109 Andininy Baiboly momba ny fanandratana fanendrikendrehana

Ao amin'ny Baiboly, matetika isika no ampirisihina tsy hanaratsy na hanendrikendrika. Ao amin'ny Efesiana 4:29 (Efes. 4:29) dia voalaza hoe: "Aza mivoaka amin'ny vavanareo izay teny ratsy, fa izay tsara ho fampandrosoana, araka izay tokony hanaovana, mba hahazoan'izay mandre fahasoavana."

Tian'Andriamanitra ho tsara sy mampahery ny tenintsika, fa tsy manimba. Rehefa manaratsy isika dia tsy ny lazan'ny hafa ihany no simbantsika fa ny antsika koa, satria ny tenintsika no mampiseho ny toetrantsika sy ny maha-isika antsika.

Mampianatra antsika koa ny Baiboly fa zava-dehibe ny fahamarinana sy ny rariny. Ao amin'ny Levitikosy 19:16 (Lev. 19:16) dia voasoratra hoe: "Aza mandehandeha manaratsy eo amin'ny firenenao; aza mijoro hiampanga ny ain'ny namanao: Izaho no Jehovah."

Tiako ho tonga aminao ity hafatra kely ity: Antsoin'ny Baiboly isika mba hitandrina ny vavantsika ary hifady ny fanendrikendrehana. Tsy tokony hanaratsy na hanimba ny lazan'ny hafa isika, fa tokony hitondra fahamarinana, rariny ary teny mampahery.

Raha manaraka ireo toro-lalana ao amin'ny Baiboly ireo isika dia handray anjara amin'ny fananganana fiaraha-monina tsy misy fanendrikendrehana, izay manjaka ny fahamarinana sy ny fanajana ny hafa.

Aza mifanaratsy, ry rahalahy. Izay manaratsy ny rahalahiny na mitsara ny rahalahiny dia manaratsy ny lalàna sy mitsara ny lalàna; fa raha mitsara ny lalàna ianao dia tsy mpankato ny lalàna fa mpitsara.

Aza mety ho vavolombelona mandainga hanameloka ny namanao.

Aza manendrikendrika ny mpanompo amin’ny tompony fandrao hozoniny ianao ka hahazo heloka.

Zavatra enina no halan’NY TOMPO, eny, fito no fahavetavetana eo anatrehany: Ny fijery mianjonanjona, ny lela fandainga, ny tanana mandatsaka ny ran’ny tsy manan-tsiny, ny fo mamorona sain-dratsy, ny tongotra malaky mihazakazaka hanao ratsy, ny vavolombelona mandainga izay milaza lainga ary ny mamafy ady eo amin’ny mpirahalahy.

Izay mitahiry lolompo dia manana molotra mandainga ary izay mampiely endrikendrika dia adala.

Ny vavolombelona mandainga dia tsy ho afa-tsiny ary tsy ho afa-maina izay mamoaka lainga.

Ary lazaiko aminareo fa hampamoahina ny olona amin’ny andro fitsarana noho ny amin’ny teny rehetra tsy misy antony izay nataony.

nefa amin’ny fahalemem-panahy sy ny fanajana; koa manàna fieritreretana tsara. Amin’izany dia ho menatra izay manaratsy ny fitondrantenanareo tsara ao amin’i Kristy ka manendrikendrika anareo.

Izay manendrikendrika ny namany mangingina dia hofongorako; izay miandranandrana sy miavonavona am-po dia tsy zakako.

Ao aminao no misy olona mandehandeha manaratsy mba handatsa-dra; ary ao aminao no misy mihinana eny an-tendrombohitra; ao aminao no misy manao fahavetavetana.

«Fa na iza na iza maniry fiainana sy ta hahita andro soa dia aoka izy hiaro ny lelany amin’ny ratsy ary ny molony mba tsy hiteny fitaka.

Fa matahotra aho, fandrao rehefa tonga aho dia tsy araka izay tiako no hahitako anareo, ary tsy araka izay tianareo no hahitanareo ahy; fandrao hisy fifandirana, fialonana, fahatezerana, fifampiandaniana, fanaratsiana, fifosana, fieboeboana, fikitranana;

Aoka tsy haloaky ny vavanareo izay teny maloto, fa izay tsara ho fampandrosoana, araka izay ilaina, mba hahazoan’izay mihaino, fahasoavana.

Fa avy ao anatin’ny olona, dia avy ao am-pony, no ivoahan’ny sain-dratsy, dia ny fijangajangana, ny halatra, ny vonoan’olona, ny fakam-badin’olona, ny fitiavan-karena, ny faharatsiam-panahy, ny fitaka, ny fijejojejoana, ny fijery ratsy, ny fitenenan-dratsy, ny avonavona, ny fahadalana. Ireny zavatra ratsy rehetra ireny no mivoaka avy ao anatin’ny olona ka mahaloto azy.

Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny molotra mandainga, fa izay manao ny marina no ankasitrahany.

Fa ankehitriny kosa dia esory koa ireto rehetra ireto: Fahatezerana, firehetana, lolompo, fitenenan-dratsy, teny mahamenatra aloaky ny vavanareo.

Ny vehivavy zokiolona koa dia anaro hitondra tena toy izay mendrika ny olona masina, tsy ho mpanendrikendrika, tsy ho andevozin’ny divay be, ho mpampianatra ny zavatra tsara,

Esory aminareo ny lolompo rehetra, ny fahavinirana, ny fahatezerana, ny fitabatabana, ny fitenenan-dratsy ary ny faharatsiana rehetra;

Koa esory ny lolompo rehetra, ny fitaka rehetra, ny fihatsarambelatsihy, ny fialonana ary ny fanendrikendrehana rehetra,

TOMPO ô, iza no hitoetra ao amin’ny tabernakelinao? Iza no honina ao amin’ny tendrombohitrao masina? Izay mandeha tsy misy tsiny ary manao izay mahitsy sady misaintsaina ny marina ao am-pony. Tsy manendrikendrika amin’ny lelany izy sady tsy manisy ratsy ny sakaizany no tsy manao izay hahafa-baraka ny namany.

Aza mandehandeha manaratsy ny mpiaramonina aminao; aza mitsangana handatsaka ny ran’ny namanao: Izaho no TOMPO.

Mamafy fifandirana ny mpivadika ary mampisaraka ny tena mpisakaiza ny mpifosa.

Aoka ho tsara ny fitondrantenanareo eo amin’ny Jentilisa, mba ho eo amin’izay anendrikendrehany anareo indrindra ho mpanao ratsy no hahitany ny asa tsara ataonareo ka hankalazany an’Andriamanitra amin’ny andron’ny famangiany.

Ary lazaiko aminareo fa hampamoahina ny olona amin’ny andro fitsarana noho ny amin’ny teny rehetra tsy misy antony izay nataony. Fa ny teninao no hanamarinana anao ary ny teninao no hanamelohana anao.

feno ny tsy fahamarinana rehetra, ny faharatsiana, ny fitiavan-karena ary ny lolompo izy, feno fialonana, vonoan’olona, fifandirana, fitaka, otri-po; mpanendrikendrika, izany dia ny amin’ny Zanany izay nateraka avy tamin’ny taranak’i Davida araka ny nofo, mpifosafosa, mpankahala an’Andriamanitra, mpampahory, mpiavonavona, mpidoka tena, mpamoron-tsain-dratsy, tsy manoa ray sy reny,

NY TOMPO no nitarainako tamin’ny fahoriako dia namaly ahy Izy. TOMPO ô, vonjeo ny fanahiko amin’ny molotra mandainga; eny, amin’ny lela mamitaka.

Izay mandehandeha manaratsy dia manambara ny zavatra afenina, fa ny olona mahatoky tsy mba tia lazalaza.

Samy mamitaka ny namany avy izy rehetra ka tsy misy milaza ny marina; mampianatra ny lelany handainga izy ary manasa tena amin’ny fanaovan-dratsy. Ny fonenanao dia ao anatin’ny fitaka; fitaka no nandavany tsy hahalalana Ahy, hoy NY TOMPO. Koa izao no lazain’Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao: Indro, handrendrika sy hizaha toetra azy Aho; fa ahoana no hataoko manoloana ny oloko zanakavavy?

raha endrikendrehina dia mamaly amin’ny fahalemem-panahy kosa; atao toy ny fakofakon’izao tontolo izao izahay, dia fakon’olona rehetra, mandraka ankehitriny.

dia arovy amin’ny ratsy ny lelanao ary aoka ny molotrao tsy hiteny fitaka.

tsy hiteny ratsy olona, tsy ho mpila ady, fa ho mpandefitra, maneho ny halemem-panahy rehetra amin’ny olona rehetra.

Aza manangan-tsaho foana. Aza mifandray tanana amin’ny ratsy fanahy ho vavolombelona mampidi-doza.

Tsy mba mandainga ny vavolombelona mahatoky, fa mamoaka lainga kosa ny vavolombelona tsy mahatoky.

Sambatra ianareo, raha haratsin’ny olona sy enjehiny ary asiany izay teny ratsy rehetra hitenenany lainga anareo noho ny Amiko.

Langilangy sy sabatra ary zana-tsipìka maranitra ny olona izay mitsangana ho vavolombelona mandainga hanameloka ny namany.

Avelanao hiteny ratsy ny vavanao sady mamorom-pitaka ny lelanao. Avy ao Ziona izay tanteraka amin’ny hatsaran-tarehy no amirapiratan’Andriamanitra. Mipetraka miteny ratsy ny rahalahinao ianao sady manendrikendrika ny zanaky ny reninao.

Aoka hangina ny molotra mandainga izay miteny sahisahy manohitra ny marina amin’ny avonavona sy ny fanamavoana!

Ny teny mampitony dia hazon’aina, fa ny vava ratsy mandratra ny fanahy.

tsy mifaly amin’ny tsy fahamarinana fa miara-mifaly amin’ny fahamarinana kosa,

TOMPO ô, vonjeo ny fanahiko amin’ny molotra mandainga; eny, amin’ny lela mamitaka. Inona no homeny anao, ary inona koa no hataony aminao, ry lela mamitaka?

Ny tenin’ny mpifosafosa dia toy ny hanim-py ka mikorotsaka hatrany anaty rehetra any.

Ny olona tsara fanahy dia mamoaka ny tsara avy amin’ny rakitra tsaran’ny fony; ary ny ratsy fanahy kosa dia mamoaka ny ratsy; fa avy amin’ny haben’ny ao am-po no itenenan’ny vavany.

Afo koa ny lela, faharatsiana tsy hita lany: Eo amin’ny momba ny tenantsika dia ny lela no mampipentimpentina ny tena manontolo ka mandoro izao zavatra ary rehetra izao, sady arehitry ny afobe izy.

Loza no foronin’ny lelanao tahaka ny hareza maranitra, ry mpanao fitaka! Tia ny ratsy noho ny tsara ianao ary ny lainga noho ny miteny ny marina. Fiatoana. Ny teny mandripaka rehetra no tianao, ry lela mamitaka.

Izay mandeha tsy misy tsiny no mandeha tsy manana ahiahy, fa izay maniasia amin’ny alehany dia fantatra ihany.

Rehefa tsy misy kitay intsony dia maty ny afo, ary rehefa tsy misy mpifosafosa intsony dia mangina ny fifandirana.

Raha misy milaza hoe: Tia an’Andriamanitra aho, nefa mankahala ny rahalahiny, dia mpandainga izy; fa izay tsy tia ny rahalahiny izay hitany, hataony ahoana no fitia an’Andriamanitra izay tsy hitany?

Aza manao fiampangana tsy marim-pototra amin’ny namanao; moa hamitaka amin’ny molotrao va ianao?

Ny mpanao ratsy dia manongilan-tsofina amin’ny molotra mandainga ary ny mpandainga mihaino ny lela mampidi-doza.

TOMPO ô, asio fiambenana ny vavako; ambeno ny varavaran’ny molotro.

Aza mamaly ratsy na amin’iza na amin’iza. Miezaha hanao izay mahamendrika eo imason’ny olona rehetra. Raha azo atao ka miankina aminareo dia ataovy izay hihavananareo amin’ny olona rehetra.

Izay miambina ny vavany sy ny lelany dia miaro ny tenany tsy ho azom-pahoriana.

Ankoatra izay dia mianatra ho malaina miasa koa izy ka mandehandeha mitety trano; ary tsy malaina miasa ihany fa mitati-dresaka sy mpandehandeha miraharaha ny an’olona ka manao teny tsy tokony hotenenina.

Hoy aho: Hitandrina ny lalako aho mba tsy hanota amin’ny lelako; hasiako fehiny ny vavako raha mbola eo anatrehako ny ratsy fanahy.

Raha misy mihevi-tena ho mpivavaka, nefa tsy mahafehy ny lelany fa mamitaka ny fony, dia zava-poana ny fivavahan’izany olona izany.

Ny molotra marina dia tafaorina ho mandrakizay, fa ny lela mandainga dia indray mipy maso monja.

fa nisoka-bava ny ratsy fanahy sy ny mpamitaka hamely ahy; niteny ahy tamin’ny lela mandainga izy. Izany no famaliana avy amin’NY TOMPO ho an’ny mpiampanga ahy, dia izay manendrikendrika ahy. Fa Ianao, RY TOMPO Andriamanitra ô, dia miasa ho ahy noho ny anaranao; afaho aho fa tsara ny famindramponao. Fa ory sy mahantra aho ary ny foko dia voatsindrona ato anatiko. Lasa tahaka ny aloka mihelina aho; roahina tahaka ny valala aho. Malemy ny lohaliko noho ny fifadian-kanina ary efa lasa mahia kaozatra ny tenako. Ary izaho dia tonga fandatsan’ireny; mijery ahy izy ka mihifikifi-doha. Ampio aho RY TOMPO Andriamanitro; vonjeo araka ny famindramponao aho; aoka ho fantany fa tananao izany; ary Ianao, TOMPO ô, no nanao izany. Manozona izy ireo fa mitahy kosa Ianao; mitsanga-menatra izy fa mifaly kosa ny mpanomponao. Mitafy henatra ny mpiampanga ahy ka misaron-kenatra tahaka ny lamba. Teny feno fankahalana no nanodidinany ahy ary niady tamiko tsy amin’antony izy.

Fa izay mivoaka avy amin’ny vava kosa dia avy amin’ny fo ka izany no mahaloto ny olona. Fa avy amin’ny fo no ivoahan’ny sain-dratsy, dia ny vonoan’olona, ny fakàna vadin’olona, ny fijangajangana, ny halatra, ny fiampangana lainga, ny fitenenan-dratsy;

malambo noho ny rononomandry ny vavany, kanjo ady no ao am-pony; malefaka noho ny diloilo ny teniny, kanjo sabatra voatsoaka ireny.

Halan’ny lela mandainga ny olona izay nampahoriny ary ny vava mandokadoka foana dia mahatonga faharavana.

Ary araka izay tianareo hataon’ny olona aminareo no mba ataovy aminy kosa.

Ny tenin’ny ratsy fanahy dia vela-pandrika handatsahan-dra, fa ny tenin’ny marina hamonjy azy.

Aoka ny fiteninareo ho amin’ny fahasoavana mandrakariva, ho mamy sira, mba ho fantatrareo izay tokony havalinareo ny olona rehetra.

Namoron-dainga hamelezana ahy ny mpirehareha; amin’ny foko manontolo no itandremako ny didinao.

Ny mahafaty sy ny mahavelona dia samy hain’ny lela, koa izay tia azy dia hihinana ny vokany.

Ny tenin’ny mpihatsaravelatsihy no animbany ny namany, fa ny fahalalana no hanafahana ny marina.

Misy vavolombelona mampidi-doza mitsangana ka zavatra tsy fantatro no anadinany ahy.

na fahavetavetana, na resaka adaladala, na teniteny foana. Samy tsy tokony hatao, fa aleo teny fisaorana.

Aleo tsara laza toy izay be harena; tsara ny fitia noho ny volafotsy sy ny volamena.

Avy amin’ny vava iray ihany no ivoahan’ny fisaorana sy ny fanozonana. Ry rahalahiko, tsy mety raha misy izany.

Izay mandehandeha manaratsy dia manambara ny tsiambaratelo, koa aza mifampiraharaha amin’izay mibedibedy foana.

izay mandranitra ny lelany ho tahaka ny sabatra ka mikendry handefa ny zana-tsipìkany, dia teny mangidy,

Manalavira izay teny lainga, ary aza mamono ny tsy manan-tsiny sy izay marina ianao; fa tsy hanamarina ny meloka Aho.

Fa tsy fahavalo no nanaratsy ahy, fa raha izany dia ho niaritra ihany aho; tsy olona nankahala ahy no nanandra-tena namely ahy, fa raha izany dia ho niery azy aho. Fa ianao izay lehilahy mitovy saranga amiko, namako sy tena sakaizako, dia isika izay nifankamamy resaka ka niara-nandeha tamin’ny maro ho ao amin’ny tranon’Andriamanitra!

Noho izany dia esory ny lainga ka samia milaza ny marina amin’ny namany avy ianareo rehetra satria samy momba ny tenan’ny namantsika avokoa isika.

Aza mety hofitahina ianareo; ny fikambanana amin’ny ratsy dia manimba ny fitondrantena tsara.

Koa na inona na inona teneninareo ao amin’ny maizina dia ho re eo amin’ny mazava; ary izay bitsihinareo mangingina ao amin’ny efitrano dia hotorìna eny amin’ny tampon-trano.

Mamokatra fahendrena ny tenin’ny marina, fa hofongorana ny lela fandainga. Ny molotry ny marina dia mahalala izay ankasitrahana, fa ny tenin’ny ratsy fanahy dia feno fitaka.

Aleo anatra imaso toy izay fitia afenina. Azo itokiana hahasoa ny fery ataon’ny sakaiza, fa tena fitaka ny fanorohana betsaka ataon’ny fahavalo.

Ny mpandrafy dia mody hafa eo amin’ny molony sady manafim-pitaka ao am-pony. Koa na dia miteny soa aza izy, aza mino azy fa fahavetavetana fito no ao am-pony. Ny fankahalana dia mety hiafina ao anatin’ny fitaka, nefa ny haratsiam-panahiny dia hiharihary eo ampahibemaso.

Tia ozona izy ka nanody azy izany; tsy tia fitahiana izy ka nanalavitra azy izany. Nitafy ozona tahaka ny lambany izy ka niditra tao an-kibony tahaka ny rano izany ary tao amin’ny taolany tahaka ny diloilo;

Fa aoka ny teninareo ho Eny, rehefa eny; Tsia, rehefa tsia; fa izay mihoatra noho izany dia avy amin’ilay ratsy.

Fa mananatra anareo aho, ry rahalahy, mba hitandremanareo ny amin’izay mahatonga ny fisarahana sy ny fahatafintohinana, tsy araka ny fampianarana efa nianaranareo; mialà amin’ireny olona ireny. Fa izy ireny dia tsy mba manompo an’i Kristy Tompontsika, fa ny kibony ihany; ary amin’ny teny malefaka sady tsara lahatra no amitahany ny fon’ny tsy ary saina.

Holevonin’NY TOMPO anie ny molotra mandokadoka rehetra sy ny lela miteny avonavona izay miteny hoe: Ny lelanay no mampahery anay; miandany aminay ny molotray; iza no tomponay?

Ny olona tena ratsy fanahy sy mpanao ratsy, dia ilay mandehandeha manao teny misy fitaka izay mipy maso sy manao famantarana amin’ny tongony, ary manao baiko amin’ny rantsantanany; hafetsen-dratsy no ao am-pony, mihevi-dratsy mandrakariva izy sady mamafy adilahy. Noho izany dia ho avy tampoka ny loza hanjo azy; indray mipy maso no haha torotoro azy ka tsy hisy fanafana.

Fa aoka tsy hisy eo aminareo hijaly satria mpamono olona, na mpangalatra na mpanao ratsy na mpitsabaka amin’ny raharahan’ny hafa.

Feno ozona sy fitaka ary fanaovana an-keriny ny vavany; misy fampahoriana sy fampijaliana ao ambanin’ny lelany.

Ny fon’ny marina misaintsaina vao mamaly, fa ny vavan’ny ratsy fanahy kosa miboiboika loza.

Ny fahazoana harena amin’ny lela mandainga dia fofonaina mihelina ho an’izay mitady fahafatesana.

Aza atao indray manakipaka amin’ny ratsy fanahy sy ny mpanao heloka aho fa ireny dia milaza fihavanana amin’ny namany, kanjo ratsy no ao am-pony.

Aza mifampimonomonona, ry rahalahy, fandrao hohelohina ianareo; indro ny Mpitsara dia efa mitsangana eo anoloan’ny varavarana.

Koa amin’izany, na inona na inona no tianareo hataon’ny olona aminareo, dia mba ataovy aminy koa tahaka izany; fa izany no lalàna sy mpaminany.

Apotrany izy ka ny lelany ihany no nahasingotra azy; mihifikifi-doha izay rehetra mahita azy.

Ny valinteny mora dia mampihemotra ny fahatezerana mafy, fa ny teny maharary dia mampiakatra ny fahasosorana.

Ny hendry mirakitra fahalalana, fa ny tenin’ny adala dia fandringanana mitatao.

Ry taranaky ny menarana! Hataonareo, izay ratsy fanahy, ahoana no fahay miteny zavatra tsara? Fa avy amin’ny haben’ny ao am-po no itenenan’ny vava.

Koa amin’izany dia tsy manan-kalahatra ianao, ry olona, na iza na iza ianao no mitsara; fa izay itsaranao ny sasany no anamelohanao ny tenanao koa, fa ianao izay mitsara aza dia mba manao izany ihany koa.

Fa ny fahendrena izay avy any ambony dia, voalohany indrindra, madio, manaraka izany, tia fihavanana, mandefitra, mora alahatra, be famindrampo sy asa soa, tsy miangatra na mihatsaravelatsihy. Ary ny vokatry ny fahamarinana ao amin’ny fihavanana dia afafin’izay mikatsaka ny fihavanana.

Ny rivotra avy any avaratra no mahatonga ranonorana, dia toy izany ny lelan’ny mpifosa, mahavinitra endrika.

Indro, efa marary hiteraka zava-poana ireo; eny, mitondra fampahoriana ao an-kibony izy ary miteraka lainga. Mihady lavaka izy ka manalalaka izany ary latsaka ao anatin’ny lavaka nataony ihany izy. Mitsingerina ho eo an-dohany ihany ny fampahoriana ataony ary eo an-tampon-dohany ihany no ianjeran’ny loza nataony.

Ny olona mamindra fo dia mahazo soa ho an’ny tenany, fa ny lozabe dia todìn’ny halozany.

Fa amin’ny haben’ny nofinofy dia misy zava-poana, ary toy izany koa ny haben’ny teny. Koa matahora an’Andriamanitra.

Fa hoy Izy: Sambatra kokoa izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mitandrina izany.

Andriamanitra kosa hanongana anao mandrakizay; hisambotra anao sy hanongotra anao hiala ao an-day Izy ary hamongotra anao tsy ho eo amin’ny tanin’ny velona. Fiatoana.

Tsy ampy saina izay manamavo ny namany, fa izay hendry kosa mangina.

Toy ny olona mihetsika hadalana izay manely afo sy zana-tsipìka ary fahafatesana, toy izany ny olona mamitaka ny namany ka miteny hoe: Tsy kivazivazy ihany va no nataoko?

Fa na zovy na zovy no hiteny hanohitra ny Zanak’Olona dia hahazo famelan-keloka; fa izay miteny ratsy ny Fanahy Masina dia tsy mba hahazo famelan-keloka.

Tsy manaja ny ratsy fanahy izy fa manome voninahitra ny matahotra NY TOMPO; tsy mivadika amin’ny fianianany izy na dia maningotra ny tenany aza.

Vavaka amin’Andriamanitra