දේශනාකරන ප්රිය වචන සොයාගන්ට උත්සාහකෙළේය, ලියා තිබෙන ඒවාද හරිවූ සත්යවූ කාරණය.
ධර්මිෂ්ඨයාගේ තොල් ප්රසන්න දේ දනියි; එහෙත් දුෂ්ටයාගේ මුඛය ප්රයෝග කථාකරයි.
මනුෂ්යයෙකුට තමාගේ මුඛයේ උත්තරයෙන් ප්රීතිය ලැබේ; කලට සුදුසු වචනය කොපමණ හොඳද!
දුෂ්ටයන්ගේ යෝජනා, ස්වාමීන්වහන්සේට පිළිකුලක්ය; එහෙත් පවිත්රයන්ගේ වචන උන්වහන්සේට ප්රසන්නය.
දාවිත්ගේ පුත්රවූ යෙරුසලමේ රජවූ දේශනාකාරයාගේ වචනයි.
දේශනාකාරයා වන මම ඉශ්රායෙල් කෙරෙහි යෙරුසලමෙහි රජව සිටියෙමි.
සැබවක් සැබවක් නුඹට කියමි–අපි දන්නා දේ කියමුව, දුටු දේට සාක්ෂිදෙමුව; නුමුත් නුඹලා අපේ සාක්ෂිය පිළිගන්නේ නැත.
ඒ බලාපොරොත්තුව ගැන ශුභාරංචියේ සැබෑවේ වචනයෙන් නුඹලා පළමු ඇසුවහුය.
පව්කාරයන් ගළවන්ට ක්රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේ ලෝකයට ආසේක යන කීම විශ්වාසවූ සර්ව ප්රකාරයෙන් පිළිගත යුතුවූ කීමක්ය; ඔවුන් අතුරෙන් මම ප්රධාන පව්කාරයාය.