Sokajy
120 Andininy Baiboly momba ny fanesoana
Eo amin'ny fiainantsika, hisy fotoana mahafaly antsika, hisy koa anefa ireo fotoana hampalahelo sy hampisento antsika. Na i Jesosy aza, ilay olona lavorary sy tsara indrindra teto an-tany, dia niatrika fotoan-tsarotra maro: nolavina, nohamavoina, nohelohina ary noesoina Izy. Kanefa, na dia izany rehetra izany aza tsy nanova ny fitiavany ny olombelona. Tsy nanozona antsika Izy, fa tia antsika amin'ny fitiavana mandrakizay ary nangataka tamin'ny Ray mba hamela ny helotsika.
Maro ny olona mety hanandrana handratra sy hampijaly anao, ary haneso anao, ny nofinofinao, na ny tetikasanao mihitsy aza. Mety ho kivy ianao indraindray ary te-hanjavona noho ny henatra. Manoratra aminao androany aho mba hampirisihana anao. Na dia misy aza ireo mihomehy anao, zava-dehibe ny mitadidy ny fomba fijerin'Andriamanitra anao. Sangan'asa mahagaga ianao aminy, ary hoy ny teniny: "Hesoiny tokoa izay mpaneso, fa ny mpandefitra kosa no anomezany fahasoavana" (Ohabolana 3:34).
Aza manahy momba izay lazain'ny olona na ataony. Tsy hataon'Andriamanitra ho tsy manan-tsiny izay meloka. Matokia ny teniny, mialà sasatra aminy ary avelao ny tànany mahery hiaro anao amin'ireo rehetra izay mampahory anao. Aza milavo lefona amin'ny tetik'ilay fahavalo hampitahotra anao; tadidio fa mahay ny zavatra rehetra ianao ao amin'i Kristy izay mahaliana anao, ary amin'ny anarany dia mahery noho ny mpandresy ianao.
Ry kely saina, mandra-pahoviana no hitiavanareo ny hadalana sy hifalian’ny mpaniratsira amin’ny faniratsirana ary hankahalan’ny adala ny fahalalana? Miverena ianareo hihaino ny fananarako! Indro, haidiko aminareo ny fanahiko ary hampahafantariko anareo ny teniko.
Ry kely saina, mandra-pahoviana no hitiavanareo ny hadalana sy hifalian’ny mpaniratsira amin’ny faniratsirana ary hankahalan’ny adala ny fahalalana?
Aza mety hofitahina ianareo; Andriamanitra tsy azo vazivazina, fa izay afafin’ny olona no hojinjainy.
TOMPO ô, notaominao aho ka voataona; nosamborinao aho ka resinao; tonga fihomehezana mandritra ny andro aho; izy rehetra dia maneso ahy.
Rehefa nahare ny amin’ny fitsanganan’ny maty izy ireo dia nihomehy ny sasany; fa ny sasany kosa dia niteny hoe: Mbola hihaino anao indray izahay ny amin’izany zavatra izany.
Fa fantatrareo voalohany indrindra fa amin’ny andro farany dia hisy mpaniratsira avy haniratsira, mandeha araka ny filany
Izay mananatra ny mpaniratsira dia mahazo fahafaham-baraka ary izay mananatra ny ratsy fanahy dia hahazo tsiny. Aza mananatra ny mpaniratsira ianao, fandrao ho halany; ny hendry no anaro dia ho tiany ianao.
Raha nandahatra izany izy dia hoy i Festosy tamin’ny feo mahery: Ry Paoly ô, very saina ianao; ny fianarana be loatra no nahavery saina anao.
Izay mitahiry lolompo dia manana molotra mandainga ary izay mampiely endrikendrika dia adala.
Ary Jesosy rehefa niakatra ho any Jerosalema dia nitondra ny mpianatra roa amby folo lahy nihataka kely ka niteny taminy teny an-dalana hoe: Indro, miakatra ho any Jerosalema isika; ary ny Zanak’Olona hatolotra ho amin’ireo lehiben’ny mpisorona sy ny mpanoradalàna, dia hohelohiny ho faty ka hatolony amin’ny Jentilisa mba hataony ho fihomehezana sy hokapohiny ary hohomboany amin’ny hazofijaliana; nefa amin’ny andro fahatelo dia hatsangana.
Naka ny roa amby folo lahy Jesosy ka niteny taminy hoe: Indro, miakatra ho any Jerosalema isika, dia ho tanteraka ny zavatra rehetra izay voasoratry ny mpaminany ny amin’ny Zanak’Olona.
Fa ankehitriny kosa dia mihomehy ahy na dia izay mbola zandriko aza, dia ny zanak’ireo izay nolaviko tsy ho isan’ny amboa miandry ny ondriko akory.
Ny zanaka hendry dia mihaino ny fananaran’ny rainy, fa ny mpaniratsira tsy mety mihaino na dia anarina mafy aza.
Eny, mpaneso avokoa no manodidina ahy ary tsy mamela ahy hahita torimaso ny filany ady amiko.
Ary ireo lehilahy izay nitana an’i Jesosy dia nanao Azy ho fihomehezana sady nikapoka Azy. Rehefa notampenan’izy ireo ny masony dia nanontaniany hoe: Maminania; iza moa no nikapoka Anao? Teny ratsy maro hafa koa no nataony hanaratsiany Azy.
Mba mitady fahendrena ny mpaniratsira fa tsy mahita, mora mahazo fahalalana kosa ny manan-tsaina.
Ary namingavinga Azy i Heroda sy ny miaramilany ka nanao Azy ho fihomehezana, dia nampiakanjo Azy akanjo marevaka ka namerina Azy tany amin’i Pilato.
Ary toy izany koa no faneson’ireo lehiben’ny mpisorona, fa niresaka izy ireo sy ny mpanoradalàna hoe: Namonjy ny sasany Izy fa ny tenany dia tsy hainy vonjena. Aoka ny Kristy, Mpanjakan’ny Israely, hidina hiala teo amin’ny hazofijaliana ankehitriny mba ho hitantsika ka hinoantsika! Ary ireo izay niaraka nohomboina Taminy tamin’ny hazofijaliana dia naneso Azy koa.
Izay manao tsinontsinona ny namany dia manota, fa sambatra izay mamindra fo amin’ny ory!
Nijanona teo ny olona ka nijery. Ireo loholona koa dia nandatsa hoe: Namonjy ny sasany Izy; aoka hovonjeny koa ny tenany, raha Izy no Kristin’Andriamanitra, dia Ilay voafidy.
Ny anatra iray dia mandaitra kokoa amin’ny hendry noho ny kapoka injato amin’ny adala.
Roahy ny mpaniratsira dia ho afaka ny fifandirana; eny, hitsahatra ny ady sy ny fahafaham-baraka.
Kapohy ny mpaniratsira dia ho hendry ny kely saina ary anaro ny manan-tsaina dia hahalala fahendrena izy.
Izay mirehareha sy miavonavona no antsoina hoe mpaniratsira, dia izay olona fatra-piavonavona.
Manala baraka ny Mpanao azy izay mihomehy ny mahantra ary izay faly amin’ny loza mitranga dia tsy ho afa-tsiny.
Ny mianjonanjona amin-dray sady manazimba tsy mankatò reny dia hotsaingotsaingohin’ny goaika eny an-dohasahan-driaka ary hohanin’ny zana-boromahery.
Maniratsira ny fitsarana ny vavolombelona ratsy, ary ny vavan’ny ratsy fanahy dia mitelina ny ratsy. Vonona ho an’ny mpaniratsira ny fanamelohana, ary ny kapoka dia ho an’ny lamosin’ny adala.
Toy ny firefodrefotry ny tsilo ao ambanin’ny vilany, dia tahaka izany ny fihomehezan’ny adala. Izany koa aza dia zava-poana.
Fa tapitra ny mpampihorohoro, tsy ao intsony ny mpaniratsira; ary fongotra izay rehetra tsy misaina afa-tsy ny hanisy ratsy,
Koa aza maniratsira intsony ianareo, fandrao vao mainka ho mafy ny famatorana anareo. Fa fahafonganana no voatendry hamelezana ny tany rehetra; izany no reko tamin’NY TOMPO, Andriamanitra Tompon’izao rehetra izao.
Fa efa nilaza taminareo izy hoe: Amin’ny andro farany dia hisy mpaniratsira, mandeha araka ny filany sy ny haratsiam-panahiny.
Sambatra ny olona izay tsy manaraka ny fisainan’ny ratsy fanahy sady tsy mijanona eo amin’ny lalana falehan’ny mpanota ary tsy mipetraka eo amin’ny fipetrahan’ny mpaniratsira,
Raha hendry ianao dia hendry ho an’ny tenanao ihany; raha maniratsira ianao dia ianao ihany no hizaka ny valin’izany.
Izay rehetra mahita ahy dia manaraby ahy, manondro molotra izy sady mihifikifi-doha ka miteny hoe:
«Jereonareo mpiavonavona, dia aoka ho gaga ka ho levona ianareo; fa Izaho manao asa amin’ny andronareo, dia asa izay tsy hinoanareo akory na dia hisy hilaza aminareo aza» (Hab 1.5).
Manao hevi-dratsy hamelezany ny marina ny ratsy fanahy ka mihidy vazana aminy. Mihomehy azy ny Tompo satria hitany fa ho tonga ny androny.
Nitomany sady nifady hanina aho, dia natao latsa ho ahy izany. Akanjo fisaonana no nataoko fitafiako, dia efa ambentinteny tamin’ireny aho. Miresaka ahy izay mipetraka eo am-bavahady ary ataon’ny mpisotro toaka an-kira aho.
eny, tototra loatra izahay, dia ny famingavingan’ny miadana sy ny fanamavoan’ny mpiavonavona.
Toy ny orampanala amin’ny lohataona ary toy ny ranonorana amin’ny taom-pijinjana, dia toy izany ny voninahitra, tsy antonona ho an’ny adala.
Ny karavasy dia ho an’ny soavaly, ny lamboridy ho an’ny boriky ary ny tsorakazo dia ho an’ny lamosin’ny adala.
Aza mamaly ny adala araka ny hadalany, fandrao mba adala tahaka azy koa ianao. Valio araka ny hadalany ny adala, fandrao hihevi-tena ho hendry izy.
Fa Izaho kosa milaza aminareo hoe: Izay rehetra tezitra amin’ny rahalahiny dia mendrika hohelohina amin’ny fitsarana; ary na zovy na zovy no hilaza amin’ny rahalahiny hoe: Tsy misy saina ianao, dia mendrika hohelohina eo amin’ny Sinedriona; ary na zovy na zovy no hiteny hoe: Adala Ialahy, dia mendrika ho ao amin’ny afobe.
Dia nandrandrana satroka tsilo ho Azy izy ireo ka nasatrony ny lohany, ary nampitanany volotara ny tanany havanana dia nandohalika teo anatrehany izy ireo ka naneso Azy hoe: Arahaba, ry Mpanjakan’ny Jiosy!
Ary Jesosy nijery manodidina ka niteny tamin’ny mpianany hoe: Manao ahoana ny hasarotry ny fidiran’ny mpanankarena ao amin’ny fanjakan’Andriamanitra!
Sambatra ianareo, raha halan’ny olona ka ariany sy haratsiny, ary laviny toy ny zava-dratsy ny anaranareo, noho ny amin’ny Zanak’Olona.
Ary ireo Fariseo izay fatra-pitia vola, raha nandre izany rehetra izany, dia naneso an’i Jesosy.
Ary nahoana ianao no mitsara ny rahalahinao? Ary nahoana koa ianao no manao tsinontsinona ny rahalahinao? Fa samy hiseho eo anoloan’ny fitsaran’Andriamanitra isika rehetra.
Fa ny teny ny amin’ny hazofijaliana dia fahadalana amin’izay ho very fa herin’Andriamanitra kosa amintsika izay hovonjena.
Izahay dia adala noho ny amin’i Kristy fa ianareo no hendry ao amin’i Kristy! Izahay dia malemy fa ianareo no mahery! Ianareo dia manan-daza fa izahay no mavomavo!
Ary raha Kristy no torina fa natsangana tamin’ny maty, ahoana no ilazan’ny sasany eo aminareo fa tsy misy fitsanganan’ny maty? Fa raha tsy misy fitsanganan’ny maty, na dia Kristy aza dia tsy natsangana; ary raha tsy natsangana Kristy dia foana ny toriteninay ary foana koa ny finoanareo.
Aza mety hofitahina ianareo; Andriamanitra tsy azo vazivazina, fa izay afafin’ny olona no hojinjainy. Izay mamafy ho an’ny nofony dia hijinja fahasimbana avy amin’ny nofo; izay mamafy ho an’ny Fanahy dia hijinja fiainana mandrakizay avy amin’ny Fanahy.
Aoka tsy haloaky ny vavanareo izay teny maloto, fa izay tsara ho fampandrosoana, araka izay ilaina, mba hahazoan’izay mihaino, fahasoavana.
Aoka ny fiteninareo ho amin’ny fahasoavana mandrakariva, ho mamy sira, mba ho fantatrareo izay tokony havalinareo ny olona rehetra.
Fantaro izao, ry rahalahy malalako: Aoka ny olona rehetra halady hihaino, ho malai-miteny, ho malain-ko tezitra; Ry rahalahiko, ataovy ho fifaliana avokoa na dia rehefa iharan’ny fizahan-toetra samihafa aza ianareo, fa ny fahatezeran’ny olona dia tsy ahefana ny fahamarinana araka an’Andriamanitra.
Aza mifanaratsy, ry rahalahy. Izay manaratsy ny rahalahiny na mitsara ny rahalahiny dia manaratsy ny lalàna sy mitsara ny lalàna; fa raha mitsara ny lalàna ianao dia tsy mpankato ny lalàna fa mpitsara. Iray ihany no Mpanome lalàna sy Mpitsara, dia Ilay mahavonjy sy mahavery; fa iza moa ianao no mitsara ny namanao?
Izay mandehandeha manaratsy dia manambara ny tsiambaratelo, koa aza mifampiraharaha amin’izay mibedibedy foana.
Ataonao fandatsan’ny mpiaramonina aminay izahay, dia fanakora sy faneson’izay manodidina anay. Ataonao ho oha-pitenenan’ny firenen-tsamihafa izahay, fihifikifihan-doha amin’ny olona maro.
Ny fahotan’ny vavany dia ny tenin’ny molony; aoka ho voasambotry ny fireharehany ihany izy; eny, noho ny ozona sy ny lainga teneniny!
Apotrany izy ka ny lelany ihany no nahasingotra azy; mihifikifi-doha izay rehetra mahita azy.
Akanjo fisaonana no nataoko fitafiako, dia efa ambentinteny tamin’ireny aho. Miresaka ahy izay mipetraka eo am-bavahady ary ataon’ny mpisotro toaka an-kira aho.
Aza mamorona sain-dratsy hoenti-mamely ny namanao raha mitoetra tsy manana ahiahy ao aminao izy. Aoka tsy handao anao ny famindrampo sy ny fahamarinana; aoka iambozonanao izany, ary soraty ao am-ponao tahaka ny amin’ny vato fisaka, Aza miady amin’olona tsy amin’antony raha tsy nanisy ratsy anao izy.
Misy mandefalefa teny tsy tsaroana ka tonga toy ny fanindron’ny sabatra, fa ny lelan’ny marina kosa dia manasitrana.
Ny molotry ny adala dia miteraka ny fifandirana ary ny teny ataony dia mihantsy fifamelezana. Ny tenin’ny adala no fandringanana azy ary ny molony ihany no fandriky ny tenany.
Aza faly raha lavo ny fahavalonao, ary aza ravoravo ny fonao raha tafintohina izy; fandrao hitan’NY TOMPO izany ka ho ratsy eo anatrehany, ary esoriny aminy ny fahatezerany.
Izay mifoha maraina ka miarahaba ny sakaizany amin’ny feo mahery dia isaina ho fanozonana ny fiarahabany.
Fahasoavana ny teny aloaky ny vavan’ny hendry, fa ny molotry ny adala kosa dia mandevona ny tenany. Ny fiandohan’ny teny aloaky ny vavany dia fahadalana, ary ny fiafaran’ny teniny dia fahaverezan-tsaina mampidi-doza.
Lozan’ny satroboninahitra, izay reharehan’ny mpimamo ao Efraima, sy ny voninkazo mihamalazo amin’ny firavany tsara tarehy, izay eo an-dohan’ny lohasaha lonaky ny olona mamon-divay. Fa didy anampy didy, didy anampy didy; fitsipika anampy fitsipika, fitsipika anampy fitsipika; ampiana teny kely etsy, ampiana teny kely eroa. Hay, amin’ny molotra miambakavaka sy amin’ny teny vahiny no hitenenany amin’ity firenena ity. Izy ilay nilaza taminy hoe: Izao no fitsaharana! Ampitsaharo ny reraka! Izao no fotoana hialan-tsasatra! Nefa tsy nety nihaino ireo. Ary ho azy ireo, ny tenin’NY TOMPO dia hoe: Didy anampy didy aminy tokoa; eny, didy anampy didy, fitsipika anampy fitsipika, fitsipika anampy fitsipika; ampiana teny kely etsy, ampiana teny kely eroa, dia ho solafaka izy rehefa mandeha ka ho torotoro sy ho voafandrika ary ho voasambotra. Koa mihainoa ny tenin’NY TOMPO ianareo, ry mpaniratsira, ianareo izay mitondra ity firenena eto Jerosalema ity! Satria miteny ianareo hoe: Efa nanao fanekena tamin’ny fahafatesana izahay ary efa nanao fifanarahana tamin’ny fitoeran’ny maty; koa na dia ho avy aza ny loza manafotra dia tsy hihatra aminay izany, satria ny lainga no nataonay ho fialofana ary ny fitaka no ho fierena. Noho izany dia izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Indro Izaho no nametraka vato ao Ziona, vato voazaha toetra, vato tsara izay fehizoro voaorina ho fanorenana mafy ka tsy mba ho taitra izay mitoky aminy. Ny fitsarana marina no hataoko ho fitsipika, ary ny fahamarinana no ho fandrefesana marindrano; hopaohin’ny havandra ny lainga fialofana, ary hindaosin’ny rano ny fierena. Hofoanana ny fifanekenareo amin’ny fahafatesana ary tsy haharitra ny fifanarahanareo amin’ny fitoeran’ny maty; rehefa ho avy ny loza manafotra dia hohitsakitsahany ianareo. Ary na oviana na oviana no hiaviany dia hahatratra anareo izany; fa isa-maraina no hiaviany, amin’ny andro sy amin’ny alina koa; ary ny vokatry ny fandrenesana izany dia horohoro lehibe. Indro ny Tompo manana izay mahery sy matanjaka, tahaka ny rivo-kavandra sy ny tafio-drivotra mandoza; tahaka ny fandriaky ny ranobe manafotra, no hanjerany azy mafy ho amin’ny tany.
Rehefa naneso Azy avy izy ireo dia nanala ilay lamba jaky Taminy ka nampiakanjo Azy indray, ary noentiny mba hohomboana amin’ny hazofijaliana Izy.
mpifosafosa, mpankahala an’Andriamanitra, mpampahory, mpiavonavona, mpidoka tena, mpamoron-tsain-dratsy, tsy manoa ray sy reny,
ny mpangalatra, ny fatra-pitia harena, ny mpimamo, ny mpanala baraka olona ary ny mpanao an-keriny dia tsy mba handova ny fanjakan’Andriamanitra.
Toy izany koa ny lela, taova kely izy kanefa mirehareha fatratra. Indro afo kely monja dia mahadoro ala lehibe! Afo koa ny lela, faharatsiana tsy hita lany: Eo amin’ny momba ny tenantsika dia ny lela no mampipentimpentina ny tena manontolo ka mandoro izao zavatra ary rehetra izao, sady arehitry ny afobe izy.
Indro, efa marary hiteraka zava-poana ireo; eny, mitondra fampahoriana ao an-kibony izy ary miteraka lainga.
Fa manadina ny ra latsaka Izy ka mahatsiaro ny ampahorina; tsy manadino ny fitarainany Izy.
Nanatsoaka ny sabany ny ratsy fanahy ka nanenjana ny tsipìkany mba hampikarapoka ny ory sy ny mahantra ary hamono ny mahitsy lalana.
Ny mpiavonavona dia manafina fandrika sy kofehy hamandrihany ahy; manao vela-pandrika harato eo amoron-dalana izy; nametraka tadivavarana hahazoany ahy izy. Fiatoana.
Izaho kosa dia hihomehy, rehefa manjo anareo ny loza; handatsa aho, rehefa tonga izay mahatahotra anareo,
Ny tenin’ny mpifosafosa dia toy ny hanim-py ka mikorotsaka hatrany anaty rehetra any.
Voninahitry ny olona ny manalavitra ny fifandirana, fa ny adala rehetra kosa misafoaka.
Mampihotakotaka ny tanàna ny mpaniratsira, fa ny hendry dia mampitony kosa ny fahatezerana.
Aza mihaino izay teny rehetra tenenina, fandrao handre ny mpanomponao manozona anao ianao satria fantatrao tsara fa matetika ny tenanao koa dia mba efa nanozona ny sasany ihany.
Ary lazaiko aminareo fa hampamoahina ny olona amin’ny andro fitsarana noho ny amin’ny teny rehetra tsy misy antony izay nataony. Fa ny teninao no hanamarinana anao ary ny teninao no hanamelohana anao.
Dia hoy Jesosy taminy: Mpanamarin-tena eo anatrehan’ny olona ianareo, nefa Andriamanitra mahafantatra ny fonareo; fa izay zavatra heverin’ny olona ho ambony dia fahavetavetana eo anatrehan’Andriamanitra.
Izany no nanoloran’Andriamanitra azy tamin’ny filan’ny fony ho amin’ny fahalotoana, mba hifanalany voninahitra tamin’ny tenany avy; nosoloiny lainga ny fahamarinan’Andriamanitra ka nanaja sy nanompo ny zavatra natao izy fa tsy ny Mpanao izay isaorana mandrakizay! Amena!
Fa ny fijangajangana sy ny fahalotoana rehetra, na ny fitiavam-bola, dia aza avela hotononina eo aminareo akory, fa tsy mahamendrika ny olona masina, satria momba ny tenany isika. «Ary noho izany ny lehilahy dia handao ny rainy sy ny reniny ka hiray amin’ny vadiny, dia ho nofo iray ihany izy roa» (Gen 2.24). Zavamiafina lehibe izany; milaza ny amin’i Kristy sy ny fiangonana mantsy aho. Na izany aza, samia tia ny vadiny tahaka ny tenany ianareo lehilahy, ary aoka kosa ny vavy hanaja ny lahy. na fahavetavetana, na resaka adaladala, na teniteny foana. Samy tsy tokony hatao, fa aleo teny fisaorana.
Fa ankehitriny kosa dia esory koa ireto rehetra ireto: Fahatezerana, firehetana, lolompo, fitenenan-dratsy, teny mahamenatra aloaky ny vavanareo.
dia mieboebo foana izy ka tsy mahalala na inona na inona fa adala amin’ny fiadian-kevitra sy ny fampiadian-teny izay mahatonga fialonana, fifandirana, fanaratsiana, fiahiahian-dratsy,
Nefa lehibe kokoa ny fahasoavana omeny, fa hoy izy hoe: «Andriamanitra dia manohitra ny mpiavonavona fa manome fahasoavana ho an’ny manetry tena» (Oha 3.34).
Aza mamaly ratsy ny ratsy, na fitenenan-dratsy ny fitenenan-dratsy; fa aoka hisaotra kosa satria ho amin’izany no niantsoana anareo mba handovanareo fitahiana.
Mandra-pahoviana no hirohotanareo hamely olona sy handrodananareo rehetra azy toy ny manda mirona sy ny rova mihozongozona?
Lozako fa mivahiny eto amin’ny Maseka aho ary mitoetra ato an-dain’ny Kedara! Ela loatra izay no nitoeran’ny fanahiko teo amin’izay tsy tia fihavanana. Raha izaho dia fihavanana no lazaiko; kanjo nony niteny aho dia mila ady kosa ireny.
Rehefa tsy misy kitay intsony dia maty ny afo, ary rehefa tsy misy mpifosafosa intsony dia mangina ny fifandirana. Toy ny arina atao amin’ny vainafo sy ny kitay hazo atao amin’ny afo, dia toy izany ny olona tia ady, mandrehitra fifandirana. Ny tenin’ny mpifosafosa dia toy ny hanim-py ka mikorotsaka hatrany anaty rehetra any.
Ny mahira-tsaina rehetra dia miasa amin’ny fahalalana, fa ny adala kosa mampiharihary ny hadalany.
Aoka hangina ny molotra mandainga izay miteny sahisahy manohitra ny marina amin’ny avonavona sy ny fanamavoana!
Mihainoa Ahy ianareo izay mahalala ny fahamarinana, dia ianao ry firenena izay manana ny lalànako ao am-ponao! Aza matahotra ny latsa ataon’ny zanak’olombelona na manahy noho ny fanaratsiana ataony.
Fa Izaho kosa milaza aminareo hoe: Aza manohitra izay manisy ratsy anao; fa na zovy na zovy no mamely tehamaina ny takolakao havanana dia atolory azy koa ny iray.
Esory aminareo ny lolompo rehetra, ny fahavinirana, ny fahatezerana, ny fitabatabana, ny fitenenan-dratsy ary ny faharatsiana rehetra;
Aza misy mamita-tena. Raha misy eo aminareo milaza azy ho hendry amin’izao tontolo izao dia aoka ho adala izy mba ho tonga hendry. Fa ny fahendren’izao tontolo izao dia fahadalana eo anatrehan’Andriamanitra; fa voasoratra hoe: «Ny hafetsen’ny hendry ihany no entiny misambotra azy» (Job 5.13).
Ry rahalahy, raha misy olona sendra azon’ny ota dia atsanganonareo izay ara-panahy amin’ny fahamorana izy ka tandremo ny tenanao, fandrao halaim-panahy koa ianao. Koa araka ny ananantsika fotoana, aoka isika hanao soa amin’ny olona rehetra, indrindra fa amin’ny mpianakavin’ny finoana. Jereo ny havaventin’ny soratra izay soratan’ny tanako ho anareo. Na iza na iza te hiseho ho tsara amin’ny nofo dia ireo no manery anareo hoforana, noho izao ihany: Fandrao enjehina noho ny hazofijalian’i Kristy izy. Na ny tenan’izy voafora aza dia tsy mitandrina ny lalàna; kanefa ianareo dia tiany hoforana koa, mba hireharehany amin’ny nofonareo. Fa ny amiko dia sanatria raha misy hataoko rehareha afa-tsy ny hazofijalian’i Jesosy Kristy Tompontsika. Tamin’ny alalany no naha voahombo an’izao tontolo izao raha ny amiko, ary naha voahombo ahy raha ny amin’izao tontolo izao. Samy tsy mahasoa na ny famorana na ny tsy famorana, fa ny maha olom-baovao ihany. Ny fiadanana sy ny famindrampo anie no ho an’izay rehetra mandeha araka ity fitsipika ity sy ho amin’ny Israelin’Andriamanitra. Aoka tsy hisy hanahirana ahy intsony amin’izao sisa izao; fa izaho dia mitondra ny marik’i Jesosy eo amin’ny tenako. Ho amin’ny fanahinareo anie, ry rahalahy, ny fahasoavan’i Jesosy Kristy Tompontsika! Amena! Mifampitondrà izay mavesatra ary aoka izany no hahatanterahanareo ny lalànan’i Kristy.
tsy manao na inona na inona amin’ny fifampiandaniana na amin’ny fieboeboana foana; fa aoka kosa samy hihevitra ny namany ho mihoatra noho ny tenany amin’ny fanetren-tena. satria efa saika maty izy noho ny asan’i Kristy sady nanao ny ainy tsy ho zavatra mba hanefa izay tsy vitanareo tamin’ny fanompoana ahy. Aza samy mihevitra ny azy ihany fa aoka samy hihevitra ny an’ny namany koa.
Ny valinteny mora dia mampihemotra ny fahatezerana mafy, fa ny teny maharary dia mampiakatra ny fahasosorana.
Ao ihany ny volamena sy ny voahangy betsaka, fa ny molotra misy fahalalana no ravaka soa.