනු ලබන්නේය;
එසේය, ඔහු සැපය භුක්ති නොවිඳ අවුරුදු දෙදහසක් ජීවත්වෙතත්, සියල්ලන් එක තැනකට යනවා නොවේද?