මාගේ ස්වාමියාගේ භාර්යාවවූ සාරා තමාගේ මහලු වයසෙහිදී මාගේ ස්වාමියා නිසා පුත්රයෙකු බිහිකළාය. ඔහු තමන් සන්තක සියල්ල ඔහුට දී තිබේ.
එහෙයින් ඈ ආබ්රහම්ට කථාකොට: මේ දාසිය සහ ඇගේ පුත්රයා පිටත දමන්න. මක්නිසාද මේ දාසියගේ පුත්රයා මාගේ පුත්රයාවූ ඊසාක් සමඟ උරුමක්කාර නොවන්නේයයි කීවාය.
ආබ්රහම් තමා සන්තක සියල්ල ඊසාක්ට දුන්නේය.
ඔහු (අවුරුදු සියයක් පමණ වයස්ගතව සිටියදී,) ඇදහිල්ලෙන් දුර්වල නොවී, තමාගේම ශරීරය මළ බව හා සාරාගේ කුසය මළ බවත් සිතා ඇදහිලි නැතිකම කරණකොටගෙන චංචල නොවී,