මාගේ ආත්මය ඔබගේ ශික්ෂා පැවැත්විය; මම ඊට බොහෝසෙයින් ප්රේමකරමි.
ඔබගේ ශික්ෂා සදාකාලයට උරුමයක් කොට ගතිමි; මක්නිසාද ඒවා මාගේ සිතේ ප්රීතියය.
ඔබගේ නියෝගවලට මා ප්රේම කරන හැටි කල්පනාකළ මැනව. ස්වාමිනි, ඔබගේ කරුණාගුණය පරිද්දෙන් මා ප්රාණවත්කළ මැනව.
මා ප්රේමකළාවූ ඔබගේ ආඥාවන් කෙරෙහි ප්රීතිවන්නෙමි.
ඔබගේ ව්යවස්ථාවට මම කොපමණ ප්රේමකරම්ද! දවස මුළුල්ලේම ඒක මාගේ භාවනාවය.
මාගේ දෙවියන්වහන්ස, ඔබගේ කැමැත්ත කරන්ට ප්රියවෙමි; එසේය, ඔබගේ ව්යවස්ථාව මාගේ සිත තුළෙහියයි කීමි.
මක්නිසාද අභ්යන්තර මනුෂ්යයාගේ ප්රකාරයට මම දෙවියන්වහන්සේගේ ව්යවස්ථාවට ප්රියවෙමි.
ඒ දවස්වලට පසුව මා විසින් ඔවුන් සමඟ කරන ගිවිසුම නම්, මාගේ ව්යවස්ථා ඔවුන්ගේ සිත්වල තබා, ඒවා ඔවුන්ගේ සිහියේ ලියන්නෙමියි ස්වාමීන්වහන්සේ කියනසේකැයි කී පසු, උන්වහන්සේ කථාකොට: