ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် စစ် မှု စစ် ရေး ကို ကျွမ်း ကျင် လျက်၊ ထား ကိုင် သူ ရဲ များ ဖြစ် သည် နှင့်၊ ညဉ့် အ ခါ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ရှိ သော ကြောင့်၊ အ သီး အ သီး တို့ သည်၊ ဓား ကို ခါး တွင် ဆောင် ထား လျက် ရှိ၏။
လေဗနုန်သစ်သားဖြင့် ရှောလမုန်မင်းကြီး လုပ်တော်မူသော ယာဉ်ပျံတော်ဖြစ်၏။
ညအခါစိုးရိမ်စရာရှိသောကြောင့်၊ လူတိုင်း မိမိအပေါ်၌ မိမိဓားကို မြှောင်ထားလျက်ရှိ၏။
ထိုစစ်သူရဲအားလုံးတို့သည် ဓားကိုင်သူရဲများ၊ စစ်မှုရေးရာကျွမ်းကျင်သောသူရဲများဖြစ်ကြ၏။ ညအချိန်များ၌ကျရောက်မည့်ဘေးကိုကာကွယ်ရန် ဓားကို နံဘေး၌ဆောင်ထားကြ၏။
ထို ကာ လ မှ စ၍ ငါ့ ငယ် သား တို့ အ နက်၊ မြို့ ရိုး အ လုပ် ကို တစ် ဝက် လုပ် စဉ် အ ခါ၊ တစ် ဝက် မှာ၊ ရင် အုပ်၊ လှံ၊ ဒိုင်း လွှား လေး များ ကို စွဲ ကိုင် ရ ကြ၏။ အုပ် ချုပ် သူ တို့ မူ ကား၊ မြို့ ရိုး တည် လုပ် သော ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ နောက် ရပ် နေ ကြ ၏။
ဝန် ထမ်း သူ တို့ သည်၊ လက် တစ် ဘက် နှင့် လုပ်၍၊ တစ် ဘက် ကား လက် နက် ကိုင် ရ ကြ၏။
တန် ခိုး ကြီး တော် မူ သော အ ရှင်၊ ဓား ကို ပေါင် တော်၌ စည်း လျက်၊ ဘုန်း အာ နု ဘော် တော် ကို ဆင် ယင် လျက်၊
ညဉ့် အ ခါ ရောက် သော ဘေး အ န္တ ရာယ် ကို လည်း ကောင်း၊ နေ့ အ ခါ ပစ် သော မြှား ကိုလည်း ကောင်း၊
ရှော လ မုန် မင်း၏ ယဉ် တော် ပေ တ ကား။ ဣ သ ရေ လ သူ ရဲ တို့ အ နက်၊ သူ ရဲ ကောင်း ခြောက် ဆယ် တို့ ခြွေ ရံ လျက် ပါ၏။
ရှော လ မုန် မင်း သည်၊ လေ ဗ နုန် ထွက် သစ် သား ဖြင့်၊ ယဉ် တော် ကို စီ မံ သည် မှာ၊
ဥ ယျာဉ် မှူး ဖြစ် သော ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ မ ကြာ မ ကြာ ရေ လောင်း ခြင်း၊ ပျက် ပြား မည် စိုး၍ နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် စောင့် ရှောက် ခြင်း များ ကို ပြု ၏။
အ သို့ ဆို သော်၊ မြောက် ပြည် မှ ဗာ ဗု လုန် မြို့ ပေါ် သို့ ငါ ဆော် ဩ သ ဖြင့်၊ ချီ တက် သော မ ဟာ လူ မျိုး တို့ အ လုံး အ ရင်း သည်၊ ထို မြို့ ရှေ့ ခင်း ကျင်း ပြီး လျှင်၊ အ ချည်း နှီး မ ပြန် သော၊ စွမ်း ရည် ရှိ သူ ရဲ ကောင်း တို့ မြှား ပါ လျက်၊ သိမ်း ယူ ကြ သ ဖြင့်၊
ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ခိုင်း စေ ကြ ရာ၊ ဧ ဟု ဒ သည်၊ အ လျား တစ် တောင် ရှိ သန် လျက် ကို လုပ် ပြီး လျှင်၊ ယာ ပေါင် အ ဝတ် အ တွင်း ၌ စည်း နှောင် လျက်၊ အ လွန် ဝ ဖြိုး သူ၊