ප්රේමය කිසිකලක පහවන්නේ නැත. අනාගතවාක්යකීම් වුවත්, නැතිවන්නේය; භාෂා වුවත්, නවතින්නේය; දැනගැන්ම වුවත්, නැතිවන්නේය.
ඒදොම ගැනය. සේනාවල ස්වාමීන්වහන්සේ මෙසේ කියනසේක: තේමාන්හි තවත් ප්රඥාව නැද්ද? බුද්ධිමත් අය අතරෙන් මන්ත්රණය නැතිවීද? ඔවුන්ගේ ප්රඥාව පහවගියාද?
නුමුත් නුඹේ ඇදහිල්ල නැති නොවන පිණිස නුඹ උදෙසා මම යාච්ඤාකෙළෙමි. නුඹ නැවත හැරුණායින් පසු නුඹේ සහෝදරයන් ස්ථිරකරන්නැයි කීසේක.
අන්තියෝකියේ පිහිටි සභාවෙහි ප්රොපේතවරු සහ ගුරුවරු සිටියෝය; එනම්, බාර්ණබස් සහ නීගර් නම් සිමියොන්ද කිරේනියේ ලුකියස්ද දේශාධිපතිවූ හෙරොද් සමඟ ඇතිදැඩිවුණාවූ මානායින්ද සාවුල්ද යන අයවල්ය.
පාවුල් ඔවුන් පිට අත් තැබූ කල ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේ ඔවුන් කෙරෙහි පැමිණිසේක; ඔව්හු අන්ය භාෂාවලින් කථාකරමින් අනාගතවාක්ය කීවෝය.
ඔවුන් සියල්ලෝ ශුද්ධාත්මයෙන් පූර්ණව, ආත්මයාණන් ඔවුන්ට කථාකරන්ට පුළුවන්කම දුන් ප්රකාරයට අන්ය භාෂාවලින් කථාකරන්ට පටන්ගත්තෝය.
තවත් කෙනෙකුට ධර්මවාක්ය කීමද, වෙන කෙනෙකුට ආත්මවල් විමසීමද, තවත් කෙනෙකුට නානා වර්ග භාෂාද, තවත් කෙනෙකුට භාෂා තේරුම්කර දීමද දෙනලද්දේය.
නුමුත් සම්පූර්ණ එක පැමුණුණාම මඳක්ව තිබෙන දේ නැතිවන්නේය.
දැන් පවතින්නේ ඇදහිල්ල, බලාපොරොත්තුව, ප්රේමය යන මේ තුනය; මෙයින් ඉතා උතුම් එක නම් ප්රේමයය.
එබැවින්, මාගේ සහෝදරයෙනි, ධර්මවාක්ය කියන්ට ආශාවෙන්න, අන් භාෂාවලින් කථාකිරීමත් තහනම් නොකරන්න.
යමෙක් තමා යමක් දන්නේයයි සිතයි නම්, ඔහු දැනගන්ට ඕනෑ ලෙස තවම දැනගෙන නැත;
මක්නිසාද ක්රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේ තුළ ප්රේමය කරණකොටගෙන ක්රියාකරන ඇදහිල්ලෙන් මිස, චර්මඡේද්යයෙන්වත් අචර්මඡේද්යයෙන්වත් ප්රයෝජනයක් නැත.
අලුත් ගිවිසුමක්යයි කීමෙන් පළමුවෙනි ගිවිසුම පරණකළසේක. ඉඳින් පරණවන්නාවු මහලුවන්නාවූ දෙය නොපෙනීයාමට ළඟය.